 |
| Ομιλούσες Κεφαλές (Ryan Davis, Colorful Faces) |
Του Λευτέρη Κουσούλη
Πολιτικού Επιστήμονα*
Είμαστε πνιγμένοι στη συζήτηση. Φλυαρία στα κανάλια. Πληθωρισμός κειμένων στα έντυπα. Παραζάλη και αντιφατικότητα στο Διαδίκτυο. Η αναγκαιότητα του λόγου συνοδεύεται από την αναγκαιότητα της ουσίας. Και τίποτα δεν είναι ουσιαστικό, αν δεν είναι συγκεκριμένο. Ο λόγος και η ανάλυση που δεν αγγίζει το συγκεκριμένο, δεν έχει δηλαδή αναφορά την πραγματική ζωή και τους πραγματικούς ανθρώπους, δεν έχει στο τέλος και λόγους ύπαρξης. Γίνεται διακηρυκτικός, σαν λόγος αυτιστικής αντιπολίτευσης.
Μας χρειάζεται
μια πιο βιωματική σχέση με τα πράγματα. Να μικρύνουμε τις αποστάσεις. Να ακούμε
αυτό που δεν λέγεται. Να μας αγγίζει η αγωνία που δεν εκφράζεται. Πρέπει και
πάλι να ανακαλύψουμε τον άλλον. Τον άλλον και τους άλλους.
Μέσα στην
σχετική ευμάρεια που επικράτησε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, πριν φυσήξει
δυνατά η κρίση, οι σχέσεις ήταν σχέσεις προσχηματικότητας, συνυπήρχαμε με τους
άλλους γεωγραφικά χωρίς καμιά στο βάθος αίσθηση κοινωνίας και κοινότητας.
Η κρίση την
ώρα που φέρνει στο προσκήνιο μια υπαρκτή αναζήτηση, δεν μοιάζει - προσωρινά
ίσως - να επιταχύνει αλλαγές βιωματικού χαρακτήρα που σχεδόν πάντοτε, έχουν
αναφορά τον άλλον και τους άλλους.
Μοιάζει να
παραμένουμε απελπιστικά ίδιοι. Ο πληθωρισμός της ανάλυσης, χρήσιμος για την
κατανόηση, είναι άχρηστος αν δεν μεταπλάθεται σε βίωμα και νέα σχέση με τα
πράγματα. Ξεχνάμε καμιά φορά την αλήθεια και παραμένουμε στην επιφάνεια των
επιχειρημάτων, κρυμμένοι πίσω από πομπώδεις διατυπώσεις, αποφεύγοντας το κόστος,
τον κίνδυνο και τη δοκιμασία. Πιο κοντά, λοιπόν, στη ζωή και τους ανθρώπους.
Μακριά - δεν εξαιρώ τον εαυτό μου - από την κομπορρημοσύνη της ανάλυσης.
* Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι ιδρυτής του "Λέγειν & Πράττειν", που δραστηριοποιείται στον χώρο του πολιτικού σχεδιασμού και στρατηγικής επικοινωνίας. Αρθρογραφει τακτικά, και ελεύθερα, σε διάφορα ΜΜΕ, και συνεισφέρει τα άρθρα του και στο filoftero.
No comments:
Post a Comment