Σκέψη της ημέρας, επίκαιρη όσο ποτέ, ιδίως για όσους έχουν μπλέξει με τη βρώμα. Μας έρχεται από τον θεατρικό συγγραφέα Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, ο οποίος έλεγε:
"Μη τα βάζεις ποτέ με γουρούνια. Θα κυλιστεις και εσύ στη λάσπη, και αυτό αρέσει πολύ στα γουρούνια".
Καλημέρα, καλή εβδομάδα. Εκπέμπουμε και σήμερα από το blog. Ιδιότυπο "ραδιόφωνο", αλλά καθαρό, και με τόση αποδοχή που δεν βρίσκω λόγια ευχαριστίας.
Η 1η μας Μικρή Ιστορία σήμερα, μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά δεν είναι, αφού όλοι, λίγο-πολύ, που προσπαθούμε κάτι διαφορετικό να κάνουμε, τό έχουμε βιώσει.
Πέφτει στη ζούγκλα το γνωστό αεροπλάνο με τους γνωστους επιβάτες: Γερμανούς, Εγγλέζους, Γάλλους, Ιταλούς και, βεβαίως, Έλληνες.
Τους πιάνουν οι γνωστοί ιθαγενείς, τους πάνε στον γνωστό αρχηγό, και εκείνος διατάσσει να τους βάλουν όλους, κατα εθνικότητα, στα γνωστα καζάνια και να τους μαγειρέψουν.
Γύρω από κάθε καζάνι, για να μην σκαρφαλώσει κανείς από μέσα και βγει, ο αρχηγός διατάσσει να μπει φρουρά. Εκτός από το καζάνι στο οποίο βράζουν οι Ελληνες.
Δικαίως, διαμαρτύρεται ο Γερμανός.
"Γιατί αυτοί δεν έχουν φρουρά;", ρωτάει τον αρχηγό.
"Δεν χρειάζονται", απαντά εκείνος. "Διότι ένας να προσπαθήσει να βγει, θα τον ξανατραβήξουν μέσα οι υπόλοιποι δικοί του".
Pink Floyd. Comfortably Numb.
"Μη τα βάζεις ποτέ με γουρούνια. Θα κυλιστεις και εσύ στη λάσπη, και αυτό αρέσει πολύ στα γουρούνια".
Καλημέρα, καλή εβδομάδα. Εκπέμπουμε και σήμερα από το blog. Ιδιότυπο "ραδιόφωνο", αλλά καθαρό, και με τόση αποδοχή που δεν βρίσκω λόγια ευχαριστίας.
Η 1η μας Μικρή Ιστορία σήμερα, μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά δεν είναι, αφού όλοι, λίγο-πολύ, που προσπαθούμε κάτι διαφορετικό να κάνουμε, τό έχουμε βιώσει.
Πέφτει στη ζούγκλα το γνωστό αεροπλάνο με τους γνωστους επιβάτες: Γερμανούς, Εγγλέζους, Γάλλους, Ιταλούς και, βεβαίως, Έλληνες.
Τους πιάνουν οι γνωστοί ιθαγενείς, τους πάνε στον γνωστό αρχηγό, και εκείνος διατάσσει να τους βάλουν όλους, κατα εθνικότητα, στα γνωστα καζάνια και να τους μαγειρέψουν.
Γύρω από κάθε καζάνι, για να μην σκαρφαλώσει κανείς από μέσα και βγει, ο αρχηγός διατάσσει να μπει φρουρά. Εκτός από το καζάνι στο οποίο βράζουν οι Ελληνες.
Δικαίως, διαμαρτύρεται ο Γερμανός.
"Γιατί αυτοί δεν έχουν φρουρά;", ρωτάει τον αρχηγό.
"Δεν χρειάζονται", απαντά εκείνος. "Διότι ένας να προσπαθήσει να βγει, θα τον ξανατραβήξουν μέσα οι υπόλοιποι δικοί του".
Pink Floyd. Comfortably Numb.
"Ζωγραφισμενο" παντου
ReplyDeleteτο γελοιον του δραματος.
Χρηστο,
παντα κοντα σου καθε ωρα και στιγμη
με ανθοδεσμες ΑΛΗΘΕΙΑΣ..
Καλησπερα!
ευχαριστω πολύ άγριο μέλι μου!
ReplyDeleteΝ. Καζαντάκης, απόσπασμα από την Ασκητική...Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας. Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας. Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας.
ReplyDeleteΣε ποια εποχή του αμπελιού, σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκάμματα; Στον τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.
Λείπετε πάρα πολύ κύριε Μιχαηλίδη από τα ραδιόφωνά μας, αυτό το μήνυμα, που σήμερα στέλνω, εκφράζει κι άλλους πολλούς ανθρώπους, που βρίσκονται στο περιβάλλον μου και δεν έχουν p/c, για να επικοινωνήσουν μαζί σας, έχετε από όλους εμάς, την αγάπη μας και τη συμπάθειά μας !
Την καλημέρα μας απο το Ιόνιο !
Με εκτίμηση α.μ.
http://youtu.be/T-f-vQX942I
http://youtu.be/yRhq-yO1KN8
Ευχαριστω πάρα πολύ, με αναπτερώνετε, αν και πρέπει να σας ομολογήσω πως, όσο περνούν οι μέρες και συνεχίζεται αυτη η "τιμωρία", τοσο πιο πολύ δυναμώνω. Ξέρετε, ό χειρότερος αφέντης καμμια φορά, δεν ειναι εκείνος που σε προσλαμβάνει και σ' έχει στη δούλεψή του, αλλά οι "επιστάτες" που δεν αντέχουν την ανομοιογένεια.
ReplyDeleteΚαλημέρα, καλή εβδομάδα, Χρηστος
Μικρή ιστορία ;) ...μικρή κι ασήμαντη...
ReplyDelete...κάποτε λοιπόν, πριν χρόνια, βρέθηκα κι εγώ "τιμωρημένη" και εκτός ραδιοφώνου, ήμουν το "άτακτο κορίτσι", που δεν εξυπηρετούσε την "ακοή τους", για πιά "ακοή" εδώ που τα λέμε?...πρόκειται περί κωφώσεως και μάλιστα μαζικής, ίσως οι διαμαρτυρίες και ο πόνος, που υπάρχει γύρω μας να τους προκαλεί αυτή τη "σπάνια ασθένεια", ένιωθα...τότε.. ότι "αιωρούμαι στο κενό" μαζί με ένα "γιατί", ξαφνικά έπρεπε να είμαι έξω από αυτό που πολύ αγαπούσα... συνεπώς γνωρίζω πολύ καλά πως νιώθετε, γι΄ αυτό και σας πέρασα όλους αυτούς τους συνδέσμους, οφείλεται να είστε δυνατός, για όλους εμάς και κυρίως για τον ίδιο σας τον εαυτό, διότι η κοινωνία μας έχει ανάγκη μεγάλη, από ανθρώπους ξεχωριστούς σαν κι εσάς, διαφορετικά αλλοίμονό μας...
Υ.Γ Να σας θυμίσω αυτό το υπέροχο, που μας διαβάσατε ένα πρωινό, " Ο Πολύτιμος χρόνος της ωριμότητας".
Με εκτίμηση α.μ.
http://youtu.be/yVDDrjipjIM
http://youtu.be/CnTxplw60FU