Wednesday, March 8, 2017

ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ: Συμβουλές απλές πάνω σ' ένα κιτς ξύλο

Κυκλοφορούν, ιδίως στο διαδίκτυο, πολλά ρητά, αποφθέγματα, λόγια διδακτικά, φράσεις παραινετικές, και άλλα παρόμοια. Μερικά μοιάζουν, και είναι γλυκανάλατα, όπως λέμε. Επιφανειακά. Και συνήθως τα ξεπερνώ. Ορισμένες φορές, κάποιο από όλα αυτά μου ξεφεύγει ευχάριστα. Η απλότητα και ευθύτητά του με αγγίζουν. Στο μικρό αυτό «ένθετο» της στήλης, όπου αναδημοσιεύω κάτι που έχω δει κάπου γραμμένο, ένα τέτοιο δείγμα. Το είδα σε ένα στενόμακρο ξύλο, σε μαγαζί με είδη σουβενίρ, που μπορείς και να το κρεμάσεις και στο σπίτι σου, σε σημείο που το κιτς ομορφαίνει και σπάει τη μονοτονία της τακτοποιημένης, μίνιμαλ ζωής μας. Και γράφει αυτό το μικρό κατεβατό από χρήσιμες συμβουλές που πράγματι μπορεί να μας κάνουν καλύτερους σαν ανθρώπους: Να είσαι ευγνώμων. Να ζεις απλά. Να είσαι στοργικός. Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Να λες «παρακαλώ» και «ευχαριστώ». Να φροντίζεις και να αγαπάς την οικογένεια και τους φίλους σου. Μην εγκαταλείπεις ποτέ την προσπάθεια. Πίστεψε στον εαυτό σου. Άκου με τη καρδιά σου. Βοήθα άλλους. Γέλα συχνά. Και αγάπα πολύ.

Ε, να κι ένα τραγούδι ταιριαστό!


ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: Κάποτε τα περίπτερα...



Κάποτε τα περίπτερα στην Αθήνα, ήταν για εφημερίδα, τσιγάρα και ένα τηλεφώνημα. Υπήρχε κόσμος που δεν είχε συσκευή σπίτι του. Χρειαζόσουν μέσον για να σου βάλει νέα γραμμή ο ΟΤΕ σε λιγότερο από 3μηνο. Μέχρι τότε, βολευόσουν στο κιόσκι της γειτονιάς σου. Ο περιπτεράς, εκ των πραγμάτων, αποκτούσε μεγάλη ισχύ. Ήξερε τι καπνό φουμάρεις, ποιες οι πολιτικές σου πεποιθήσεις, και με ποια γκόμενα είχες ραντεβού το βράδυ. Σήμερα, τα περίπτερα στην Αθήνα έχουν γίνει Executive Kiosks, σπονσαρισμένα, τα πιο πολλά από εταιρείες καπνικών προιόντων. Πωλούν τα πάντα. Τα περισσότερα ανήκουν σε Group of Companies, και ο περιπτεράς δεν δίνει δεκάρα ποιος είσαι, τι κάνεις, πόθεν έρχεσαι και που πας.  Οι εφημερίδες λιγόστεψαν. Οι τίτλοι, ξεπλυμένοι, κρέμονται στα μανταλάκια. Με 10 ευρώ ανανεώνεις τον χρόνο ομιλίας σου. Τα προφυλακτικά έχουν γεύση κράνμπερι. Κάπου κοντά, μπορείς να ψωνίσεις και βίζιτα.

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...