Στέφανου Μάνου*
Για κανένα δεν είναι εύκολη ή ευχάριστη η απόφαση να απολύσει κάποιον συνεργάτη του. Ιδίως στις μικρές επιχειρήσεις όπου, λόγω της εγγύτητας, δημιουργούνται συνήθως ισχυροί ανθρώπινοι δεσμοί. Η απόφαση της απόλυσης, σχεδόν πάντα, λαμβάνεται προκειμένου να προστατευτεί η μακροζωία μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού.
Ο δημόσιος υπάλληλος που κατέχει οργανική θέση είναι μόνιμος εφόσον η θέση αυτή υπάρχει. Η διατύπωση είναι του άρθρου 103 του Συντάγματος. Η Βουλή εξειδίκευσε τη Συνταγματική επιταγή στο άρθρο 154 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα (ν.3528/2007) που προβλέπει κατά λέξη: "Ο υπάλληλος απολύεται, αν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί."
Τα 3 κόμματα της συγκυβέρνησης αρνούνται να παραδεχθούν ότι ο περιορισμός του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων είναι αναγκαίος προκειμένου να επέλθει δημοσιονομική ισορροπία που θα επιτρέψει στην οικονομία να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης.
Δεν ομιλεί κανείς για αυθαίρετες απολύσεις, αλλά για απολύσεις που θα προκύψουν ως αποτέλεσμα κατάργησης θέσεων που δεν χρειάζονται. Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Το παράδοξο είναι ότι η κυβέρνηση δεν φαίνεται να κατανοεί ότι η διατήρηση θέσεων που προδήλως δεν χρειάζονται επιβαρύνει αμέσως τους φορολογούμενους που έχουν φθάσει στα όρια της αντοχής τους. Εξοντώνουμε τους φορολογούμενους για να συντηρούμε κάτι που είναι περιττό! Ποια είναι η λογική; Είναι δίκαιο για τους φορολογούμενους; Είναι αποτελεσματικό; Γιατί δεν νοιάζεται για τους φορολογούμενους ο κ. Κουβέλης;
* Ο Στέφανος Μάνος είναι πολιτικός, πρώην υπουργός και βουλευτής, και Πρόεδρος του εξωκοινοβουλευτικού κόμματος Δραση. Για τον "κυρίαρχο ελληνικό λαό", τέτοιες φωνές δεν χρειαζόταν να ακούγονται στη Βουλή.
No comments:
Post a Comment