ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (09.04.2013)

Καλημέρα.

Καλωσορίσατε στην εκπομπή μας, που σήμερα "βγαίνει" από το filoftero, επειδή οι δημοσιογραφοι της ΕΡΤ εξακολουθούν και κάνουν συνεχιζόμενες και στοχευμένες, όπως λένε, στάσεις εργασίας, στο Δεύτερο Πρόγραμμα, "για όσους δημοσιογραφους εργάζονται στο 10-12"...

Χμ!

Πιθανώς να αποφασίσουν το ίδιο και για εκπομπές στο filoftero, άξιους τους έχω.

Εν πάση περιπτώσει, αρχίζουμε σήμερα με το γνωριμο "βασικό θέμα" της εκπομπής, που είναι, βεβαίως, πιο γνωριμο βασικό θέμα από την ταινία Nicholas Nickleby, με την υπέροχη μουσική της Rachel Portman, μία από τις λίγες γυναίκες που γράφουν μουσική για κινηματογραφο.

Καλημέρα, και καλή ακρόαση.

 

Είναι Τρίτη σήμερα, του Απριλίου του 2013 η 9η μέρα. Που μας βρίσκει:

Αγωνιούντες, αλλά και ψύχραιμους, ομολογώ, για την τύχη των τραπεζών μας.

Τόσο, που σκέφτομαι τοι καλά που θάτανε εάν και αυτές είχαν την ίδια αγωνία και έγνοια για την τύχη των καταθετών τους.

Τίτλος της εκπομπής σημερα, "Χαμένοι στην Ανακεφαλοποίηση", και υπότιτλος ανησυχίας, η δήλωση Στουρνάρα, ότι "όλα ειναι υπό έλεγχο"

Ας ακούσουμε τώρα ένα πολύ σπάνιο κομμάτι, και ας δούμε ένα ακόμα πιο σπάνιο βίντεο των Deep Purple στο April. Ενα κομμάτι που ζήτησε ακροατής του Δεύτερου πριν τον "αποκλεισμό" και δεν πρόλαβα να το παίξω.

Το αφιερώνω στον Σωτήρη Παναγιώτου, που μου βρήκε και κατέβασε το κομμάτι.

Απολαύστε στα keyboards τον μεγάλο Jon Lord.

 

Λίγες σκέψεις για την Μάργκαρετ Θάτσερ, την 3 φορές Πρωθυπουργό της Βρετανίας, που απεβίωσε χθες στο Λονδίνο σε ηλικία 85 ετών.

Ήμουν σίγουρος πως ό,τι και να έγραφα υπέρ της, ακόμα και τονίζοντας τα μεγάλα της λάθη, διάφοροι τύποι με τσίχλα στο μυαλό θα έσπευδαν, όχι να πουν τη δική τους γνώμη, και να στηρίξοιυν το επιχείρημά τους γιατί θεωρούν καταστροφική την πολιτική της, αλλά στιγματίζοντας με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς όσους την εκθειάζουν.

Ακόμα και στην ίδια της την πατρίδα, η νεκρή πιά Μάργκαρετ Θάτσερ αντιμετωπίστηκε με μεγάλο σεβασμό από τους αντιπάλους και επικριτές της. Δεν "άκουσε" τα όσα της σέρνουν οι εδώ επαναστάτες της φακής που, από την μία έχουν πλήρη άγνοια για την βρετανική πολιτική σκηνή, και από την άλλη στερούνται στοιχειώδους πολιτικής ηθικής.

Η ουσία είναι ότι, ακόμα και σε επίπεδο ηγεσίας του λεγόμενου συντηρητικού ή/και νεοφιλελεύθερου χώρου, στον οποίο δεν ανήκω και έχω σημαντικές διαφωνίες και διαφορές, η Ελλάδα δεν ευτύχησε να έχει μία Μάργκαρετ Θάτσερ στο τιμόνι του.

Η Θάστερ ήταν αναφανδόν και αμετακίνητα εναντίον του κρατισμού. Θεωρούσε αστείο να υπάρχει ως και εταιρεία μεταφορών, η περίφημη Πίκφορντς, που να ανήκει στο Δημόσιο και να "¨λειτουργει" από αυτό.

Εννοείται ότι η Πίκφορντς, όπως πολλές άλλες εταιρείες και υπηρεσίες του Δημοσίου, ήταν μονίμως χρεωμένη, χρηματοδοτείτο από τον κρατικό προυπολογισμό, και ήταν ανεπαρκής, ως εταιρεία μεταφορώψν, και πολύ ακριβή για τον πελάτη.

Οι δικοί μας Συντηρητικοί, εδω στην Ελλάδα, ούτε μία σωστη ιδιωτικοποιηση δεν μπόρεσαν να κάνουν. Πούλησαν την Ολυμπιακή, φερ ειπείν, και όντως ο κόσμος σταμάτησε να χρηματοδοτεί την λειοτυργία της, αλλά ακόμα χρηματοδοτεί πολλούς από τους υπαλλήλους της, που κάθονται και παίρνουν μισθό.

Η Θάτσερ αυτά τα έκοβε μαχαίρι. Και δεν σήκωνε κουβέντα. Ποτέ δεν μέτρησε το πολιτικό κόστος. Και γι' αυτό εξελέγη 3 φορές πανηγυρικά από τον λαό. Την ψήφισαν ακόμα και ορκισμένοι οπαδοί του Εργατικού Κόμματος.

Και την έρριξαν, στο τέλος, όχι οι πολίτες, αλλά οι αποτελούντες το  κονκλάβιο του δικού της κόμματος. Που, όχι αδίκως, λέγεται και "κολώνα του βρετανικού κατεστημένου".

Άς ακουσουμε τον Ρον Στιούαρτ στο Maggie May.

 

Για το ΑΕΚάκι μου, τέλος, τι να πω;

Έχασε και από τα Γιάννενα χθες, με κατεβασμένα χέρια.

Δεν είμαι σίγουρος πλέον εάν θέλω να σωθεί.

Το μόνο που με φοβίζει, για να μην αρχίσω να προσεύχομαι να πέσει στην Β' Κατηγορία, είναι ότι και εκεί μπορεί να την πάρει κάποιος νέος ή παλιός επιχειρηματίας-σωτήρας, σε τιμή ευκαιρίας, να αρχίσει πάλι το πλιάτσικο, και να γίνει και ήρωας.

Εάν ξέρει κάποιος τρόπο να μαζευτούμε 10, 20, 100 γνησιοι (όχι ορίτζιναλ, γνησιοι) και καθαροί ΑΕΚτζήδες, και να αναλάβουμε τα ηνία της, είμαι μέσα.

Το τελευταίο μας τραγούδι για σήμερα, δεν χρειάζεται "πάσα".

Ναστε καλά. Ευχομαι να πηγε καλά το πείραμα του blog-radio, έστω σαν προπομπός ενός web-radio που ειναι στα σκαριά. Θα χαρώ να ακουσω τη γνωμη σας, είτε στα comments εδω, ειτε στο μέιλ bavzer@gmail.com.

Καλή μέρα.