AEK: Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ Η ΜΟΥΣΙΚΗ...

Τετέλεσται!

Η ΑΕΚ έπεσε!

Με τέτοιους ανθρώπους που την διοίκησαν και την ρήμαξαν.

Με τέτοιους λίγους και φοβισμένους παίκτες που της είχαν απομείνει.

Με τέτοιους αχρείους οπαδούς που, προκαλώντας συνεχώς επεισόδια, την αποτέλειωσαν.

Και τώρα, Β’ Εθνική.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Μελανή σελίδα.

Ίσως και μόνη ευκαιρία όμως να καθαρίσει απ’ όλον αυτόν τον συρφετό.

Αρκεί να καθαρίσει.

Να μην σκάσει μύτη ποτέ ξανά, ούτε ένας πρώην.

Να απομονωθούν οι σφηκοφωλιές της Οριτζιναλ και λοιπών αναρχοσαχλαμαράκηδων. Κάθε ένας από αυτούς είναι πια Persona Non Grata. To ίδιο και όποιος τους ξαναδώσει εισιτήριο.

Ποιος λογικός άνθρωπος θα επενδύσει έστω ένα σεντς στην ομάδα με τέτοιους αχρείους οπαδούς; Που ανά πάσα στιγμή, όπως συνέβη απόψε, μπορεί να τινάξουν τα πάντα στον αέρα.

Να μην ξαναδούμε λοιπόν γνώριμες φάτσες ούτε στα επίσημα, ούτε στην σκεπαστή. Καμία.

Να εξαφανιστούν μαζί με τους σεκιουριτάδες που πουλάγανε μούρη και μόστρα στα VIPs.

Τι σχέση έχει η ΑΕΚ με VIPs, σεκιουριτάδες, και χαζογκομενάκια των PR. Να πάνε στον αγύριστο.

Δεν ανήκουν πλέον στην ΑΕΚ αυτοί. Δεν είναι ΑΕΚ. Τελειώσανε.

Υγιές, είναι μόνο το κομμάτι της εξέδρας που γέμισε χθες μετά από καιρό.

Που απουσίαζε, και καλά έκανε που απουσίαζε. Είναι το μόνο «κομμάτι» που πλήρωνε, χρόνια ολόκληρα. Κανονικό εισιτήριο. Λεφτά τοις μετρητοίς.

Όλοι οι άλλοι ήταν τζαμπατζήδες. Κάποιοι, και κλέφτες. Λαμόγια.

Την ώρα που γινόταν αόψε της κακομοίρας στα αποδυτήρια, με τον Δέλλα να εκλιπαρει τον διαιτητη να ξαναρχίσει τον αγωνα και τους παίκτες να κλαίνε, δεν υπήρχε εκεί ούτε ένας της διοικησης της ομάδας. Νυν και πρώην. Έγιναν καπνός.

Δεν ξέρω τι «παίζει» την τελευταία αγωνιστική. Αν «παίζει».

Η ΑΕΚ, όμως, όπως την ξέραμε τα τελευταία χρόνια τέλειωσε.

Θα τραβήξουμε όλο το πένθος, και όταν συνέρθουμε θα δούμε πως θα ανασυγκροτηθεί η ομάδα. Με κανέναν, όμως, παλιό. Ούτε τον «μπες-βγες» Βιντιάδη, ούτε κανέναν άλλον «αγνώστων λοιπών στοιχείων», που ίσως μας προκύψει.

Θα πάμε σ’ ένα γήπεδο μικρό, να βλέπουμε ματσάκι ωραίο, και με πλήρη ταυτοποίηση όσων θα μπαίνουμε. Πόρτα, και μάλιστα αυστηρή. Face control και body control όπως κάνουνε και στην Αγγλία. Με κουκούλα, δεν μπαίνεις - τρεχα στο Δικαστρηριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να βρεις το δίκιο σου,μ εδω δεν μπαίνεις. Αριθμημένες θέσεις, ονομαστικές. Ούτε ένας χούλιγκαν. Ούτε ένας παλιός, της υποτίθεται …. ρομαντικής σχολής. Τελειώσανε!