 |
| Φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών στη Ντάκα, στο Μπαγκλαντές, κάνουν αυτήν την συμβολική διαμαρτυρία για να πιέσουν τη κυβέρνηση να λάβει ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα. Εχετε δει ποτέ στην Ελλάδα μας να διαδηλώνει κανείς για αυτό το "φαινόμενο" που μας αφαιρεί κάθε χρόνο τη ζωή χιλιάδων συνανθρώπων μας; |
Του Λευτερη Κουσούλη
Πολιτικού Επιστήμονα
Το θέμα σπάνια το συζητάμε. Ανήκει στα ξεχασμένα.
Σε αυτά που συλλογικά απωθούμε.
Πρόκειται για τα τροχαία. Πιο αληθινά, για τα τροχαία εγκλήματα.
Καθημερινά συμπολίτες μας χάνουν τη ζωή τους στην
άσφαλτο. Ανθοδέσμες στις κολώνες και εκκλησάκια στους δρόμους, έρχονται να μας
θυμίσουν στιγμιαία κάποιο ανθρώπινο δράμα. Ένας στατιστικός πίνακας, μια
εντυπωσιακή φωτογραφία, ένα μονόστηλο και μετά η λήθη.
Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, τα τροχαία εγκλήματα
απουσιάζουν ουσιαστικά από τη δημόσια συζήτηση. Αν και αποτελούν ένα από τα
μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας – εκατοντάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι και
οι ζωντανοί νεκροί που μένουν πίσω – η πολιτική εξουσία στη χώρα μας,
αδιαφόρησε και αδιαφορεί παγερά για το μεγάλο αυτό θέμα. Η συγκεκριμένη στάση
αποτυπώνει πολύ καλά μια φιλοσοφία διακυβέρνησης, που ενδιαφέρεται για το
στιγμιαίο, που αιχμαλωτίζεται στο 24ωρο και αποφεύγει να έρθει αντιμέτωπη με τα
προβλήματα, που η λύση τους απαιτεί ουσιαστικό ενδιαφέρον, προσήλωση, επιμονή
και διάρκεια.
Η πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου
Παπούλια, να συγκαλέσει υπό τον ίδιο την Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας, ίσως να
αποτελέσει απαρχή μιας σοβαρής και συστηματικής ενασχόλησης, επιτέλους, με το
μεγάλο αυτό πρόβλημα. Εύχομαι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην ξεχάσει και
αυτός το θέμα μετά τη σχετική δημοσιότητα.
Στην πατρίδα μας, υπάρχουν πολλοί καλοί επιστήμονες,
αξιωματικοί της τροχαίας, γνώστες του ζητήματος, αλλά και συμπολίτες μας που
δίνουν καμιά φορά μόνοι τους τη μάχη – μου έρχεται στο νου το Ινστιτούτο Οδικής
Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς» - και, συνεπώς, λύσεις μπορούν να βρεθούν. Της Πολιτείας
είναι, όμως, ευθύνη το ζήτημα. Χρειάζεται υπομονή, αδιάκοπη ενημέρωση, αυστηρότητα
στην εφαρμογή του Κώδικα και εγρήγορση χωρίς ούτε στιγμή εφησυχασμό. Και
φυσικά, ευθύνη έχουμε και οι ίδιοι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ την υποχρέωσή
μας απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους, όταν κρατάμε το τιμόνι.
Πιστεύω ότι όσοι έχουν δημόσιο λόγο και πιο δυνατή
φωνή, θα πρέπει διαρκώς να μιλάνε για το θέμα. Ούτως ή άλλως, η ζωή δεν μας
αφήνει να το ξεχάσουμε. Χθες στην Κηφισιά μία τροχονόμος, μητέρα δύο παιδιών,
άφησε, παρασυρόμενη από όχημα, τη ζωή της στην άσφαλτο. Η ζωή πράγματι δεν θα
μας αφήσει να το ξεχάσουμε. Εμείς;
No comments:
Post a Comment