ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ (13.04.2014)

Ο περίφημος Κανών του Γιόχαν Πάχελμπελ σε Ρε μείζονα, με όργανα εποχής, κλασσικό μας ξεκίνημα σήμερα.

Καλημέρα, και καλωσορίσατε στην "εκπομπή" μας, εδω στο blog-radio του filoftero, αυτό το πρωινό Σαββάτου, 13ης μέρας Απριλίου 2013, ημέρα που γεννηθηκαν η Έλλη Λαμπέτη (1926, πέθανε το 1983) και ο Θάνος Μικρούτσικος (1947), που έφυγε από τη ζωή ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (1984), ο αγαπημένος μου κυρ-Γιώργης, που η ταινία στην οποία ... εκπαιδεύεται να γίνει του καλού κόσμου, θα πρέπει να είναι από εκείνες που έχω δει πάνω από 10 φορές στη ζωή μου.

Τώρα δε, στην εποχή των χαραμοφάηδων του Δημοσίου, πόσο αναπολώ αυτή τη σκηνή!

 

Ευτυχώς, όμως, εδω στην "εκπομπή", έχω άπλετο χώρο να σπρώχνω τα "δυσάρεστα θέματα" σε άλλα posts, όπως έκανα στο προηγούμενο με το Σχεδιο Αθηνα στην Παιδεία, και την απαράδεκτη συμπεριφορά των "παιδιών" του ΤΕΙ Πάτρας εναντίον του Προέδρου της Σχολής, που θα μπορουσε να ήταν παππούς τους, και ο τρόπος που του μιλούσαν φόρτισε πρωί-πρωί τη χψυχή μου με απερίγραπτη μελαγχολία. Τόση, που κάθησα και διάβασα περισσότερο για αυτό το Σχεδιο, και έγραψα το προηγούμενο post, αναρτωντας και ένα απόσπασμα από την συμπεριφορά αυτών των ανάγωγων "παιδιών"

Λοιπόν, το επόμενο κομμάτι, μου το έστειλε φίλη ακροάτρια πριν μερικές εβδομάδες, όταν αισθάνθηκε ότι βαριά σύννεφα είχαν μαζευτεί πάνω από το κεφάλι μου και ήθελε, για λίγο έστω, να τα διαλύσει. Το κατάφερε. Και την ευχαριστώ, "παραθέτοντάς" το τώρα, και λέγοντάς της ότι και εγω με τη σειρά μου, όταν θέλω να κάνω έναν άνθρωπο να αισθανθεί όμορφα, του/της στέλνω αυτή τη κοπελιά, την Anna Luca, που τρελλαίνεται να τραγουδά ξυπόλυτη.
 

Anna Luca, Χρειάζομαι Κάποιον/Κάποιαν Που να Κινεί Τα Πόδια μου. Μαζί της στο τουμπερλέκι, ο Μάξ Κλάας.

Ένα άλλο τραγούδι, από μια κοπελλιά που μου θυμίζει, τουλάχιστον στην προφορά της αλλά σίγουρα και στην φρεσκάδα της την Anna Luca, είναι η Lena, που με το τραγούδι αυτό, το Satellite, συμμετειχε στον Διαγωνισμό Τραγουδιου της Eurovision το 2010 στο Όσλο με τη Γερμανία.

Κι αυτό μου τόστειλε φίλη που, όμοια με τη Lena, είναι άξια να τρελλάνει κόσμο!
 

Τώρα, είναι σαν να ακούω κιόλας την επίπληξη του γιού μου που, όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του, βλέπουν τον εαυτό τους μεγαλύτερο απ' ότι είναι, και τους γονείς τους το αντίθετο!

Έτσι δεν είναι όμως, αυτό το παιχνίδι της ζωης; Στα 15-25 να βιάζεσαι να μεγαλώσεις, και στα 50 και βάλε, να θέλεις να μικρύνεις.

Μακάρι να μπορουσα, όπως προτείνει ο Jim Croce εδω, να έκλεινα τον χρόνο μέσα σ' ένα μπουκάλι.
 

ο Τζιμ Κρόουτσε γεννηθηκε το 1943 και πέθανε το 1973, σε ηλικία μόλις 30 ετων, σε αεροπορικό δυστύχημα. Έφυγε με άλλους 4 με μικρό ιδιωτικό αεροπλάνο από τη Λουιζιάνα, όπου μόλις είχε δώσει ένα κοντσερτο, για το Τέξας όπου θα έδινε άλλο ένα την επόμενη μέρα, το αεροπλάνο δεν πήρε ύψος όπως έπρεπε κατα την απογείωση, προσέκρουσε στο μόνο δέντρο που υπήρχε λίγο πιο πέρα από τον διάδρομο, και συνετρίβη.

Λοιπόν, συνεχίζω και λαμβάνω πολλά e-mails, και σχόλια στα posts, από ακροατές και ακροάτριες της εκπομπής στο Δευτερο, και πραγματικά η συγκίνησή μου δύσκολα περιγράφεται.

"Αγαπητέ Κε Μιχαηλίδη.

Ένα πολύ σύντομο e_mail για να σας εκφράσω τη συμπαράστασή μου στη στάση αξίας που κρατάτε  αλλά και στην όποια προσπάθεια για εναλλακτικό ραδιόφωνο τελικά, υιοθετήσετε.

Ούτως ή άλλως, οι εκπομπές σας είναι το ίδιο απολαυστικές είτε ακούγοντάς τις είτε … διαβάζοντάς τις.

Και να είστε σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί ανθρωποι εκεί έξω που αγαπούν το καλό ραδιόφωνο, ασχέτως με το εαν σπανίως επιλέγουν να έχουν κάποια επιπλέον επαφή πέραν της συστηματικής ακρόασης,
με τους συντελεστές του.
 

Με εκτίμηση,
Εμμ.Φιορέντζης ".
Όντως, δεν έχω λόγια.

Εν τω μεταξύ, με ρωτούν πολλοι τί γίνεται με τις στάσεις εργασίας των δημοσιογραφων της ΕΡΤ; Απ 'ότι ξέρω συνεχίζονται, μόνο στη δική μου εκπομπή στο Δευτερο. Αφαίρεσαν ως λόγο τό ότι ενοχλήθηκαν απ΄όσα είπα για την απεργία τους όταν η Κύπρος "καιγόταν", και τώρα απεργούν λέει για τα μη πληρωμένα δεδουλευμένα και υπερωρίες τους, αλλά και για να "διωχτούμε" οι λίγοι που εργαζόμαστε στην ΕΡΤ ως εξωτερικοί συνεργατες με συμβάσει ολίγων μηνών, για να μείνουν αυτοί μόνοι,μ στην μονιμότητά τους. Και εγω, επαναλαμβάνω, για να μην κατηγορηθω ώς απεργοσπάστης, διότι αυτός είναι ο στόχος τους, αναγκάζομαι τωρα να απεργώ εναντίον του εαυτού μου, ζητώντας την απόλυσή μου!

"Εγω είμαι το όνειρο που όλοι ζητάτε, μιας χώρας μεγάλης κι ωραίας. Με θέση ακλόνητη και μη το γελάτε. Ειμ' ε΄νας δημόσιος φορές".

Λάκης Λαζόπουλος-Διονύσης Τσακνής, ορίστε!

Καλημέρα, τα ξαναλέμε αύριο.