Του
Αθανάσιου Μπιλιλή
Μια κοινωνία που καλείται, σχεδόν βίαια, να ενηλικιωθεί, στα.. 40 της.
Μια κοινωνία που χρόνια τώρα κρατούσε το χέρι πατερούληδων πολιτικών που την φενάκιζαν ότι θα την προστατεύουν και θα την προσέχουν.
Τους κοιτούσε στα μάτια με ελπίδα αλλά τα μάτια της ήταν κλειστά.
Τί άσχημο θέαμα ο παλίμπαις που με γκρίζους κροτάφους ζητάει κανάκεμα.
Και πόσο τραυματικός ο παράχρονος απογαλακτισμός και η βίαιη έξοδος, από το σπίτι της θαλπωρής των ψεμάτων, στον πάγο.
Αρκεί για να μεγαλώσουμε να βρούμε ποιος φταίει;
Όχι.
Είναι σημαντικό όμως να "συγκρουσθούμε", να αντιπαρατεθούμε με αυτούς που υιοθετήσαμε σαν γονείς μας αλλά και να πενθήσουμε για τις πληγές που τους αφήσαμε να μας κάνουν.
Κι ύστερα να το παραδεχθούμε.
Η παρατεταμένη παιδική ηλικία τελείωσε.
Ο φόβος όμως, η άρνηση να μεγαλώσουμε, μην μας γεράσει πιο γρήγορα
No comments:
Post a Comment