TA SOCIAL MEDIA ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

ΠΝΥΚΑ. Η περιοχή στην Αρχαία Αθήνα όπου συνεκαλείτο η Εκκλησία του Δήμου. Δηλαδή, η Συνέλευση των Αθηναίων. Ηταν η κύρια δημοκρατική συνέλευση, ανοικτή σε όλους τους άρρενες πολίτες ανω των 18, που είχαν και τα πολιτικά τους δικαιώματα. Κατά τον 5^ο αιώνα, οι ιστορικοί λένε ότι μέχρι και 43.000 Αθηναίοι πολίτες (τεράστιο νούμερο για την εποχή) συμμετείχαν στη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Η σημερινή Πνύκα είναι το Διαδίκτυο, και κυρια έκφρασή της τείνει να γίνει ο θαυμαστός κόσμος των Κοινωνικών Μίντια – facebook, twitter, blogs – και τα ενημερωτικά sites, ελάχιστα από τα οποία είναι τέτοια στην πραγματικότητα.

 ΕΔΩ και 3 χρόνια που η κρίση εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, αλλά και τώρα που η «αδελφή Κύπρος» έχει περιπέσει στην ίδια δυσμένεια των «υπό χρεοκοπία» κρατών, οι πληροφορίες που διαπερνούν, με ιλλιγγιώδη ταχύτητα, κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας, όλα αυτά τα «νέα μίντια», έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση «αδιασάλευτων πεποιθήσεων» της κοινής γνώμης, αλλά και στην ψυχοσωματική μορφή κάθε αντίδρασής της. Τις τελευταίες μέρες, η Κύπρος χορεύει στων ρυθμό των λιστών. Κάθε γραμμή τους εμπεριέχει μία πληροφορία. Κάθε πληροφορία ενδιαφέρει ή δεν ενδιαφέρει διαφορετικούς ανθρώπους. Όλοι γυρεύουμε τον «γνωστό». Όλοι επιλέγουμε εκείνον που θέλουμε να βρούμε. Και μόλις προκύψει το «όνομα», το σκορπάμε στους 5 ανέμους του Διαδικτύου και, …, «περάστε κόσμε, φάτε μάτια ψάρια».

ΤΑ σχόλια που συνοδεύουν την κάθε πληροφορία (που, τις περισσότερες φορές δεν είναι διασταυρωμένη, ούτε και εξ ολοκλήρου φωτισμένη), λένε περισσότερα πράγματα για αυτούς που τα γράφουν, παρά για εκείνους που τα έχουν «τροφοδοτήσεις». Επίσης, είναι διαπιστωμένο πια ότι στα αξιόπιστα ενημερωτικά portals, τα σχόλια είναι πιο προσεκτικά και ψαγμένα, ενώ στα άλλα, του συρμού, τα σχόλια είναι «τρέχα γύρευε». Παραθέτω, φερ ειπείν, από την … χθεσινή Πνύκα στα ελληνικά sites, ένα μικρο απάνθισμα υποστηρικτικών σχολίων προς εκείνους που φιγουράρουν στις λίστες.

n    «Καλά έκαναν και τα πήραν, και δεν τα αφήσανε να τα φάνε οι τράπεζες και αυτά» (Φώτης, στο Πρωτο Θέμα)

n    «Καλά έκαναν...Εσείς που τα αφήνετε στις Ελληνικές τράπεζες, θα λέτε όταν γίνει κούρεμα γιατί οι άλλοι τα έβγαλαν... Δεν χρειάζεται εσωτερική πληροφόρηση και βλακείες... το πράγμα φαίνεται ήδη! Τα κρατικά έσοδα δεν πρόκειται να βγουν με τίποτα, και τότε θα γίνει μερική δέσμευση των καταθέσεων.» (Άει Χάσου, twitter)

n    «Δηλαδή τι επρεπε να κανουν; Να περιμενουν να τους κλεψουν το βιος τους; Καλά εκαναν και τα πηραν. Εσεις θα τα αφηνατε; Έλεος τίμιοι» (Απόστολος Μον στο newsit.gr)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, βεβαίως, και τα κατά-δικαστικά, όπως τα λέω. Εκείνα, στα οποία ο πολίτης μοιάζει να κάθεται σε έδρα, με τήβεννο, και βγάζει αποφάσεις. Οι πιο πολλές είναι θανατικές! Στο newsbeast.gr, μία επισκέπτρια, η Φώφη Π.,  πρότεινε να ορίσουμε κάπου στο βόρειο Αιγαίο, για να είναι και κοντά στη Κύπρο, ένα νησί που «θα το μετατρέψουμε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως για Ελλαδίτες και Κυπρίους που έβγαλαν λεφτά έξω»

ΣΤΙΣ Συνελεύσεις των Αθηναίων, ό,τι δεν στηριζόταν σε «επιχειρηματολογία δεδομένων και λογικής», δεν έφτανε ποτέ σε ψηφοφορία. Απορριπτόταν με τον ίδιο τρόπο που ψηφίζονταν οι νόμοι: απλής ανατάσεως της χειρός. Το «πάθος» δεν ήταν αποδεκτός τρόπος πειθούς. Ο όχλος δεν έβγαζε καμμία απόφαση. Οι λόγοι που εκφωνούνταν είχαν αρχή μέση και τέλος, όχι «ουρίτσα» και «ατάκα». Και, πάνω απ’ όλα, ο ομιλών ήξερε γράμματα. Όχι πλήκτρα!