Δώρο υποστήριξης από την ακροάτρια "α.μ." του Δευτέρου. Με βοηθά να αποστρέψω το πρόσωπο από τα κατεβασμένα πρόσωπα, και να δώ εκείνα που φωτίζονται όμορφα από'να απλό χαμόγελο. Είναι απόσπασμα από την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη.
Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας. Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας. Το σκάβουμε, το κλαδεύουμε, το τρυγούμε, πατούμε τα σταφύλια του, πίνουμε το κρασί, τραγουδούμε και κλαίμε, οράματα κι ιδέες ανηφορίζουν στην κεφαλή μας. Σε ποια εποχή του αμπελιού, σου έλαχε ο κλήρος να δουλεύεις; Στα σκάμματα; Στον τρύγο; Στα ξεφαντώματα; Όλα είναι ένα.
Να, τώρα, κι ο Κεμάλ του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, με την Αλίκη Καγιαλόγλου.
Καλημέρα ξανά, και καλή εβδομάδα, προπομπός εκείνης των Μεγάλων Παθών του Ιησού.
Να, τώρα, κι ο Κεμάλ του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, με την Αλίκη Καγιαλόγλου.
Καλημέρα ξανά, και καλή εβδομάδα, προπομπός εκείνης των Μεγάλων Παθών του Ιησού.
Χριστός Ανέστη! Εύχομαι όλα τα καλά του Θεού, για όλο τον κόσμο ! Φιλικά α.μ.
ReplyDeletehttp://youtu.be/TO6GsW0WKNs
http://youtu.be/hEJt6LJP-3g
Αληθώς Ανέστη.
ReplyDeleteΝαστε καλά, με υγεία και ησυχία!
Χρηστος
Χτες το βράδυ 6/5/13, περίπου 22:00 με 22:30, άνοιξα το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου στο δεύτερο πρόγραμμα και με μεγάλη μας έκπληξη-απορία, ακούσαμε να παίζει, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, Santa Claus κ.λ.π. αρχικά σκεφτήκαμε ότι είναι τυχαίο, όμως τα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια συνέχιζαν μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας, ακολούθησε ένα μικρό διαφημιστικό spotaki και ευτυχώς κάποιος διόρθωσε τη ροή των τραγουδιών, που αρκετοί ακούσαμε και ήταν το κεντρικό θέμα συζήτησης στην παρέα μας...Τι κρίμα να συμβαίνουν όλα αυτά τα δυσάρεστα, σε ένα πολυαγαπημένο ραδιόφωνο, που έχασε τον "προσανατολισμό του". Εύχομαι, να βγούμε γρήγορα από το "σκοτάδι στο φως".
ReplyDeleteΥ.Γ. Δε σας κρύβω, ότι γελάσαμε με την καρδιά μας, με αυτό που ακούγαμε, μάλιστα, στιγμιαία το "κανιβαλίσαμε" ... στη συνέχεια λυπηθήκαμε βαθιά, ξέρετε...είναι από εκείνες τις στιγμές, που δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις.
Φιλικά α.μ.