Tuesday, April 16, 2013

ΜΙΚΡΑ, ΠΙΚΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΣΤΩΝΗ



Το Crisis Management οπως θά έπρεπε να είναι. Εμείς εδώ, έχουμε crisis μονίμως, και management ποτέ!

Τα Κέντρα Επιχειρήσεων και Συντονισμού ήταν έτοιμα, στημένα και εν λειτουργία, 43 λεπτά μετα τις δύο εκρήξεις στην Boylston Street.
Στο ξενοδοχείο Westin, το Κέντρο Τύπου άνοιξε μισή ωρα μετα το συμβάν.

Οι πρώτες δηλώσεις έγιναν μετα από περίπου 1,5 ώρα, όταν ο κυβερνητης της Μασαχουσέτης και ο αρχηγός της Αστυνομίας της Βοστώνης είχαν νέα να πουν.

Δεν υπήρχε κανένα σχόλιο σε καμμία τους δήλωση,του στυλ "σήμερα είναι μια μαυρη μέρα", "η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται", κλπ στα οποία είναι ατσίδες οι δικοί μας.

Ειπώθηκαν μόνο facts (γεγονότα, τι έγινε), καθόλου speculation (σενάρια, εικασίες...), και χρηστικές πληροφορίες (τηλεφωνικοί αριθμοί βοήθειας, συμβουλές "μείνετε σπίτια σας"), κλπ.

Ακούγοντας και βλέποντας τον αστυνομικό διευθυντή να μιλάει, και έχοντας παιδί που σπουδάζει στη Βοστώνη ένοιωσα "ασφαλής", κι ας είχαν μόλις σκάσει δυο βόμβες που θα μπορουσαν να είχαν σκοτώσει χιλιάδες.

Εκατοντάδες φοιτητές, ανάμεσά τους και πολλα δικά μας παιδιά από την Ελλάδα, χωρίς να τους πει κανένας τίποτα, έτρεξαν στα νοσοκομεία της πόλης να δώσουν αίμα.

Μέχρι που έγινε το αδιαχώρητο, και οι αρχές αναγκάστηκαν να βγάλουν ανακοίνωση που έλεγε "σας ευχαριστούμε για την προθυμία σας, έχουμε επάρκεια αίματος, δεν χρειαζόμαστε άλλο, φυλάξτε το για άλλη στιγμη που θα χρειαστεί". Απλά, ανθρώπινα κι ωραία.

Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε όλα τα νοσοκομεία, ήταν στις θέσεις του ελάχιστη ωρα μετα το συμβάν. Υπάρχει σχέδιο για τέτοιες περιπτώσεις, και ετέθη αμέσως σε εφαρμογή. Το "συστημα ειδοποιησης" όλων, όπως διάβασα στο site της Boston Globe, λειτούργησε άψογα. Ποιοί ειδοποιήθηκαν από ποιούς, σε ποιά σημεία συναντηθηκαν διάφορες ομάδες ανθρωπων, για να μην μπλοκαριστουν όλοι με τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο της πόλης, ποια μέσα ήταν εκεί και τους περίμεναν να τους πάνε στα νοσοκομεία, ..., τόσο απλά και ευκολα!

Το Twitter μου γέμισε από μηνύματα ανθρώπων που έχουν σπιτια και διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης, το οποίο αποκλειστηκε χθες, μετα τις εκρήξεις, από την αστυνομία. Πολύς κόσμος, που ειχε βρεθει εκεί, είτε συμμετέχοντας είτε παρακολουθώντας τον Μαραθώνιο, εγκλωβίστηκε και δεν μπορουσε να φύγει. Αρκετοί εχασαν τους σάκκους και τις τσάντες με τα υπάρχοντά τους μεσα στον πανικό. Δεν είχαν λεφτα να κινηθούν. Συνάνθρωποί τους μέσω μηνυμάτων στα tweets, τους πρόσφεραν δωρεάν φιλοξενία μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.

Αλλά, ταυτόχρονα, και η Κοινοπολιτεία φρόντισε να στεγάσει πολλούς από αυτούς σε δωμάτια ξενοδοχείων που "κλείστηκαν" επί τούτου.

Μέσα στον πρώτο, μεγάλο πανικό, χιλίαδες άνθρωποι παράτησαν τους σάκκους τους (που περιείχαν, οι περισσότεροι, ρούχα για να αλλάξουν όσοι έτρεχαν στον Μαραθώνιο, μόλις τερμάτιζαν) και τράπηκαν σε φυγή. Δεν υπήρξε ούτε ένα περιστατικό κλοπής - θυμηθειτε τις κυριακάτικες σκηνές στο ΟΑΚΑ με τους αλήτες χούλιγκαν της ΑΕΚ να κλέβουν παπούτσια από τους σάκκους ποδοσφαιριστων! Και όλες αυτές οι χιλιάδες σάκκες, μαζευτηκαν γρηγορα από την αστυνομία, η οποία τις "αντιμετώπισε" ως "ύποπτο υλικό", και στη συνέχεια θα βρεθεί, λέει, τρόπος να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους.

Η περιοχή που "κλείστηκε" απο την αστυνομία, "κλείστηκε" για να διευκολύνει τις έρευνές της - να μην πειραχτει ούτε μια πέτρα. Το FBI έχει ήδη πάρει θέση από το πρώτο βράδυ. Και κάνει τη δουλειά του, μαζί με τις τοπικές αρχές. Θεωρώ βέβαιο ότι θα βγάλουν άκρη.

Πολλοί δικοί μας θα πουν "χαίρω πολύ, τώρα που έγινε το κακό...". "Καλή" η ειρωνεία, αλλά αν άκουγε κάποιος έναν ειδικό που μιλούσε χθες στο CNN για μέτρα έγκαιρης αποτροπής τρομοκρατικών ενεργειών, θα άκουγε ότι "όταν πρόκειται για μέρη όπου μπορεις να ελέγξεις τον κόσμο, συγκεντρωμένο, τότε είναι σχετικά εύκολο, αλλά σε έναν ανοικτό Μαραθώνιο, όπου χιλιάδες άνθρωποι κυκλοφορούν παντού, σε μία απόσταση πολλών χιλιομέτρων, οι περισσότεροι με σακκίδια στους ώμους, ο έλεγχος ενός τέτοιου πλήθους είναι σχεδόν αδύνατος".

Κάθε άμεσο μέτρο που ελήφθη, όπως κλείσιμο του αεροδρομίου, μπλοκάρισμα του εναέριου χωρου πάνω από τη πόλη, οι στρατιωτες και ειδικές μονάδες που έφτασαν με λεωφορεία στο Boston Common, το μέγαλο πάρκο της πόλης, κ.α.

Ολα τα πανεπιστήμια είχαν έτοιμο μηχανισμό για τον εντοπισμό όλων των φοιτητων τους, ντόπιων και ξένων. Κάθε πανεπιστήμιο έβγαλε αμέσως στον αέρα ένα site στο οποίο καταχωρίζονταν τα ονόματα όλων των φοιτητών που δηλώθηκαν ότι είναι εντάξει, ώστε να καθησυχάσουν οι συγγενείς και φίλοι τους.

Η τηλεόραση, στο ίδιο κλίμα ψυχραιμίας, ακρίβειας στην πληροφόρηση, αποφυγής σχολίων και υπερβολών (τη στιγμή που, από τόσο μακρυά, τα δικά μας ΜΜΕ άρχισαν κιολας να μιλάνε για "νεα 11η Σεπτεμβρίου"), και προσεκτικής εκτίμησης δεδομένων από ειδικούς που ήταν στο στουντιο (δηλαδή, για την πιθανή σύνθεση των εκρηκτικών, μιλούσε ένας αξαιωματικός με 30 χρόνια εμπειρία σε αυτά, και όχι κάποιος δημοσιογράφος που αναλύει τα πάντα, από πολιτικά και οικονομικά, μέχρι και αθλητικά ή καλλιτεχνικά.

Μια σύντομη, λιτή δήλωση, έκανε ο Πρόεδρος Ομπάμα. Χωρίς υπερβολές και ... ύφος. Αποφασιστικά. Ενωτικά. Και πολύ ανθρωπινα για την πόλη που δοκιμάζεται, και τους κατοίκους της.

Δηλώσεις έκαναν μόνο αυτοί που είχαν κάτι να πουν. Δεν βγηκε ούτε ένας πολιτικός, Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικάνος, σε κανένα κανάλι.

Όλοι ξέρουν, πως ό,τι κι αν συμβεί, ιδίως εάν είναι τέοιας κλίμακας γεγονός, ποιοί θα πρέπει να πάνε που, ποιοί θα κάνουν δηλώσεις, και τι θα λένε.

Εδω, δεν θα ξεχάσω ποτέ που, όταν βυθίστηκε το Σάμαινα, τον Σεπτέμβριο του 2000, ένα κανάλι ζήτησε από κυβερνητικό στέλεχος να βγει τηλεφωνικά και να κάνει δηλώσεις, και αυτός βγήκε. Ημουν δίπλα του, μάλιστα, εκείνη τη στιγμή, και θυμάμαι ακριβώς τι είπε. Είμασταν μαζί στο Σίδνευ για τους Ολυμπιακούς Αγωνες!

1 comment:

  1. Τι ωραία.... Να διαβαζεις για την Βοστώνη και να νοιώθεις ασφαλής παρόλο που εισαι στην Ελλάδα. Ανοίγεις μετά την τηλεόραση για να δείς τα πρωινά νεα και συζητάμε τι θα χρεωθούν τελικά (μέχρι την επόμενη ρύθμιση) όσοι εχουν χτίσει αυθαιρετα πριν ή μετά το 1800...Αθλιότης ε? Πιάσαμε πάτο? Μπά δεν νομίζω, ισως κάποιος έκλεψε τον πάτο του βαρελιού να τον παει για scrap με το "δανεισμένο" καροτσάκι του Σκλαβενίτη

    ReplyDelete

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...