Saturday, December 26, 2015

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ;


Με ρώτησε κάποιος καλός φίλος αυτές τις μέρες «τι χώρα θα ήθελες να γίνει η Ελλάδα:».

Πολιτισμένη, του απάντησα.

Όπου και να γύρισα αυτές τις ημέρες, κάθε εστία, κάθε στιγμή ομορφιάς καλύφθηκε και μολύνθηκε από ένα σύννεφο καπνού! Τσιγάρα ανθρώπων που από τη στιγμή που παραβιάζουν συνειδητά τον νόμο αδυνατώ να τους πω και να τους θεωρήσω πολιτισμένους.

Και επειδή είναι και κάτοικοι μιας χώρας που, σε πολλά επίπεδα, αδυνατεί να εφαρμόσει τους νόμους που ψηφίζει, και δη στα πλαίσια λειτουργίας μιας δημοκρατικής τάχα διαδικασίας, δεν μπορώ ούτε αυτήν την χώρα να την πω πολιτισμένη.

Ενδεικτικά, αυτές τις μέρες:

Πήγα στον Σταυρό του Νότου να απολαύσω Πάνο Κατσιμίχα, και έφυγα πολύ πριν από το τέλος γιατί έκαιγαν τα μάτια μου, πονούσε ο λαιμός, και ένα πρόσωπο αγαπημένο μου, που έχει αλλεργικό άσθμα δεν άντεχε άλλο. Δεν θα ξαναπάω στον Σταυρό του Νότου, όποιος και αν τραγουδά.

Πήγα καλεσμένος σε αν μπαρ-εστιατόριο στην Πατριάρχου Ιωακείμ, Malconis λέγεται, και αυτό-ονομάζεται Gourmet Italian Gastro Pub – σε τέτοιες σαχλαμαρο-μεγαλοστομίες είμαστε άφθαστοι. Εκεί, λοιπόν, οι καπνιστές (πολλοί από τους οποίους μάλιστα κρατάνε πούρα δύο μέτρων!), φουμάρουν ακριβώς πάνω από το τραπέζι σου. Εφυγα και από εκεί, και σύστησα σε όσους φίλους ξέρω, να μην πάνε. Το ίδιο κάνω και από εδώ. Άνθρωποι που δεν σε σέβονται, δεν αξίζουν του σεβασμού σου.

Τρίτον, πήγα στο Fridays στο Κεφαλάρι, που το θεωρώ από τα καλύτερα Fridays και πάντα απολαμβάνω εκεί ένα καλό burger, steak και μπίρα. Όχι πια! Ενέδωσαν και εκεί στην «πίεση της αγοράς». Στον φασισμό των καπνιστών, οι οποίοι, επειδή είναι πολλοί, «απαίτησαν»: ή μας αφήνετε να ανάψουμε, ή φεύγουμε!

Και έφυγαν πράγματι, για διπλανά μαγαζιά, όπου οι ιδιοκτήτες δεν έκαναν καν προσπάθεια να τους εξηγήσουν, όπως έκαναν στο Fridays, ότι «ρε παιδιά, είναι παράνομο». Αντίθετα, τους καλωσόρισαν τους θριακλήδες με ανοικτές αγκάλες. Το κέρδος υπεράνω του νόμου. Τα φράγκα, υπεράνω της ηθικής. Και το κράτος, να κάνει λέει αγώνα εναντίον της διαφθοράς!


Μα από τη στιγμή που ανέχεται την παρανομία, όσο «μικρή» και εάν από κάποιους θεωρείται, διεφθαρμένο είναι το ίδιο. Πως μπορεί, λοιπόν, ο διεφθαρμένος να κυνηγάει τον διεφθαρμένο;

Friday, December 25, 2015

Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

"H πιο όμορφη εμπειρία που μπορούμε να έχουμε είναι το μυστήριο. Είναι το θεμελιώδες συναίσθημα που στέκεται στην κοιτίδα της αληθινής τέχνης, της αληθινής επιστήμης. Όποιος δεν το γνωρίζει και δεν αισθάνεται αυτό δέος, που δεν μπορεί να αναρωτιέται και να στοχάζεται, είναι σαν να είναι πεθαμένος, και τα μάτια του έχουν σκοτεινιάσει. Ήταν η εμπειρία του μυστηρίου – έστω και αναμεμειγμένη με φόβο – που επέφερε την θρησκεία. Η γνώση του ότι υπάρχει “κάτι” στο οποίο δεν μπορούμε να διεισδύσουμε, οι αντιλήψεις μας για τις πιο προφανείς αιτίες και την πιο απαστράπτουσα ομορφιά, που μόνο στην πλέον πρωτόγονή τους μορφή είναι ευπρόσιτες στο μυαλό μας: είναι αυτή η γνώση και αυτό το συναίσθημα που ορίζουν την πραγματική θρησκευτικότητα. Με αυτήν την έννοια, και μόνο με αυτήν, είμαι ένας βαθύτατα θρησκευόμενος άνθρωπος. Με ικανοποιεί το μυστήριο της αιωνιότητας της ζωής. Με ικανοποιεί και η γνώση, η αίσθηση της υπέροχης δομής της ύπαρξής, καθώς και η ταπεινή προσπάθεια να καταλάβει κάποιος έστω και ένα πολύ μικρό κομμάτι της Αιτίας που φανερώνει τον εαυτό της μέσα στη φύση”.

Wednesday, December 16, 2015

Ο ΜΑΡΔΑΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΛΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, Ο ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΙΜΟΣ



ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος των προηγούμενων κυβερνήσεων να μην εφαρμόσουν πιστά τα μνημόνια, όσο ήταν στην εξουσία. Πρόκειται για δήλωση Έλληνα πολιτικού, με την οποία θα μπορούσα να συμφωνήσω. Όχι όμως όταν αυτή βγαίνει από το στόμα στελέχους της τωρινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του Δημήτρη Μάρδα, Υφυπουργό Εξωτερικών, υπεύθυνου για Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις των Μηνημονίων. Θα τρελαθούμε τελείως εδώ πέρα!

ΟΠΟΤΕ γίνεται πανελλαδική απεργία, όπως η προηγούμενη αρχές Νοεμβρίου ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ κλπ, ο πάγιος τίτλος σχεδόν όλων των μέσων ενημέρωσης είναι «παραλύει το Δημόσιο». Πλεονασμός μέγας, αφού το Δημόσιο είναι ούτως ή άλλως σε παραλυσία, πολλές δεκαετίες τώρα.

ΘYMAMAI όταν πέρασα ένα φεγγάρι από την ΕΡΤ, ευτυχώς όχι ως μόνιμος, υπήρχαν «συνάδελφοι» που ζητούσαν από τους συνδικαλιστές να τους ενημερώνουν εγκαίρως για τις απεργίες, ώστε να φροντίζουν να «πιντώνουν» εκείνες τις μέρες και ένα κομμάτι από την άδειά τους και να λείψουν σερί!

ΔΙΑΒΑΣΑ τις προάλλες σε ιστότοπο «αντιεξουσιαστών» την έκθεση ιδεών του αυτοαποκαλούμενου «αναρχικού» Νίκου Ρωμανού, για το πώς γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τον μαθητή που σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικού τον Δεκέμβριο του 2008 στην Αθήνα, πως μπήκαν μαζί στο «αναρχικό κίνημα», τι τους γοήτευσε σε αυτό (όπως πχ. το να βλέπουν, λέει, στη τηλεόραση τους μετέπειτα συντρόφους τους να συγκρούονται με τους αστυνομικούς), τι έγινε τη τρομερή νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου που κτυπήθηκε ο Αλέξης στα Εξάρχεια, και άλλα πολλά.

ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΑ ότι ο Ρωμανός, στα 16 του χρόνια λέει, είχε ήδη ξεκαθαρίσει «φιλοσοφικά» μέσα του, ότι ενστερνίστηκε τον αναρχισμό, και αποφάσισε να αφιερώσει όλη του τη ζωή  «στον αγώνα αυτόν».

ΘΥΜΗΘΗΚΑ, τότε, μια φράση που έλεγε ο Νικόλας Άσιμος σε όσους είχαμε την τύχη που και που να τον ακούμε και να τον συντροφεύουμε στην μπουάτ όπου τραγουδούσε στα Εξάρχεια, ενοχλημένος από πολλούς τριγύρω του που δήλωναν, όπως και αυτός, αναρχικοί. «Για να είσαι πραγματικός αναρχικός», τόνιζε, «πρέπει πρώτα απ’ όλα εσύ ο ίδιος να έχεις αρχές». Και μας εξηγούσε μετά πως εννοούσε ο ίδιος αυτόν τον όρο, «αρχές».

ΜΠΟΡΕΙ να μη συμφωνούσες μαζί του, αλλά καταλάβαινες και ήξερες ότι, σε αντίθεση με τους σημερινούς μπαχαλάκηδες (που οι περισσότεροι έχουν συνάψει και μια άτυπη συμμαχία με χούλιγκανς των γηπέδων, και με μούτρα του υποκόσμου), αυτός στις αρχές του ήταν πιστός. Ένα μόνο επισημαίνω: Ο τρυφερός αυτός καλλιτέχνης (αξίζει, όσοι δεν τον γνωρίζουν να ακούσουν μερικά τραγούδια του στο YouTube – προτείνω ιδιαίτερα το «Δεν θέλω Καρδιά μου να κλαίς»), ζούσε στον δρόμο. Εννοώ, πραγματικά. Όχι εικονικά. Άστεγος εκ πεποιθήσεως. Τόσο ρομαντικός, που στο τέλος δεν άντεξε, και έφυγε μόνος του…


Saturday, December 12, 2015

Το άγιο χαμομηλάκι!...



Ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω πως γίνεται να ζούμε σε έναν τόπο τόσο προικισμένο, αν μη τι άλλο, από τη φύση, κι όμως πολλές φορές λες και σαμποτάρουμε τα δώρα που μας χαρίζει αυτή η φύση και αγοράζουμε άλλα, τυποποιημένα, εξωτερικά, που Θεός ξέρει από πού έρχονται, πόσο καιρό «ταξιδεύουν» για να φτάσουν εδώ, σε τι κατάσταση καταλήγουν στα ράφια και στα στομάχια μας, πόσο μας κοστίζει όλο αυτό το αχρείαστο «παγκοσμιοποιημένο πράγμα» μακρινές χώρες που τα παράγουν.

Αυτή η σκέψη πέρασε τη περασμένη Κυριακή από τα μυαλό μου, απολαμβάνοντας σε μία συμπαθητική καφετέρια στη Γλυφάδα ένα χαμομήλι ζεστό, που επιτέλους είχε μυρωδιά και γεύση χαμομηλιού!

Σου το φέρνουν χύμα μέσα σε ένα δοχείο, και μαζί ένα χάρτινο φίλτρο που αφού το γεμίσεις με όσο φρέσκο χαμομήλι θες, το κρεμάς από το χείλος του φλιτζανιού με το βραστό νερό. Ένα τόσο απλό πράγμα, μια τόσο απλή ιδέα, ομόρφυνε το δειλινό της Κυριακής μου, που συνήθως είναι βαρύ και ασήκωτο.

Χαμομήλι από τον τόπο σου. Άγιο χαμομηλάκι! Που να μυρίζει σαν τον τόπο σου, όχι σαν ναφθαλίνη ή σαν «τίποτα» που μυρίζει μια φημισμένη αγγλική μάρκα που, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να πουλάει τέτοια ροφήματα σε χώρες όπου τα βότανα του βουνού και του κάμπου είν’ μεσ’ τα πόδια μας! 

Χωρίς «μαγκιές» λοιπόν για «σαμποτάζ» και «εμπάργκο», απλώς προτρέπω τους φίλους μου, και εκλιπαρώ τους ντόπιους παραγωγούς, τα δώρα που έχουμε, πριν τα χαρίσουμε σε άλλους, να τα χαρούμε πρώτα εμείς. Και, πιστέψτε με, σαν το χαμομήλι υπάρχουν άπειρα!

ΙΝ MEMORIAM (Μηνάς Χατζησάββας, 1948-2015)




ΤΕΛΕΣΤΗΚΕ στις 2 Δεκεμβρίου στην Αθήνα η πολιτική κηδεία του ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα, ο οποίος απεβίωσε το βράδυ της Δευτέρας, 30 Νοεμβρίου, από εγκεφαλικό επεισόδιο, σε ηλικία 67 ετών. Ο θανών ήταν άθεος, και επιθυμία του ήταν να μην γίνει θρησκευτική κηδεία. Επιθυμία του επίσης ήταν να μεταφερθεί η σωρός του για αποτέφρωση στο εξωτερικό. Σε κείμενο που άφησε με τις ύστατες επιθυμίες του, αναφέρει ότι η αποτέφρωση της σωρού του θα γίνει εκτός Ελλάδος «λόγω βαρβαρότητας της ελληνικής πολιτείας που αρνείται να επιτρέψει την καύση που γινόταν στην αρχαιότητα». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει επιτραπεί ακόμα η καύση νεκρών, και οι περισσότεροι που επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να αποχαιρετίσουν τα εγκόσμια, αναθέτουν τη δουλειά σε βουλγαρικές, ως επί το πλείστον, εταιρείες, που παραλαμβάνουν τον νεκρό και τον μεταφέρουν στη γειτονική χώρα. Τον Μηνά Χατζησάββα θα συνοδεύσει στο ύστατο αυτό ταξίδι του ο σύντροφός του Κώστας Φαλελάκης ο οποίος, όπως και οι αδελφές και ανιψιές του, ζήτησαν από τον κόσμο που βρέθηκε στο Α’Νεκροταφείο της Αθήνας, να μην προσκομίσουν στεφάνια, και αντ’ αυτού να ρίξουν σε έναν κουμπαρά όσα χρήματα επιθυμούν για να διατεθούν υπέρ της ολίγης, έστω, ανακούφισης των προσφύγων που έρχονται στην Ελλάδα ώστε να συνεχίσουν προς βόρεια και κεντρική Ευρώπη.

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...