Ήταν χρόνια που φεύγαμε, θυμάμαι. Κι ακόμα φευγάτοι είμαστε, φοβάμαι. Η αναφορά μας πάντα, κάποια άθλια χωριουδάκια, μια ασυνάρτητη επαρχία (σε μία από αυτές βρίσκομαι τώρα), και μια πολιτεία σωριασμένη.
Το τραγούδι, και δή του Διονύση, αυτού του φοβερού τύπου με τον οποίο μεγαλώσαμε και είναι πια οικογένεια, ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι των αποδράσεών, (από μέρη, κόμματα, παρατάξεις, παρέες, ...), και περιπλανήσεών μας σε πλατείες, και σε λιμάνια, σε κήπους, σε πελάγη, σε τόπους άγιους κι ευλογημένους.
Εδώ είμαστε ακόμα. Ευτυχώς.
Καλή Πρωτομαγιά, πατριώτες.
Το τραγούδι, και δή του Διονύση, αυτού του φοβερού τύπου με τον οποίο μεγαλώσαμε και είναι πια οικογένεια, ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι των αποδράσεών, (από μέρη, κόμματα, παρατάξεις, παρέες, ...), και περιπλανήσεών μας σε πλατείες, και σε λιμάνια, σε κήπους, σε πελάγη, σε τόπους άγιους κι ευλογημένους.
Εδώ είμαστε ακόμα. Ευτυχώς.
Καλή Πρωτομαγιά, πατριώτες.
No comments:
Post a Comment