Πάντα μου άρεσαν εμένα στις εφημερίδες τα «ψιλά γράμματα». Τα μονόστηλα των λίγων λέξεων, που άμα έπεφταν στην περιποίηση ενός «καλού γραφιά», γίνονταν μικρά αριστουργήματα. Τέτοιος ήταν, για παράδειγμα, ο Ρούσσος Βρανάς που έγραφε τη στήλη «Δρόμοι» στα «Νεα», και δυστυχώς πέθανε τον προηγούμενο χρόνο.
Επίσης, έχω ακόμα τη συνήθεια,
που για μένα είναι «μικρή ιεροτελεστία», να διαβάζω και τις επιστολές αναγνωστών
σε εφημερίδες. Επιστολές που, σε αντίθεση με τα σχόλια που αναρτώνται σε διάφορα
sites, ακόμα και εάν έχουν έντονο το στοιχείο της επίκρισης,
είναι γραμμένα μετά λόγου γνώσεως, όπως λέμε, και αποτελούν πολλές φορές τροφή
για σκέψη.
Την περασμένη εβδομάδα, ο καλός
μου φίλος ο Βασίλης, εντόπισες στην «Καθημερινή» της 22ας Μαρτίου μία επιστολή
από τον γνωστό έμπορο κ. Βασίλη Καλυβιώτη, ο οποίος είναι 93 ετών σήμερα, έχει
μία συσσωρευμένη σοφία, όπως όλοι οι παλιοί καλοί επιχειρηματίες, αλλά και ένα
συσσωρευμένο παράπονο. Παράπονο, για όλους εκείνους τους πολιτικούς που με
περισσή ευκολία «λύνουν» τα προβλήματα με ωραία λόγια, με διαπιστώσεις και με
διαβεβαιώσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτ’ απολύτως.
Στην επιστολή του στην «Καθημερινή»,
ο κ. Καλυβιώτης, βγάζει την καλοσυνάτη μάσκα του Υπουργού Ανάπτυξης κ. Κώστα
Χατζιδάκι, και αποκαλύπτει ένα πρόσωπο άδειο. Μιλάμε δε εδώ, για έναν πολιτικό
που έχει «έξωθεν καλή μαρτυρία», όπως λέμε. Φαίνεται συμπαθής, και ίσως να είναι.
Αλλά το ερώτημα είναι εάν είναι, πρώτον, επαρκής, και δεύτερον συνεπής. Ο κ.
Καλυβιώτης, λέει ότι δεν είναι.
Ιδού η επιστολή:
Kύριε διευθυντά
Tην Tετάρτη 13/3 στην εφημερίδα σας και στη στήλη της
κ. Mπίστικα «Tήλεφος», διάβασα για τη συνάντηση του κ. Kώστα Xατζηδάκη με τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια. Eχω γνωρίσει τον κ. Xατζηδάκη σε συσκέψεις
που έγιναν στο Bιοτεχνικό Eπιμελητήριο το 2004, το 2005 και το 2006. Eίναι ένας
υπουργός χαμηλών τόνων, δίχως όμως καμία δύναμη να πραγματοποιήσει αυτά που
λέει.
Στις συσκέψεις που γίνονταν τότε στο Bιοτεχνικό
Eπιμελητήριο –ήμουν και μέλος της διοίκησής του– επισημαίναμε τον μεγάλο
κίνδυνο του παρεμπορίου. Xαμογελαστά και ειρηνικά μας απαντούσε: «Nαι, ναι, θα
πάρουμε μέτρα». Kανένα μέτρο δεν πάρθηκε ποτέ. Γι αυτό και θυμήθηκα εκείνες τις
συσκέψεις, όταν διάβασα τις δηλώσεις που έκανε στον κ. Παπούλια. Σε ένα σημείο
έκλεισε τη συζήτηση λέγοντας: «Eίμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε την
προσπάθεια με σοβαρότητα και αξιοπιστία. Eίναι υποχρέωσή μας απέναντι στους
Eλληνες πολίτες». Aκριβώς τα ίδια λόγια είχε πει και τότε.
Θα ήθελα να τον ρωτήσω τι έκανε τότε για να βουλώσει τις
φοβερές τρύπες που ανοίχτηκαν στην οικονομία, με αποτέλεσμα τη μεγάλη
καταστροφή που έπληξε εκατοντάδες και χιλιάδες μικροβιοτεχνίες και το εμπόριο;
Tίποτε απολύτως. Kαι τα επαναλαμβάνει και τώρα ευγενέστατα χωρίς καμία
πειστικότητα – γιατί δεν μπορεί να έχει πειστικότητα ο κ. Xατζηδάκης, είναι ένα
ευγενέστατο παιδί και τίποτε άλλο. Aς δώσει την απάντηση στους εκατοντάδες και
χιλιάδες μικροβιοτέχνες που συναντιόμασταν τότε και οι οποίοι έκλεισαν. Δεν
είναι μόνο οι 2.500 υπάλληλοι που έχασαν τις δουλειές τους, αλλά και οι ίδιοι
οι επαγγελματίες που έκλεισαν τις επιχειρήσεις. Δεν έχετε τη δύναμη, κ.
Xατζηδάκη, να πείσετε τον κόσμο. Eίμαι και εγώ ένας από τους παθόντες στους
οποίους λέγατε τότε «ναι, ναι, θα τα φτιάξουμε όλα». Tι φτιάξατε, κ. Xατζηδάκη;
H μεγάλη τρύπα που ανοίξατε δεν βουλώνει με τίποτα. Kαι τα μέτρα που παίρνετε,
δυστυχώς, δεν είναι αποτελεσματικά, γιατί αφού κλείνετε μια τρύπα, ανοίγουν
δέκα άλλες τις οποίες δημιουργήσατε εσείς. Eίναι μια σοβαρή κατηγορία που σας
απευθύνει ένας άνθρωπος 93 χρόνων. Eίμαι στο τέλος της ζωής μου και παλεύω να
κρατήσω μια σχετικά υγιή επιχείρηση.
Kωστας Kαλυβιωτης / Eμπορος
Τι να πεις σε έναν άνθρωπο 93 ετών όταν γράφει αυτή την επιστολή; Απλως σκέφτομαι μήπως θα πετύχαινε πολλά περισσότερα ο 93χρονος αν είχε το υπουργείο;
ReplyDeleteΧαρά
Καλημέρα σας.
ReplyDeleteΠρώτα ένα μικρό πιπεράτο σχόλιο : Ξέρετε ότι ο κ. Καλυβιώτης υπήρξε ο πρώτος εργοδότης της κ. Παπαρήγα, την οποία μάλιστα και απέλυσε για εργασιακούς λόγους ; Είναι πολλά χρόνια που το είχα διαβάσει και δεν νομίζω να με απατά η μνήμη μου.
Στο θέμα μας : Επειδή περί επάρκειας και συνέπειας του πολιτικού προσωπικού ο λόγος, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε ένα άλλο συμβάν με πρωταγωνιστές όχι ασκούντες ή ασκήσαντες διακυβέρνηση πολιτικούς, αλλά προσδοκούντες/φιλοδοξούντες να μας κυβερνήσουν και που θεμιτά προσπαθούν να μας πείσουν να τους υποστηρίξουμε.
Πρόκειται για το επεισόδιο μεταξύ των εκπροσώπων των συγγενών μάλιστα πολιτικών χώρων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Σκουρλέτης απεκάλεσε την ΔΗΜΑΡ "μεταλλαγμένη τρανσέξουαλ Αριστερά" και ο κ. Παπαδόπουλος ανταπέδωσε χαρακτηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ "ψεκασμένη Αριστερά που σπρώχνει την χώρα στον γκρεμό", προσβάλλοντας και οι δύο την νοημοσύνη μας και δίνοντάς μας ένδειξη του επιπέδου που έχουν κατατάξει τους πολίτες που την ψήφο τους ζητούν. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι ο πολίτης για να τους ψηφίσει και να κάνει την αλλαγή, θα ήθελε να ακούει πολιτική επιχειρηματολογία και όχι γηπεδικά συνθήματα.
Συμπέρασμα : Παλιοί και νέοι πολιτικοί ακόμη μας θεωρούν αγέλη και μας καλούν να ακολουθήσουμε τα ένστικτά μας αντί να απευθύνονται στο μυαλό μας (αυτό είναι πιο δύσκολο σπορ...). Και εγώ σκέφτομαι : Αφού δεν διαφοροποιείστε στο πολιτικό ήθος από τους παλαιότερους, γιατί να σας επιλέξω όταν επί πλέον δεν έχετε και διαχειριστική εμπειρία; Ανήκω σε αυτούς που έχουν καταλήξει ότι το επίπεδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των ασκούντων την πολιτική στην χώρα μας δεν αξίζει της ψήφου μου, αλλά αν μου ήμουν υποχρεωμένος να ψηφίσω ντε και καλά ένα κόμμα, ποιο ήθος σας θα με έπειθε ότι θα αντιστάθμιζε τα αναμφισβήτητα διαχειριστικά λάθη που σαν άπειροι θα κάνετε (αφού οι περισσότεροι από σας έχουν και ελάχιστη έως καθόλου επαγγελματική εμπειρία) ;
Υστερόγραφο : Γράφηκε ότι μετά την ανταλλαγή των κομψών χαρακτηρισμών στον "αέρα" του κ. Παπαδάκη, αντάλλαξαν στα παρασκήνια εκατέρωθεν συγγνώμες. Μπορεί και να τους πίεσε ο οικοδεσπότης για να μην του ξανατύχει κατάβρεγμα ή κανένα μπουνίδι στο μέλλον αν τους ξανακαλέσει... Το να ζητήσουν όμως συγγνώμη και οι δύο από τους πολίτες που ψήφισαν το ένα ή το άλλο κόμμα και τους θεωρούν ανάλογα ψεκασμένους ή πολιτικά τρανσέξουαλ είναι ευγενείς πόθοι. Τέτοιος σεβασμός.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
Κ.Μ.
Η σοφία των χρόνων του αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα.
ReplyDelete