Οι "άτυχοι της Λάρισας" είναι 5 φοιτητές, όλοι τους από πόλεις της περιφέρειας, που σπούδαζαν στο ΤΕΙ της Λάρισας, διάβαζαν μαζί για τις εξετάσεις τους, κρύωναν πάρα πολύ, άναψαν το μαγκάλι, διότι λεφτα δεν υπάρχουν για πετρέλαιο, δεν τους ενδιέφερε εκείνη τη στιγμή τι έμαθαν ή δεν έμαθαν στο μάθημα της Χημείας, και τους πήρε ο ύπνος. Οι 2 δεν ξύπνησαν. Πέθαναν από τις αναθυμιάσεις. Οι 3 νοσηλεύονται σε μονάδα εντατικής θεραπαείας σε σοβαρή κατάσταση.
Έχει προκαλέσει, "ο άτυχος Τζήμερος", πολλές αντιδράσεις με αυτό το tweet του, και δεν θέλω να προσθέσω και εγω στα όσα του έχουν ήδη σούρει. Έξυπνος είναι, θα πρέπει να έχει καταλάβει τη μλακία που είπε. Προσθετω μόνο ότι αυτό το κυνικό political correctness του είναι ένα μόνο από τα πολλά στοιχεία που έδιωξαν από τη Δημιουργία Ξανά, πολλούς ανθρώπους, και έκαναν ακόμα περισσότερους πολύ διστακτικούς να τον ακολουθήσουν in the first place.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι δεν έλεγε "και πολλά καλά πράγματα". Τα λένε και άλλοι, όμως. Και μάλιστα πολύ καλύτερα. Όταν κατεβαίνεις όμως με κόμμα σε εκλογές, ζητώντας έστω μία ψήφο από τον πολίτη, αυτός ο "ένας πολίτης" δεν πείθεται μόνο με διαπιστώσεις. Τις κάνει και ο ίδιος. Τις τρώει στη μάπα χρόνια τώρα. Το σπορ το έχουμε βαρεθεί και, όπως είπαμε, το ξέρουν πολλοί.
Δεν κρύβω ότι στην αρχή με είχε συνεπάρει και μένα το εγχείρημά του. Μία πολιτική κίνηση με "φιλελεύθερο στιγμα και μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό", αποτελούμενο από ανθρώπους από διάφορυς επαγγελαμτικούς χώρους, αμόλυντους από την μετριότητα και διαφθορά της ελληνικής πολιτικής σκηνής, υποστήριζα ότι θα πρέπει να έχει τη θέση της στη Βουλή, πόσο μάλλον όταν εκεί ευδοκιμούν φρούτα του τυπου Καρατζαφέρη, Καμμένου, Χρυσής Αυγής, και διάφορα άλλα από το σκόρπιο περιβόλι της αρτηριοσκληρωτικής ή και λαικίστικης Αριστεράς.
Δεν τον ψήφισα, γιατί η δική μου καρδιά με στέλνει ακόμα εκεί που νομίζω ότι βρίσκονταν ακόμα, εαν ζούσαν, ο Φίλιππος, ο Λεωνίδας, ο Μιχάλης, και άλλοι όμοιοι συνοδοποροι της "πνευματικής πολιτικής". Ήθελα όμως να εκλεγεί. Όπως ήθελα στη Βουλή και τον Στέφανο Μάνο.
Δεν τον ψήφισα, επίσης, διότι με φόβιζε το One Man's Show. Το "όλα εγω, μόνος μου". Που είναι οι άλλοι; αναρωτιομουν. Και έπρεπε να πάω στο Google για να τους βρώ. Στη "πραγματική ζωή", έξω, ήταν μόνο, πάντα και παντού, ο Τζήμερος.
Και δεν τον ψήφισα, τέλος, γιατί υπήρχε εξαρχής αυτή η κυνικότης στο βλέμμα και στα λόγια του. Και κυνικούς ανθρωπους, όσο και εάν τους απολαμβάνω σε καλές εγγλέζικες ταινίες βικτωριανής εποχής, δεν θα τους εμπιστευόμουν ποτέ την διαχείρηση της τύχης απλών ανθρωπων. Είναι προφανές, φερ ειπείν, ότι όταν εάν τύχαινε κάποιος παχύσαρκος να πάθει έμφραγμα και να πεθαίνει, αυτοί οι τύποι θα έβγαιναν στα Twitter και θα παρέδιδαν μαθήματα δημόσιας υγιεινής.
Για τα παιδιά θλίψη και πόνος είναι τραγικό, για τον Τζήμερο έπρεπε να θυμάται από το σχολείο όταν του δίδαξαν πως δεν βρίζουμε νεκρούς. Κι εύχομαι να μη του τύχει όπως και σε κανέναν ατύχημα που θα θρηνήσει το παιδί του.
ReplyDeleteΧαρά