ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΟ ΠΙΣΤΕΥΩ

Η δύναμη του καλού, απροσμέτρητη. Πολλές φορές, ξεφυτρώνει εκεί όπου δεν την σπέρνεις. Στους πιο απίθανους τόπους. Στους πιο απίθανους ανθρώπους.

Που πάει να πει ότι κάθε χιλιοστό εδάφους έχει προυποθέσεις καλλιέργειας. Κάθε άνθρωπος που λοξοδρόμησε μπορει να ξαναγυρίσει.

Δεν το πάω στη θρησκεία. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σ' αυτό - και είναι καλό αυτές οι επιλογές να γίνονται κατ' ιδίαν και όχι ομαδικά. Εσύ, και ο Θεός. Ακόμα και ο ανύπαρκτος, εάν έτσι το πιστέψεις. Αλλά μόνο εσύ. Και μόνο Αυτός. Χωρίς μεσάζοντες.

Πιστέυω ακράδαντα ότι ο άνθρωπος, ακόμα και στη χειρότερη μορφή του, έχει έναν σπόρο που γυρεύει μια απλή αφορμή για να φυτρώσει, και να τον βοηθήσει να επιστρέψει στην καλή εικόνα του. Για μένα "καθ' ομοίωση Θεού". Αυτού, του όποιου Θεού επιλέξει ο καθένας να εκπροσωπεί μέσα του το "καλό". Το μόνο που μπορεί να μας σώσει από τον όλεθρο.

Μερικοί άνθρωποι ξεχωρίζουν, ή μάλλον απομονώνουν την πίστη από την "λογική" - το κάνει πολλές φορές και η ίδια η Εκκλησία μας. Θεωρούν ότι ο λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστεύει στη ύπαρξη ενός ανύπαρκτου, όπως λένε, Θεού. Κι ούτε είναι δυνατόν, λένε ακόμα, ένας άνθρωπος με καλλιέργεια γνώσης και σκέψης να πιστευει σε θαύματα, σε ενοράσεις, και άλλα παρόμοια.



Ο Θεός, λένε οι πιστοί, είναι "πέρα από τη λογική". Είναι "ζήτημα ψυχής". Και, εάν χρειαστεί να επιλέξουν μια επιστημονική έκφραση της πίστης τους, θα παραπέμψουν στην μεταφυσική. Εκεί, δηλαδή, όπου πείθεσαι ότι υπάρχει κάτι, και δεν χρειάζεται να το εξηγήσεις.

Εγώ, δεν αποσυνδέω τη θρησκεία από την λογική - και βεβαίως, απόλυτα συμμερίζομαι και αισθάνομαι πως "όλα τα μεγάλα πράγματα", πρώτα στη ψυχή μας εκκολάπτονται, και έπειτα ανεβαίνουν στο μυαλό.

Η λογική με βοηθάει να ξεχωρίζω. Έπειτα, να θέτω ερωτήματα. Να ζυγίζω. Να παιδεύω. Να διαβάζω. Να μαθαίνω. Να σκέφτομαι. Να αναλύω. Να συμπεραίνω.

Μαθηματική ειναι η παιδεία μου, και νομίζω πως την ξέρω καλά αυτήν την μεθοδολογία.

Οι πιο πόλλές από τις πολύπλοκες διαδρομές μου με αυτόν τον τρόπο σκέψης, φτάνουν λίγο πρίν τον τελευταίο σταθμό: το συμπέρασμα. Υπάρχουν πολλά θεωρήματα που, στο χαρτί δεν αποδεικνύονται.

Τότε, τα περισσότερα προβλήματα τα αφήνω εκεί. Όχι άλυτα, αλλά σε εκκρεμότητα. Δεν πειράζει εάν δεν λύνεις όλα τα προβλήματά του. Καλό είναι μερικά να μένουν εκεί, για να τα σκέφτεσαι, και κάποια στιγμή να επανέρχεσαι σε αυτά με άλλο τρόπο προσέγγισης. Είναι όμορφη, έτσι, η διαδρομή της ζωής νομίζω. Αλλοίμονό μας εάν τα απαντούσαμε και τα λύναμε όλα στη στιγμή.

Κάποια προβλήματα, όμως, από τα ... εκκρεμή, βρίσκουν μόνα τους τη λύση. Την πέραν λογικής λύση. Και δεν ειναι ότι ξαφνικά ένα ποτήρι που ήταν άδειο γέμισε με νερό μπροστά απ' τα μάτια σου, αλλά κάτι παρεμφερές και πολύ πιο ισχυρό. Οπως, για παράδειγμα, ότι ένας απελπισμένος (δηλαδή, άρρωστος) άνθρωπος βρήκε κάπου μιαν ελπίδα, πιάστηκε από αυτήν και έγινε καλά. Ή ότι, όλα τα στοιχεία της οικονομικής σου κατάστασης σε στρέφουν προς την κατεύθυνση της σίγουρης καταστροφής, και εσύ βρίσκεις κάτι που σε σώζει.

Αυτό το "κάτι" δεν είναι ούτε δάνειο, ούτε δωρεά, ούτε, ακόμα περισσότερο, ο πρώτος λαχνός στο λόττο. Είναι αυτό που οι κβαντομηχανικοί σήμερα ονομάζουν "μεταφυσικό", (λέγοντας μάλιστα ότι είναι πεπεισμένοι πιά ότι "κάτι άλλο υπάρχει πέρα από μας"), και εμείς οι πιστοί ονομάζουμε "Θεό". Πιθανώς, να συγκλίνουν και οι δύο απόψεις μας, κάποια στιγμή, και να το πούμε "Το Σωματίδιο του Θεού"!

Τέλος, είναι και οι ερωτήσεις που δεν απαντιούνται ποτέ. Τα προβλήματα που μένουν εκεί, άλυτα. Οι εξισώσεις που δεν βγάινουν.

Εγω δεν θεωρώ ότι είναι αδυναμία να τα "παραπάμπεις" αυτά σε κάποιον "Αλλον", ή κάπου "Αλλου". Αρκεί να έχεις την βεβαιότητα, ή έστω και την αμυδρά υποψία, ότι και αυτά κάποια μέρα, πολύ μακρυνή ή και πολύ κοντινή, θα απαντηθούν...

Υστερόγραφο: Όλα αυτά, ξεκίνησαν από την αρχική μου πρόταση για τη δύναμη του "καλού". Την προόριζα για εισαγωγή του κομματιού που ήθελα να γράψω για τα "παιδιά από τη Πάτρα" που χάρισαν τα χρήματα της σχολικής τους εκδρομής για να βοηθήσουν έναν συμμαθητή τους που ειναι βαριά άρρωστος. Παρασύρθηκα με τις ... φιλοσοφίες μου.

Το κομμάτι για τα παιδιά, που ίσως απαντάει σε όλες τις ... ανόητες ανησυχίες μου, το δημοσιεύω αμέσως μετα.