Η ΠΡΕΖΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΕΧΩ δει πολλούς ανθρώπους να την γεύονται και να εθίζονται από αυτήν. Και είναι τουλάχιστον άδικο να ρίχνουμε κάθε φορά τα βέλη μας στους «εύκολους στόχους», αφήνοντας στο απυρόβλητο τους δύσκολους. Για παράδειγμα, πολλοί από τους καναλάρχες στην Αθήνα, αλλά και αρκετοί στην Κύπρο που η ενασχόληση με τα ΜΜΕ, και δη την τηλεόραση δεν ήταν, και δεν είναι η πρώτη, ή βασική τους δουλειά, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα αλλά και με ιδία εμπειρία, ότι είναι πολύ πιο «ψωνισμένοι» με το μέσον αυτό απ’ ότι είναι οι «εύκολοι στόχοι», όπως η τραγουδίστρια Άντζελα Δημητρίου, ο ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας, ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, ο διαιτητής Κώστας Βασιλάκης, ο πολιτικός Άδωνις Γεωργιάδης και, last but never least, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι δημοσιογράφοι, εμού συμπεριλαμβανομένου!

ΝΑΙ, ειν’ αλήθεια. Ο ακατάσχετος Άδωνις έχει πράγματι «ψώνιο» με την δημοσιότητα. Ακόμα και την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του στο Υπουργείο Υγείας, φρόντισε να είναι από νωρίς το πρωί εκεί όλα τα κανάλια και, τάχα μου ενοχλημένος (ενώ έλαμπε ολόκληρος από χαρά), είπε στους δημοσιογράφους «παιδιά συγγνώμη, αλλά από σήμερα κομμένες οι δηλώσεις», και τους μιλούσε μετά για 15 λεπτά. Είναι, σας λέω, άτιμο αυτό το σαράκι…

ΘΥΜΑΜΑΙ μιαν άλλη φορά που στην βραδινή σύσκεψη της «Ελευθεροτυπίας» Αθηνών, ένας συντάκτης μας ενημέρωσε ότι υπήρχε πρόσκληση προς όσες εφημερίδες επιθυμούσαν, να συνοδεύσουν αεροπορικώς την μεθεπόμενη μέρα τον μακαριστό πλέον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλος, που και αυτός είχε έρωτα με τον τηλεοπτικό φακό (μάλιστα οι μακιγιέζ των καναλιών έχουν να λένε το πόσο ιδιότροπος ηταν μέχρι να τον βάψουν καλά), στο ταξίδι του στα Κύθηρα για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Οι δημοσιογράφοι θα πήγαιναν μαζί του το πρωί, και θα επέστρεφαν αυθημερόν. Η διεύθυνση της εφημερίδας είπε «όχι, δεν μας ενδιαφέρει αυτή η αποστολή, δεν έχει κανένα δημοσιογραφικό ενδιαφέρον», και η συζήτηση τέλειωσε εκεί.

ΕΤΣΙ νομίζαμε, τουλάχιστον. Διότι στη σύσκεψη της μεθεπόμενης μέρας, παρακολουθώντας όλοι μαζί το βραδινό δελτίο ειδήσεων, είδαμε τον Αρχιεπίσκοπο, να κατεβαίνει από τις σκάλες του αεροπλάνου (άρα είχαν βγει πρώτα τα τηλεοπτικά συνεργεία, είχαν στηθεί κάτω στις σκάλες, και άρχισαν να παίρνουν πλάνα), και μόλις πάτησε γη, πλησίασε με πλατύ χαμόγελο το μπουκέτο από μικρόφωνα και είπε: «Βρε αθεόφοβοι, ως κι εδώ με ανακαλύψατε! Δεν βρίσκει κάποιος ησυχία από εσάς τους δημοσιογράφους. Ούτε λίγες μέρες διακοπών μπορεί να κάνει κανείς». Μείναμε όλοι με το στόμα ανοικτό, γνωρίζοντας βεβαίως ότι κανένας δημοσιογράφος δεν βρέθηκε εκεί τυχαία, αλλά κατόπιν πρόσκλησης του ιδίου του Αρχιεπισκόπου!

ΟΠΩΣ είπαμε, όμως, και στη αρχή αυτού του σημειώματος, το «προσωπείο των καναλαρχών», των μη εχόντων προηγούμενη σχέση με τα ΜΜΕ, είναι εκείνο που χρήζει της μεγαλύτερης ανάλυσης. Βλέπεις, φερ ειπείν κάποιον, που έχει μια επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων στην οποία εργάζονται στελέχη με σπουδαίες γνώσεις, ικανότητες και εμπειρία, και όχι μόνο προσλαμβάνει στην μιντιακή του επιχείρηση ένα τσούρμο αγραμμάτων, αλλά μερικούς τους «ερωτεύεται» κιόλας και τους αμείβει περισσότερο από τον γενικό του διευθυντή στην κολοσσιαία, άλλη εταιρεία του. Αναμφίβολα, έχει λάμψη η τηλεόραση. Έχει και ωραίες κοπέλλες, αλλά και πολιτικό σασπένς ίντριγκες, συναρπαστικό παιχνίδι με την εξουσία.

ΑΥΤΟ είναι που τους «κεντρίζει» όλους. Το παιχνίδι. Που, όσο είναι σε επίπεδο μιας χαζογλάστρας, έστω και ακριβοπληρωμένης, πάει καλά. Όταν περνάει σε θέματα παρέμβασης και διαπλοκής με την  εξουσία, γίνεται επικίνδυνο και καταστροφικό για τον τόπο. Η Ελλάδα έχει πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το παιχνίδι.