Monday, June 10, 2013

ΚΙ' ΑΚΟΜΑ ΣΒΗΝΟΥΝ ΚΛΗΣΕΙΣ...


Έχω μια καλή φίλη από τη Νέα Ιωνία. Παιδεύεται πολύ η κοπέλλα, δυο χρόνια χωρίς εργασία, τα βγάζει πέρα με περιστασιακές δουλειές. Δεν θέλω να το φορτίσω όμως συναισθηματικά το θέμα, γιατί θα το αποδυναμώσει και δεν το θέλω.

Την περασμένη εβδομάδα, η Μαρία πήγε στον φούρνο της γειτονιάς της με το μηχανάκι της, και την έπιασε η αστυνομία επειδή δεν φορούσε κράνος. Δεν το πήρε καν μαζί της, διότι θεωρύσε ότι είναι τόσο μικρή η απόσταση, "τι θα μου συμβεί τώρα;".

Κακώς σκέφτηκε έτσι. Τα δυστυχήματα έρχονται ότι νομίζεις πως αποκλείεται νάρθουν. Όπως και οι ... τροχαίοι!

Τους κλάφτηκε, τους είπε "σας παρακαλώ, άνερη είμαι, δυο παιδιά έχω, μη μου βάλετε τέτοιο πρόστιμο, λάθος έκανα, το παραδέχομαι, αλλά βάλτε μου πιο λίγο".

Το πρόστιμο για όποιον δεν φοράει κράνος είναι 400 ευρω. Ο αστυνομικός ήταν ανένδοτος. Και της πρότεινε να πάει στο Τμημα να το πληρωσει το γρηγορότερο, για να πάρει και την έκπτωση. "Μα ούτε αυτά έχω να σας δώσω", του παραπανέθηκε. "Δεν καταλαβαίνετε;".

Η σιωπή του αστυνομικού ηταν ... βράχος!

Η Μαρία πήγε στο Τμημα. Και ξαναπαρακάλεσε τους ανθρωπους εκεί, με την ίδια ιστορία. Ανεργη, δυο παιδιά, δεν θα το ξανακάνω. Και τους ζήτησε να της μειώσουν το πρόστιμο.

Η αστυνομικός εκεί, της είπε κοφτά: "Σέ καταλαβαίνω, και συμπονώ. Αλλά άν δέν έρθει εντολή από πάνω, δεν μπορω να κάνω τίποτα".

"Τι εννοείτε "από πάνω";", τη ρώτησε η Μαρία. "Να πάω να δώ τον διοικητή;"

"Οχι", της είπε η αστυνομικός. "Δεν έχεις, κορίτσι μου κάποιο μέσο; Ενα πολιτικό, βουλευτή, υπουργό, υφυπουργό, δημαρχο, αντιδήμαρχο, ακόμα και δημοσιογράφο;"

Ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, και η Μαρία ήρθε σε μένα. Προηγούμενως, άκουσε με τα αυτιά της την αστυνομικό να της λέει "να, τώρα μόλις έσβησα μία κλήση του κυρίου Τ., με εντολή που ηρθε από υπουργείο".

Τη Μαρία δεν μπόρεσα να τη βοηθήσω. Της εξήγησα γιατί δεν θα έπαιρνα ποτέ τηλέφωνο να σβήσω κλήση ούτε για το ίδιο μου το παιδί, και νομίζω, ελπίζω να με κατάλαβε. Της υποσχέθηκα όμως, να γράψω την ιστορία της, και εάν με πάρει κάποιος τηλέφωνο από το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Ιωνίας, να του ζητήσω, όχι να σβήσουν τη κλήση της Μαρίας, αλλά να ενεργοποιήσουν ξανά την κλήση του κ. Τ. για τον οποίο επενέβη ο υφυπουργός!

ΥΓ.: Και να δείτε πως όλοι εμείς, που τρέχουμε νά βάλουμε μέσο για να σβηστει μία παρανομία μας, πρώτοι φωνάζουμε ότι "η Ελλάδα δεν σώζεται". Ε βέβαια. Αφού έχει πολίτες εμάς...

4 comments:

  1. Αν μπορέσεις αγαπητέ Χρήστο, επαλήθευσε ποιος ήταν αυτός ο υφυπουργός. Είναι αυτός τότε που πρέπει να χρεωθεί δημόσια το μερίδιό του για την διαφθορά του Δημοσίου, γιατί από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι. Γιατί το πιθανότερο είναι - όπως μας έχει δείξει η εμπειρία - ότι δεν σβήνει κλήσεις ανέργων όπως η συμπαθής φίλη σου αλλά - κατά κανόνα - των πολιτικών φίλων του. Οι οποίοι μετά βολτάρουν πουλώντας και μαγκιά -να μην πω και "εξυπηρετήσεις" - γιατί μπορούν να παρανομούν έχοντας "δόντι". Ό, τι δηλαδή ευννοεί την κοινωνική διάβρωση. Και εμείς πληρώνουμε κιόλας έναν πολιτικό να την ποτίζει και μυαλό δεν βάζουμε.
    Αξίζει στον υφυπουργό να εκτεθεί δημόσια.

    ReplyDelete
  2. Καλημερα σας, η κ. Μαρια θα επρεπε να ΦΟΡΑΕΙ ΚΡΑΝΟΣ. Ποτε δε ξεχναμε το κρανος και ποτε δε λεμε ελα μωρε θα παω απεναντι να παρω γαλα δε το φοραω.Το "κι ακομα" δε το καταλαβαινω, εχει αλλαξει κατι σ αυτη τη κ...χωρα ??????

    ReplyDelete
  3. Τόσα χρόνια τα ίδια και τώρα ακόμη χειρότερα. Αν οι πολίτες δεν αλλάξουμε συμπεριφορά δεν πρόκειται να αλάξει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Όσο για τους πολιτικούς εξαρτημένους και παράνομους πολίτες θέλουν για να υπάρχουν μέσα από απατεωνιές κι όχι γιατί έχουν πολιτικό όραμα και έργο
    Χαρά

    ReplyDelete
  4. Δυστυχώς Χρήστο πιστεύουμε ότι κάτι έχει αλλάξει,μέχρι να επιβεβαιωθεί το αντίθετο.Απόλυτος υπεύθυνος είναι το κράτος που δεν φρόντισε να μάθουν οι πολίτες του ότι η παρανομία έχει συνέπειες.Λυπάμαι για τα παιδιά μας γιατί θα το διαπιστώσουν μόνο όταν βρεθούν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα και θα καταλάβουν ότι οι πολίτες της δεν γεννήθηκαν τίμιοι αλλά απλά το κράτος λειτουργεί.

    Παναγιώτης

    ReplyDelete

Έκλαιγα όλη νύχτα!...

  ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ.   Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...