Aυτή η φωτογραφία, δημοσιευμένη χθες στην αγγλική Ντέϊλι Τέλεγκραφ, με σόκαρε. Με πείραξε, και με στενοχώρησε πολύ. Δείχνει τον συνθέτη και τραγουδιστή Ντέϊβιντ Μπόουι, έναν από τους μεγαλύτερους ροκ στάρς όλων των εποχών και εικονική φιγούρα στον χώρο της εκκεντρικής μόδας κατά την φοβερή δεκαετία του '70, να βγαίνει από το διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, εντελώς αγνώριστος. Ετοιμαζόμουν να γράψω "σαν γέρος", αλλά δεν το μπορώ. Όχι, λέω. Αυτός που βλέπω εδω, πρέπει να είναι κάποιος άλλος...
Ο Μπόυι, που είναι 65 χρονών πια, ζει τον περισσότερο χρόνο σ' ένα διαμέρισμα που έχει στο κάτω Μανχάταν, μαζί με την γυναικα του, πρωην φωτομοντέλο Ιμάν, και την κόρη τους Λέξι. Ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις έχει κάνει από το 2004 όταν, κατά την διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας, υπέστη σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Έκτοτε, όπως έγραψαν και οι εφημερίδες, έγινε "αόρατος άνθρωπος".
Σύμφωνα με την Ντέιλι Τελεγκραφ, τα προβλήματα υγείας για τον τραγουδιστή άρχισαν κατα την διάρκεια της περιοδείας, στην Νορβηγία, όταν ένας οπαδός του πέταξε ένα γλυφιτζούρι και τον πέτυχε στο μάτι. Ο Μπόουι έγινε έξαλλος, και έφυγε από τη σκηνή με τεντωμένα νεύρα.
Λίγες μέρες μετά, διέκοψε άλλη μία συναυλία του, γιατί νόμισε πως είχε "τραβήξει" κάποιο νεύρο στον ώμο. Αποδείχτηκε όμως, όταν έκανε αργότερα εξετάσεις σε νοσοκομείο, ότι εκείνος ο μυικός σπασμός οφειλόταν, όχι σε "τεντωμένο νεύρο", αλλά σε μπλοκαρισμένη αρτηρία. Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε εσπευσμένα όταν, κατά την διάρκεια της επόμενης συναυλίας του, στη Γερμανία, έχασε τις αισθήσεις του πάνω στη σκηνή και κατέρρευσε.
Εγχείρηση δεν χρειάστηκε να κάνει. Συνήλθε και ακολουθεί συντηρητική αγωγή. Έχει να βγάλει καινούργιο δίσκο εδω και 9 χρόνια. Συναυλία έχει να δώσει από το 2006. Κυκλοφορούν συνεχώς φήμες για την κατάσταση της υγείας του.
Στις αρχές της φετεινή χρονιάς κυκλοφόρησε μια βιογραφία του Μικ Τζάγκξερ από τον Κρίστοφερ Αντερσεν, ο οποίος ισχυρίζεται σε αυτήν ότι στη δεκαετία του '70 ο σουπερσταρ των Ρόουλιγκ Στόουνς και ο Μπόουι ήταν εραστές.
Εγω, θεωρώ πολύ πιο μεγάλο καλλιτέχνη τον Μπόουι από τον Τζάγκερ, χωρίς να αμφβητώ ούτε στιγμή το τεράστιο μέγεθος του τελευταίου. Φωνητικά, ήταν αξεπέραστος. Ως συνθέτης, ούτε λόγος. Δεν συγκρίνεται κάν. Κάθε του τραγούδι, συχνά και κάθε στροφή ή κάθε του στίχος, ήταν ένα απρόοπτο αριστούργημα.
Ένα από τα καλύτερα, για μένα, τραγούδια του, ήταν το Lady Grinning Soul, από το συγκλονιστικό άλμπουμ του Aladdin Sane. Το ακούμε τώρα, προσευχόμενοι για την υγεία του:
Τά χρόνια περνούν για όλους ακόμα καί για τον πάλαι ποτέ " Λευκό Δούκα " ! παρεπιμπτόντως τα 2 πιο αγαπημένα μου κομμάτια είναι το Life on Mars καί ό " υμνος " Space oddity !
ReplyDeleteΦιλικά.
Αγγελίδης Θεόδωρος