Ο Άγγελος Αναστασιάδης είναι προπονητής ποδοσφαίρου. Πιο νέος, αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ και στον Παναθηναικό. Ως προπονητής έχει καθήσει στον πάγκο πολλών ομάδων. Είναι άνθρωπος διαφορετικός από εκείνους που συνηθίσαμε να βλέπουμε στο πόστο αυτό. Εχει, ας το πω απλά, έναν δικό του τρόπο. Θεωρείται, και είναι, επιτυχημένος. Το πάθος του είναι να προπονεί νέα παιδιά. Δεν του αρέσουν οι λεγόμενες φίρμες.
Αυτες τις μέρες, το όνομά του συζητήθηκε ως πιθανός αντικαταστάτης του Βαγγέλη Βλάχου στην ΑΕΚ, ο οποίος δεν κρίθηκε ικανός (από ποιούς άραγε;) να συνεχίσει. Ο Αγγελος Αναστασιάδης ευχαρίστησε τους ανθρώπους της ΑΕΚ για την πρόσταση, είπε ότι τον ενδιαφέρει "αυτή η πρόκληση", ζήτησε μόνο δύο πράγματα (να πληρώνονται οι ποδοσφαιριστές στην ώρα τους, και να μην ανακατεύεται κανείς στα πόδια του), και κατέληξε λέγοντας "θα πάω να ρωτήσω τον Πνευματικό μου. Εάν μου δώσει την άδεια, θα έρθω ευχαρίστως. Εάν όχι, θα απορρίψω την τιμητική σας πρόταση".
Τόσο απλά. Τόσο ωραία.
Μόνο που, στην μολυσμένη και κυνική εποχή μας, αυτα τα καθαρά και σταράτα λόγια παρεξηγούνται. Πιθανώς, να οδηγούν καί κάποιυς στο συμπέρασμα ότι ο Αναστασιάδης είναι κουζολός, ή βαρεμένεος, ή ό,τι άλλο παρόμοιο.
Βλέπετε, είναι πιο φυσιολογικό, για αυτήν την κοινωνία, για αυτούς τους στυγνούς επαγγελματικούς χώρους, ο Αναστασιάδης να τους παζάρευε άγρια για τον μισθό του (ενω αυτός, ούτε κάν το συζήτησε αυτό με τους ανθρώπους της ΑΕΚ, "δώστε μου ό,τι μπορείτε", τους είπε), νά έθετε όρους και ρήτρες, να απαιτούσε να του φέρουν και 2-3 παίκτες μεγαλύτερης αξίας ώστε να έχει ο ίδιος καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, κλπ, κλπ., παρά να κάνει αυτό που έκανε. Μεγαλώσαμε, ως γνωστόν, μέσα σε ένα σάπιο, όπως αποδεικνύεται τώρα, σύστημα, που όσο περισσότερα τους ζητάς, τόσο περισσότερο σε εκτιμά.
Όχι. Ο Αναστασιάδης, την επόμενη μέρα, όπως υποσχέθηκε, πήρε τηλέφωνο και έδωσε την απάντησή του. Και αυτή, ειλικρινής, ευγενική, και καθαρή:
"Με συγχωρείτε πολύ. Με τίμησε η πρότασή σας, αλλά για λόγους που ήδη σας εξήγησα, δεν μπορώ να έρθω. Δεν πήρα άδεια από τον Πνευματικό μου".
Αυτό, στη γλώσσα όσων έχουν την δύναμη να ακολουθούν αυτόν τον δρόμο (εγώ δεν την έχω, λέω πως προσπαθώ, αλλά ούτε αυτό δεν κάνω), λέγεται "υπακοή". Και "υπακοή" σημαίνει, πολύ απλά, να μην βάζεις το δικό σου θέλημα πάνω από το θέλημα του Θεού. Ξέρω τι θα πείτε τώρα. "Ο Θεός αποφάσισε να μην πάει ο Αναστασιάδης στην ΑΕΚ;". Δεν έχω απάντηση εδώ. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί φωτισμένοι άνθρωποι που μπορούν να πουν - ας τους εναζητήσει όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά, και όχι εξυπνακίστικα.
Όμως, προτιμώ χίλιες αφορές μια τέτοια "υπακοή", που σε κάνει πιο ταπεινό, ίσως και πιο φτωχό σε υλικά αγαθά (υπενθυμίζω, ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι άνεργος, και δεν έχει βγάλει περιουσίες από το ποδόσφαιρο - αντίθετα, γνωρίζω ότι όσα έχει βγάλει, τα έχει μοιράσει σε άλλους που έχουν μεγαλύτερη από αυτόν ανάγκη), παρά την "υπακοή" σε ένα σύστημα αρχών που επιβραβεύει τον ισχυρό, που αφήνει αχαλίνωτο τον ανυπάκουο, που ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό, και που σε τελική ανάλυση (στο όνομα, τάχα, της λογικής "να εξασφαλίσω το μέλλον το δικό μου, και της οικογένειάς μου"), έχει κάνει τους ανθρώπους απόκοσμους, επιφανειακούς, οικονομικά εξασφαλισμένους αλλά και καθημερινώς υποψηφίους εμφράγματος ή εγκεφαλικού.
Εγώ, ως ΑΕΚτζής ως το κόκκαλο, που λέμε, στενοχωρέθηκα πολύ που ο Αναστασιάδης δεν ηρθε στην ομάδα μου. Εκτός του ότι θα κέρδιζε τα νέα παιδιά που αποτελούν το υλικό, όπως λέμε, της ομάδας, πιστεύω πως θα προσπαθούσε να περάσει στην ΑΕΚ και μια φιλοσοφία ήθους, που της λείπει πολύ, ιδίως στην εξέδρα. Ο Αναστασιάδης είναι παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, αλλά όχι φανατισμένος. Απεχθάνεται τις κερκιδικές ύβρεις. Άμα ακούτει τους οπαδούς όποιας ομάδος να βρίζουν τις μανάδες εκείνων της άλλης, γίνεται έξαλλος.
Αλλά, είπαμε. Έτσι αποφάσισε, μαζί με τον Πνευματικό του, έτσι πρέπει να γίνει.
Λοιπόν. Στον ραδιοφωνικό σταθμό Σεντρα 103.3, ο Αγγελος Αναστασιάδης μίλησε για τον ρόλο του Πνευματικού του και για τον τρόπο που παίρνει την "εντολή" για άθε βήμα στη καριέρα του. Και ιδού τι είπε:
«Όπως κάποιοι απορούν με μένα, έτσι απορώ κι εγώ πώς μπορεί κάποιος να πιάσει δουλειά χωρίς να ρωτήσει τον Πνευματικό του. Αν έχεις βαφτιστεί, είσαι Χριστιανός, δεν γίνεται να μην το κάνεις… Εγώ δεν πρόκειται να λοιδορήσω αυτούς που δεν το κάνουν, ενώ αυτοί εμένα με λοιδορούν… Απλά, δεν ασχολούμαι μαζί τους… Είναι δύσκολο, σε μια εποχή φρίκης όπου έχουν χαθεί οι ηθικές αξίες και ο `μάγκας' είναι το λαμόγιο, αυτός που κλέβει περισσότερα, να αντιληφθεί κάποιος αυτό που λέω…
Είναι δύσκολο σ αυτή την εποχή να αντιληφθεί πως υπάρχει, το `άλλο', το καλύτερο, το διαφορετικό. Αυτή τη διαδικασία την ακολουθώ από το 1987. Μ' αυτούς που κοροιδεύουν δεν έχω τίποτα κι εγώ λοιδορούσα πριν από το `΄87. Πλέον, κάθε φορά που πάω στην εκκλησία ανάβω ένα κεράκι υπέρ των μισούντων».
Αν δεν έχεις συνηθίσει να λειτουργείς έτσι, δεν μπορείς να καταλάβεις και τη διαφορά… Εγώ την ξέρω… Ημουν σε χειρότερη θέση πριν από το '87 και γι αυτό σαν ποδοσφαιριστής δεν έδωσα τίποτα σε σχέση μ' όσα μπορούσα. Συνέβησαν πολλά πράγματα στη ζωή μου, αλλά δεν θέλω αν αναφερθώ σ αυτά γιατί θα βγουν οι γνωστοί και θα κοροϊδεύουν. Είναι σαφές πως δεν θα πω το όνομα του Πνευματικού, άλλωστε δεν έχει καμία σημασία. Μπορεί να είναι ο παπάς της γειτονιάς, ο ιερέας της διπλανής εκκλησίας».
Για το ποια διαδικασία ακολουθείται: «Πρώτα ξεκινάμε με την ανθρώπινη πλευρά. Συζητώ με την ομάδα που εκφράζει ενδιαφέρον, τα βρίσκουμε ή όχι και μετά προχωράμε. Με πήραν από την Ξάνθη για παράδειγμα, ζήτησα κάποια πράγματα, μου είπαν κάποια άλλα, τους απάντησα `ευχαριστώ, δεν γίνεται'. Ας είναι ευλογημένο… Πρώτα λοιπόν συζητώ με το ανθρώπινο κριτήριο που πάντα είναι αλάνθαστο. Το πώς θα λειτουργήσω, πώς θα είμαι στα αποδυτήρια, δεν θα το συζητήσω με τον Πνευματικό μου. Το ίδιο έκανα στον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, παντού… Αφού λοιπόν, συζητώ το ανθρώπινο κομμάτι, μετά πρέπει να πάρω εντολή… Μιλάω με τους ανθρώπους και πάντα ζητάω 24ωρη προθεσμία για να δώσω την τελική απάντηση. Κάποιοι το καταλαβαίνουν, κάποιοι άλλοι με λοιδορούν, όταν απαντώ αρνητικά, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Ωστόσο, η απάντηση δεν είναι δική μου…»
Για το αν ο Πνευματικός του δίνει εξήγηση σε κάθε «εντολή»: «Ναι, αλλά δεν μπορεί αυτή να βγαίνει στον αέρα. Μπορεί να θίξει ανθρώπους, κάποιους να τους ενοχλήσει. Αν το κάνω, μετά θα βγουν και θα λένε χειρότερα».
No comments:
Post a Comment