ΝΑΧΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ....

Στο βίντεο αυτό θα δούμε και θα ακούσουμε τον Πρόεδρο της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα, τρείς εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές και λίγες μέρες πριν από το τελευταίο του debate με τον Μιτ Ρόμνι, να λέει μερικά λόγια κατά την διάρκεια ενός επίσημου δείπνου στη Νέα Υόρκη, παρόντος και του αντιπάλου του.

Αυτό το βίντεο, για μένα, κάνοντας και τις συγκρίσεις με τα δικά μας, κάτι που είμαι βέβαιος ότι θα κάνετε και εσείς, είναι δείγμα υψηλότατου πολιτικού πολιτισμού. Κατ' αρχάς, προσέξτε το χιούμορ, που απουσιάζει εντελώς από την δική μας "πολιτική επικοινωνία", όχι μόνο τώρα στην κρίση, αλλά ανέκαθεν. Υπήρχαν κάποτε, μερικές λίγες, πνευματώδεις εξάρσεις στη Βουλή, αλλά δεν θυμάμαι ούτε μία φορά στην σύγχρονη ιστορία μας, να βρέθηκαν μαζί οι πολιτικοί αρχηγοί σε ένα προεκλογικό δείπνο, και να μην φορούσαν εκείνο το απαίσιο προσωπείο του "λέω πολλά, αλλά δεν λέω τίποτα".

Θα πείτε: Είναι άλλος ο δικός μας πολιτικός πολιτισμός. Το ξέρω, δυστυχώς. Ακόμα και το λίγο χιούμορ που υπάρχει, Λαζόπολος ας πούμε, πικρό είναι, και "κακιάρικο".

Θα πείτε ακόμα: Σιγά μην έχει πολιτικό πολιτισμό η φόνισσα των λαών, Αμερική. Αλλά, είστε σίγουροι ότι αυτό το επιχείρημα έχει θέση εδώ, στον σχολιασμό αυτής της συγκεκριμένης ομιλίας; Δεν έχουμε κουραστεί να κολλάμε σέ σε ένα "ναί", πάντοτε και ένα "αλλά"; Μιλούσα τις προάλλες με έναν παλιό συμφοιτητή μου, που είναι ακόμα φοιτητής, για τα χάλια των ελληνικών πανεπιστημίων και τα θετικά των αμερικάνικων - έτη φωτός μπροστά, για μένα.

Ναί, μου λέει, αλλά...

"Αλλά τί, ρε Τάσο; Ποιό λογικό επιχείρημα μπορείς να αντιτάξεις σε αυτό;"

Είναι τζάμπ το δικό μας, μου απαντά.

"Είναι καλύτερο;", τον ρωτώ.

Όχι, απαντά, αλλά...

"Πάλι αλλά, ρε Τάσο; Αλλά, τί;"

Μπορούν άνθρωποι σαν και μένα να σπουδάζουν ακόμα!

Τέλος συζήτησης!

Ας επιστρέψουμε στο βίντεο, και ας το απολαύσουμε