Τα πιο ωραία βιντεάκια από το YouTube, μου τα επισημαίνει και μου τα στέλνει ο γιος μου, που σπουδάζει έξω. Κάποιοι νομίζουν ότι αυτά τα παιδιά, που επέλεξαν και μπορούν να βρίσκονται σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ειναι ευτυχείς που ειναι εκεί, ιδίως τωρα που η πατρίδα ματώνει. Δεν είναι έτσι, το ξέρω από πρώτο χέρι.
Ναι, οι σπουδές τους εκεί, τους ενθουσιάζουν. Αισθάνονται, χωρίς να έχουν φοιτήσει σε ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά όλοι αποφοίτησαν από ελληνικά σχολεία, ότι εκεί μαθαίνουν πραγματικά. Οτι τους δίνονται οι δυνατότητες και τους παρέχονται οι συνθήκες, άμα θέλουν, να πετάξουν. Πολύ ψηλά. Και ξέρουν, ακόμα, ότι για να το κάνει αυτό ένα παιδί εδώ στην Ελλάδα, πρέπει να φτύσει αίμα.
Ταυτόχρονα, όμως, τα παιδιά που φύγανε, βιώνουν και αυτά, από μακριά, την κρίση με έναν δικό τους τρόπο, καθόλου εύκολο και καθόλου ευχάριστο. Και μάλλον είμαι βέβαιος πως, όταν έρθει η ώρα της αποφόιτησής τους, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θα πάρουν πολύ εύκολα την απόφαση να ξαναγυρίσουν εδω, και να κάνουν ό,τι λέει και στο τραγούδι που ακολουθεί ο Νίκος Πορτοκάλογλου μαζί με τον Στάθη Δρογώση και τον Πάνο Μουζουράκη.
Ναι, οι σπουδές τους εκεί, τους ενθουσιάζουν. Αισθάνονται, χωρίς να έχουν φοιτήσει σε ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά όλοι αποφοίτησαν από ελληνικά σχολεία, ότι εκεί μαθαίνουν πραγματικά. Οτι τους δίνονται οι δυνατότητες και τους παρέχονται οι συνθήκες, άμα θέλουν, να πετάξουν. Πολύ ψηλά. Και ξέρουν, ακόμα, ότι για να το κάνει αυτό ένα παιδί εδώ στην Ελλάδα, πρέπει να φτύσει αίμα.
Ταυτόχρονα, όμως, τα παιδιά που φύγανε, βιώνουν και αυτά, από μακριά, την κρίση με έναν δικό τους τρόπο, καθόλου εύκολο και καθόλου ευχάριστο. Και μάλλον είμαι βέβαιος πως, όταν έρθει η ώρα της αποφόιτησής τους, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θα πάρουν πολύ εύκολα την απόφαση να ξαναγυρίσουν εδω, και να κάνουν ό,τι λέει και στο τραγούδι που ακολουθεί ο Νίκος Πορτοκάλογλου μαζί με τον Στάθη Δρογώση και τον Πάνο Μουζουράκη.
No comments:
Post a Comment