Έτσι λοιπόν, για μία ακόμη φορά, για να "λύσουμε" το "χι" πρόβλημα (στη προκειμένη περίπτωση η απάτη με εκείνους που έπαιρναν τις συντάξεις πεθαμένων, και η αδυναμία τους, βεβαίως, να απογράψουν τους εκλιπόντες), δημιουργούμε ένα άλλο "χι" πρόβλημα, έτσι που, όπως λένε τα απλα μαθηματικά, που οι οικονομολόγοι και δικηγόροι δεν γνωρίζουν, έχουμε ένα άλλο πρόβλημα: "χ στο τετράγωνο", συνήθως δυσκολότερο από το πρώτο.
Εδώ, βεβαίως, το "χι στο τετράγωνο" βάζει στο παιχνίδι και τους συμβολαιογράφους, που εξακολουθούν να παραμένουν κλειστό επάγγελμα, όπως και τόσα άλλα ακόμα, και που θα καρπωθούν και από αυτήν την αδιανόητη ρύθμιση ένα ακόμα ωραίο, προστατευόμενο χαρτζιλίκι.
Βέβαια, αν ρωτήσεις κάποιον από το "νομοπαρασκευαστικό κονκλάβιο" (που κάποια μέρα, τώρα που μπαίνω ξανα στην ερευνητική δημοσιογραφία, θα πουμε από ποιούς αποτελείται, πως διορίζονται, τι λεφτά παίρνουν κλπ), θα σου πεί ότι πρόκειται για "αναγκαίο κακό", που θα "γλυτώσει από το κράτος πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που θα εισπράξουν οι συβολαιογράφοι" και λοιποί.
Εδω, υπάρχει ένα μόνο ζητούμενο: Εάν είναι να διορθώσουμε το διαλυμένο μας Κράτος πάλι με μπαλώματα από εδω κι από κεί, να μην το διορθώσουμε καθόλου. Να το αφήσουμε όπως ήταν και όπως είναι. Διότι, με μαθηματική ακρίβεια, τα μπαλώματα κάποια στιγμή θα φθαρούν πάλι, και μπάλωμα στο μπάλωμα δεν γίνεται.
Αν έχουν κότσια, άς κάνουν εδώ και τώρα κάθαρση σε όλες τις υπηρεσίες. Φερ ειπείν: ό,τι υποχρεούται ο συγγενής του εκλιπόντος να κάνει στον συμβολαιογράφο, να το κάνει στο ληξιαρχείο. Στο ληξιαρχείο που ήδη υπάρχει, και δεν εργάζεται σωστα, ή εργάζεται όπως κάθε διεφθαρμένη ελληνική υηρεσία, και είναι δουλειά μιας σοβαρής κυβέρνησης να το κάνει να εργάζεται σωστα. Να το "καθαρίσει". Να βρει τρόπους να γίνει η δουλειά.
Επίσης, εάν όλοι αυτοί οι άχρηστοι που στελέχωσαν τις τελευταίες δεκαετίες κάθε κυβερνητική υπηρεσία συνέχιζαν τη δουλειά που ξεκίνησε ο Σταυρος Μπέος με τα ΚΕΠ, όπως μου έλεγε και ο ίδιος προ ημερών, θα μπορουσαν αυτά κάλλιστα να έκαναν, όχι μόνο τη συγκεκριμένη δουλειά, αλλά πολλές άλλες ακόμα, που για λόγους ευνόητους (και για ... ευνοημένους) δεν θέλουν με τίποτα τα one stop shops, όπως συμβαίνει σε κάθε άλλη πολιτισμένη χώρα. Εκεί, σέλνουν τον πολίτη σε ένα μόνο μέρος, μία μόνο φορά, να κάνει χίλιες δουλειές. Εδώ, τον στέλνουμε χίλιες φορές, σε χίλια διαφορετικά μέρη για να κάνει μία δουλειά, η ποία στο τέλος δεν γίνεται.
Δεν μπορεί, λοιπόν, με αυτήν την καινούργια σαχλαμάρα της απογραφης, ο πολίτης να πληρώνει και ληξιάρχες και συμβολαιογράφους, και νάναι εκείνοι μια χαρά οι δυο τους, ο πολίτης τρεις τρομάρες, και αυτοί να γελάνε κιόλας εις βάρος του.
Υ.Γ: Είναι γνωστό άλλωστε ποιοί θυσαυρίζουν όταν οι νόμοι δεν τηρούνται ή παραβιάζονται....
No comments:
Post a Comment