Κάπου εκεί είμασταν. Στη γωνιά συνήθως, πανευτυχείς. Κάποτε, όμως, και επί σκηνής, έντρομοι. Με τον Γιάννη τον Αργύρη, τον Γιώργο τον Ζωγράφο, τον Διονύση τον Σαββόπουλο, τον Κώστα τον Χατζή.
Συνήθως στη γωνιά. Εκεί όπου τα φωτα δεν έφταναν, και ηταν γλυκά σκοτεινά. Κρύο, αλλά υπήρχε πάντα μια αγκαλιά ζεστή. "Εχεις ρε, λεφτά να πάς σπίτι;". "Εχω", απαντούσε ο φίλος, ξέροντας ότι εάν δεν καταλαβαίναμε ότι έλεγε ψέμματα, θα πήγαινε σπίτι με τα πόδια. Ποτέ, κανένας της παρέας, δεν πήγε σπίτι με τα πόδια, ..., μόνος! Ή όλοι μαζί, ή κανένας.
Και, ω ρε μάνα μου τι γινόταν όταν "κάποιος γιόρταζε"! Να τα γλυκά, κεραστικά για όλους. Να τα ουίσκια κι οι ξηροί καρποί. Να οι μουσικές, μες τη καρδιά μας διαπασών!
Οποτε με πιέζουν οι άνθρωποι και οι καταστάσεις, κάπου εκεί στέλνω για λίγο την καρδιά και τη ψυχή μου.
Συνήθως στη γωνιά. Εκεί όπου τα φωτα δεν έφταναν, και ηταν γλυκά σκοτεινά. Κρύο, αλλά υπήρχε πάντα μια αγκαλιά ζεστή. "Εχεις ρε, λεφτά να πάς σπίτι;". "Εχω", απαντούσε ο φίλος, ξέροντας ότι εάν δεν καταλαβαίναμε ότι έλεγε ψέμματα, θα πήγαινε σπίτι με τα πόδια. Ποτέ, κανένας της παρέας, δεν πήγε σπίτι με τα πόδια, ..., μόνος! Ή όλοι μαζί, ή κανένας.
Και, ω ρε μάνα μου τι γινόταν όταν "κάποιος γιόρταζε"! Να τα γλυκά, κεραστικά για όλους. Να τα ουίσκια κι οι ξηροί καρποί. Να οι μουσικές, μες τη καρδιά μας διαπασών!
Οποτε με πιέζουν οι άνθρωποι και οι καταστάσεις, κάπου εκεί στέλνω για λίγο την καρδιά και τη ψυχή μου.
Αγαπητέ Χρήστο,
ReplyDeleteΧαίρε και υγίαινε! Καλή και δημιουργική, αλλά και ευλογημένη χρονιά να έχουμε. Διάβασα αυτή την ανάρτηση, καθώς και κάποιες ακόμη, και συμφωνώ με όσα γράφεις. Είναι αναγκαίο, στους καιρούς που ζούμε, να υψώσουμε το ηθικό μας ανάστημα, χωρίς να μεμψιμοιρούμε για τα χρήματα που διαρκώς κόβονται. Τέχνη, φιλοσοφία αλλά και μετάνοια, ως αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής, είναι αυτά που μας χρειάζονται. Ας μην ξεχνάμε και τον Ελύτη, ο οποίος μάς προτρέπει. όταν θολώνει ο νους μας, να μνημονεύουμε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Και φυσικά αυτό που πρέπει να κάνουμε οποωσδήποτε όλοι μας είναι να αρχίσουμε να θεραπευόμαστε σταδιακά από το υπερφίαλο και νοσηρό εγώ μας (βλ. τηλεπερσόνα σε άλλη ανάρτηση, παρακάτω. Θα επανέλθω, εφόσον μπορώ, σύντομα. Καλή δύναμη και καλή χρονιά, πάλι, σε σένα και τους δικούς σου!
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Βασίλης Ι. Κρομμύδας
Παρακολουθώ μήνες τώρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΕΡΤ και ειλικρινά νοερά συμπαρίσταμαι στα έτσι και αλλιώς δίκαια αιτήματα.
ReplyDeleteΌμως μου κάνει εντύπωση η διάρκεια της απεργίας. Στον υπόλοιπο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι μέρες απεργίας αφαιρούνται από την μισθοδοσία. Να υποθέσω ότι στην ΕΡΤ το προσωπικό έχει να πληρωθεί 3-4 μήνες ή επικρατεί διαφορετικό καθεστώς?
Ενα μέρος του προσωπικού, πράγματι έχει να πληρωθεί κανονικό μισθό επί μήνες. Και για ένα άλλο μέρος, πιθανώς να επικρατεί διαφορετικό καθεστώς. Τι άλλο να πω;
ReplyDelete