Που να πήγαν, άραγε, όλα τα λουλούδια μας;

Ενα τραγούδι-σταθμός, από έναν πολύ μεγάλο (αλλά και πολύ σεμνό) μουσικό, τον Pete Seger. Συστήνω στους φίλους και φίλες του blog να ακουσουν το άλμπουμ του Bruce Sprinsteen με τίτλο The Pete Seger Sessions. Το τραγούδι "Where have all the flowers gone", είναι αντιπολεμικό. Αλλά, μεταφορικά, μπορεί να το "δει" κάποιος και ως ένα τραγούδι εναντίον της κάθε κοινωνίας που σκοτώνει τους πολίτες της σήμερα, όχι μέ όπλα, αλλά με πολύ χειρότερα μέσα. Ενα από αυτά, ίσως το κυριότερο για μένα, είναι η στέρηση πραγματικής, ελεύθερης Παιδείας. Και δεν εννοώ με το "ελέυθερης", αναγκαστικά το "δωρεάν". Εννοώ την Παιδεία που ειναι ανοικτή. Που απευθύνεται σε όλους, και δεν ελέγχεται από κλίκες. Εννοώ την Παιδεία που δίνει στους ανθρωπους πραγματική γνώση, που ενθαρρύνει και στηρίζει την έρευνα, που ανανεώνεται συνεχώς, που ανοίγει πολλούς και νέους ορίζοντές στους ανθρωπους. Μια Παιδεία σαν τη δική μας, που κάνει τα παιδιά της δικηγόρους, ιατρούς και μάνατζερς, είναι τελειωμένη υπόθεση. Τέτοια, που όπως ο Σίγκερ, να σε κάνει με παράπονο να λές "Πού να πήγαν, άραγε, όλα τα λουλούδια μας";