Ανοικτά επαγγέλματα, αλλά και μυαλά

Η κατάργηση των κλειστων επαγγελμάτων ειναι μέτρο καλοδεχούμενο, που άργησε πολύ να παρθεί. Με φοβίζουν, όμως, δύο πράγματα. Πρώτον, εάν, σε ποιό βαθμό και με ποιές εξαιρέσεις (ή και παράθυρα ανοικτά), θα γίνει το "άνοιγμα". Και δεύτερον, η στόχευση, από πολλούς, σε μερικές κατηγορίες "κλειστων επαγγελμάτων", όπως είναι εκείνο του ιδιοκτήτη ταξί, που η αλήθεια ειναι ότι δεν έχουν και την καλύτερη φήμη στον κόσμο. Όμως, μακάρι το πρόβλημά μας να ήταν το ταξί. Διαβάζοντας την ατέλειωτη λίστα, διαπιστώνει κάποιος με έκπληξη (ενίοτε και με φρίκη!) πόσα κλειστά επαγγέλματα υπάρχουν σε αυτόν τόν τόπο, εξαιτίας των οποίων η οικονομία ήταν "κατευθυνόμενη" στο να εξυπηρετεί τους εντός αυτών των επαγγελμάτων, και καταδικασμένη να περιορίζεται μόνο σε αυτούς. Ως και οι ιδιοκτήτες Γραφείων Τελετών, όπως και οι έχοντες κέντρα αισθητικής, ή άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος του ηχολήπτη και εικονολήπτη, ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία των "προστατευμένων πολιτών" που έμαθαν να ζουν και να ενεργούν με βάση τη φιλοσοφία του "κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα μου". Πόσες και όσες φορές δεν είδαμε τέτοια πανώ στοιύς δρόμους; Καί, πόσες και πόσες φορές ΔΕΝ είδαμε ένα πανό που να ζητεί "καλύτερες συνθήκες δουλειάς", "ίσες ευκαιρίες για όλους", "περισσότερα προγράμματα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης";
Να ανοίξουν, λοιπόν, τα επαγγέλματα όλα. Χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και "μπαλώματα". Αλλά να ανοίξουν και τα μυαλά όλων. Να ανοίξει, επιτέλους, η "κλειστή Ελλάδα".