Μικρές Ιστορίες

Μεταμεσονύχτια εκπομπή, προσωπικού χαρακτήρα!

Καλησπέρα, αν και ξέρω ότι κοιμάσαι. Το πρωί θα σε ξυπνήσω όμως με αυτό. Το αλέγκρο από το πρώτο μέρος του κονσέρτου για 2 μαντολίνα του Βιβάλντι.



Ήθελα να σε ρωτήσω "που χάθηκες;", αλλά έτσι λένε όλοι όσοι δεν το εννοούν πραγματικά, Από τη άλλη, ποτέ δεν συμβιβάστηκα με την ιδέα ότι χάνονται οι άνθρωποι. Απλώς απουσιάζουν. Και όσο και αν μας πληγώνουν, καμιά φορά αυτή η απουσία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουν να επιστρέψουν. Αντίθετα, εκείνοι που χάνονται δεν ξαναγυρίζουν ποτέ. Εσύ, ψυχούλα μου, απλώς έλειπες... 

Πολλές φορές πάλι, οι άνθρωποι αναρωτιούνται "γιατί το έκανα αυτό;", αλλά ξέρουν πως πραγματική απάντηση σ' αυτό δεν υπάρχει. Η μάλλον, υπάρχει στον Εκκλησιαστή της Παλαιάς Διαθήκης. Την μελοποίησε ο μεγάλος Πίτερ Σίγκερ, και το ερμηνεύει εδώ με την Τζούντι Κόλινς. "Για κάθε τι υπάρχει μια εποχή, και μια στιγμή για κάθε σκοπό κάτω από τον Ουρανό. Μια στιγμή γέννησης, άλλη στιγμή θανάτου. Εποχή της σποράς και εποχή του θερισμού. Μια στιγμή που θα γελάς, άλλη στιγμή που θα κλαις".

Έμαθα να δέχομαι γλυκά και τις απογοητεύσεις. Γιατί αυτές, περισσότερο ίσως από κάθε τι άλλο, έχουν πάντα κάτι ισχυρότερο να σε διδάξουν. Όταν έφυγες, θεράπευσα τη πληγή μου όταν κατάλαβα ότι εφ' όσον σε αγαπούσα πραγματικά, έπρεπε να δεχτώ και τις επιλογές σου. Τό' πα σ' έναν φίλο, και με στόλισε αγριάδες. Με τον καιρό όμως, συνειδητοποίησα ότι ο φίλος από καλοσύνη, μου πρόσφερε απλώς παρηγοριά. Μια ασπιρίνη...

Το πιο υποτιμημένο όμως φάρμακο σήμερα, αυτό που θεραπεύει άπειρες αρρώστιες και δεν έχει καμιά παρενέργεια, είναι η ΑΓΚΑΛΙΑ.

Πήγε κιόλας 5. Πρέπει να κλείσω πριν ανοίξουν τα περίπτερα και με γράψουν τα πρωτοσέλιδα! Αγνόησα, βλέπετε, τα τρέχοντα των ημερών, και περπάτησα σε μέρη που δεν τα ίσιωσε καμιά τριβή. Μη νομίζεις πως δεν είχα τις πτώσεις μου. Στην αρχή, γκρεμιζόμουν και μόνο που ενεργοποιούσα τη μνήμη μου.



Καλημέρα!