Η μούντζα του μαθητή

Στην εκπομπή μου σήμερα, 01.11.2011, στο Τρίτο, έκανα το ακόλουθο σχόλιο:

"Κάθε καινούργιος όρος, ή ιδέα, ή μέτρο που προστίθεται στη ζωή μας, τόσο λιγοστεύει το πραγματικό νόημά της. Τώρα, ανακάλυψαν το «δημοψήφισμα», προσθέτοντάς καρικεύματα λαικής ευαισθησίας. Ότι, τάχα μου, ο λαός θα αποφασίσει. Πολιτικές ηγεσίες μειωμένης εμβέλειας, και πολίτες στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης. Την αποδοκιμασία την καταλαβαίνω. Την βρίσκω και δίκαιη. Με τίποτα όμως δεν μπορώ να αποδεχτω την εικόνα ενός μαθητή να παρελαύνει με ανοικτή παλάμη στραμένη προς όποιον και αν κάθεται ή στέκεται στην εξέδρα των επισήμων."

Αρκετοί ηταν οι ακροατές που συμφώνησαν. Πολλοί ήταν, όμως, και εκείνοι που είχαν εντελώς διαφορετική γνώμη. Αναδημοσιεύω όσα e-mail έλαβα:

"Καλημέρα Χρήστο.
Τακτικός ακροατής της πρωινής σου εκπομπής, (από την έναρξή της) στο τρίτο πρόγραμμα, αλλά και αναγνώστης της Ελευθεροτυπίας, έχω καταλάβει το πάθος σου για κάθε τι αγγλικό (ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να ξεχάσω την αναφορά από το τρίτο πρόγραμμα (που δημιούργησε ο ΜΑΝΟΣ) για τους βασιλικούς γάμους. Ήταν εξόχως ΕΜΕΤΙΚΗ!!!! εν πάσει περιπτώσει, το κάνω γαργάρα...
Αλλά και αυτό το σημερινό που ανέφερες, με το παιδάκι στη Λάρισα, μούντζωσε ΚΑΙ τους θεσμούς, ΚΑΙ τους θεματοφύλακες, ΚΑΙ τους υπονομευτές του μέλλοντός του, ΚΑΙ τους καταστροφείς του παρόντος του, ΚΑΙ τους υποκριτές της εξουσίας που σιωπούν, και στην τελική ανάλυση δεν έκανε κάτι περισσότερο από το να εκφράσει την οργή του ΟΧΙ στις βιτρίνες κάποιου μαγαζού, αλλά ακριβώς εκεί που έπρεπε: στην άρχουσα τάξη. Να περπατήσει περήφανα και να χαιρετίσει ποιους; αυτούς που του σκάβουν λάκκο; ήρωας είναι το παιδάκι, θαρραλέος, ακόμα κι αν πέσουν όλα τα συντηρητικά κοράκια από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου να τον φάνε. Αν ζούσε ο μεγάλος Μάνος, θα του έκανε ποίημα και τραγούδι.....

Καλημέρα, Γιάννης".

                                            *****************

"Είπατε ότι δεν μπορείτε να καταλάβετε τη χειρονομία της ανοιχτής παλάμης του μαθητή στην παρέλαση...
Είναι λογική η αδυναμία κατανόησής σας, (ενώ θεωρητικά "κατανοείτε τη διαμαρτυρία")
Βλέποντας τη φωτογραφία θυμήθηκα μια άλλη παρόμοια, Τον μαύρο αθλητή ΤΖΕΣΕ ΟΟΥΕΝΣ με υψωμένη τη γροθιά στο στάδιο των Ολυμπιακών αγώνων του Χίτλερ
και νομίζω ότι ο μέσος Γερμανός (χωρίς να είναι αναγκαστικά ναζί) θα ένιωθε να προσβάλλεται η "κοσμιότητα", τα "επίσημα πρόσωπα" , το "έθνος" η "πατρίδα" κλπ
Διότι τελικά κάθε φορά  το "έθνος" και τα "ιερά" ταυτίζονται κάθε φορά με το πρόσωπο της εξουσίας...
Και τώρα όλοι προσπαθούν να μεταβάλλουν τη μούτζα στο πρόσωπο της εξουσίας σε μούτζα προς των "ελλήνων τα ιερά",
Ηρωικός ο μικρός μαθητής, όσο και ο μαύρος Τζέσε Όουενς
Γιώργος Νικολάου".

                                                   ***************

"Την ώρα που σχολιάζατε την κίνηση ανοικτής παλάμης του μαθητού του Λυκείου της Λάρισας ενημερωνόμουν ταυτοχρόνως από την ηλεκτρονική έκδοση της Ελευθεροτυπίας, ότι πρόκειται για 16χρονο μαθητή της πρώτης Λυκείου του 3ου εσπερινού Λυκείου Λάρισας, με 15 αδέλφια, αυτός ο 16ος, που η Δευτέρα το πρωί τον βρήκε να δουλεύει στην οικοδομή, όπως κάθε μέρα μέχρι τις 4 το απόγευμα για να επακολουθήσει η μόρφωσή του στο εσπερινό σχολείο, στο οποίο δεν έχουν φτάσει ακόμη τα βιβλία. Στην εφημερίδα γίνεται σχολιασμός του ευθυτενούς, της αποφασιστικότητας και της παρατεταμένης διάρκειας του μουτζώματος, αυτό που λέμε ότι βγήκε μέσα από την ψυχή του. Εμείς λοιπόν οι καθωσπρέπει και μορφωμένοι οφείλουμε να συγχαρούμε τον συγκεκριμένο μαθητή για όλα του και για το θάρρος του και για την σωματική έκφραση της αγανάκτησής του, και ας θεωρούμε ότι θίγεται η δική μας λεπτεπίλεπτη αίσθηση όπως και αυτή του Μάνου Χατζηδάκη. Διαφορετικές οι συνθήκες που ζούσε ο Μάνος Χατζηδάκης από αυτές του Αχιλλέα Μ.
Ευάγγελος Αργυρούλης
Δικηγόρος"

                                                    **************

"Κύριε Μιχαηλίδη,
παρακάμπτω το γεγονός ότι πριν ξινίσετε το πρόσωπό σας για την «πράξη αξιοπρέπειας» του μαθητή της Λάρισας στην παρέλαση,
δεν έχετε καταγγείλει όλες τις απρέπειες που μας έχει κάνει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Ποτέ δεν τα βάλατε ευθαρσώς μαζί της αντίθετα σήμερα θεωρήσατε ότι είναι ώρα και στιγμή να επιπλήξετε έναν έφηβο
επειδή σας τάραξε την αισθητική και τον καθωσπρεπισμό σας.

Κύριε Μιχαηλίδη κάθε κοινωνική κατηγορία έχει το δικό της savoir faire.
O 14χρονος οικοδόμος την μέρα, μαθητής το βράδυ έτσι ξέρει να διατυπώνει την αντίδρασή του και να εκφέρει την γνώμη του προς το σύστημα που χωρίς καμία αίσθηση μέτρου θρονιάστηκε στις εξέδρες των επισήμων αντί σεμνά να πάει να κρυφτεί για να μην προκαλέσει το κοινό αίσθημα.
Έπραξε ακριβώς όπως την τραγούδησε ο κ. Σαββόπουλος «είμαι δεξαεξάρης σας γαμώ τα Λύκεια».
Αν δεν μπορείτε να εννοήσετε ότι ένας έφηβος θα κάνει αυτά που οι δικές σας αγκυλώσεις δεν μπορούν να κάνουν –και οι δικές μας επίσης- τότε στρουθοκαμηλίζετε.
Και βεβαίως αυτό είναι δικαίωμά σας να εθελοτυφλείτε, αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να κάνετε κατάχρηση του μικροφώνου και να το μετατρέπετε στην φωνή του Μαξίμου, του Μπόμπολα και του Ψυχάρη.

Ποιος σας είπε ότι οι κοινωνικοί αγώνες έχουν savoir faire; Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι στρωμένοι ροδοπέταλα.
Όπως πολύ καλά έχουμε διαπιστώσει πρόσφατα είναι στρωμένοι χημικά και άγριο ξύλο.
Όταν θα πετάμε κοτρώνες να δω τι θα λέτε! Διότι όταν εγώ δεν θα έχω να δώσω φαγητό στο παιδί μου θα τους πάρω και με τις πέτρες.

Ο βυζαντινής καταγωγής τρόπος διαπόμπευσης, η μούντζα, αποτελεί εδώ και δύο χρόνια τον σύγχρονο και ειρηνικό τρόπο αποδοκιμασίας ενός συστήματος.
Αν εσάς δεν σας ταιριάζει η μούτζα, ταιριάζει στην λαϊκή παράδοση. Ο Μαυρογιαλούρος κύριε Μιχαηλίδη, η εξαιρετική αυτή ασπρόμαυρη κλασσική ταινία αποτυπώνει ακριβώς αυτό.

Σήμερα μας προκαλέσατε περισσότερο από ποτέ. Σας συνιστώ να μην το ξανακάνετε.
Γιατί θα δώσουμε μία μέρα μια διπλή μούτζα και στο κρατικό ραδιόφωνο, αδιαφορώντας πλέον αν το οδηγούν σε συρρίκνωση και σε απολύσεις.

Ζωή Χαλιδιά".

                                                         *************

Επ' αυτών, ένα συμπληρωματικό σχόλιο:

Η θέση μου ειναι σαφής, και έχω, ελπίζω, το δικαίωμα να την διατυπώνω ελεύθερα, σεβόμενος ταυτόχρονα κάθε άλλη άποψη, αρκεί να διατυπώνεται με ευγένεια. Επιμένω, εκ πεποιθήσεως και εκ πολιτικής ιδεολογίας στην δυναμική, αλλά ποτέ βίαιη ή και απρεπή αντίδραση. Το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" ηταν πάντοτε, και είναι πάντοτε, απορριπτέο από μένα. Η αντίδραση σε μία χυδαία πολιτική, δεν μπορεί να είναι και αυτή χυδαία. Το αποτέλεσμα, τότε, θα είναι μόνο ή έξαρση των παθών και, συνακόλουθα, η βία. Αντίθετα, μία δυναμική και αποφασιστική αντίδραση στο άδικο, μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους που θα πονέσουν ακόμα περισσότερο εκείνους που πρέπει να πονέσουν, και ειναι πιο πιθανό, τότε, να επιφέρουν θετικό αποτέλεσμα.

Στόχος του σχολίου μου δεν ηταν ο μαθητής. Ηταν, μόνο, η ενέργειά του. Το γεγονός ότι είναι αό φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια, δεν αλλάζει σε τίποτα το πιστευω μου για την μορφή των αγώνων. Δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Θα την καταδίκαζα το ίδιο ακόμα και αν εκφραζόταν από μαθητή πλουσιας οικογένειας.

Τα περί "προπαγανδιστη του ΠΑΣΟΚ" και μετατροπής του μικροφώνου σε "φωνή του Μαξίμου, του Ψυχάρη και του Μπόμπολα", τα αποδίδω μόνο σε έλλειψη ψυχραιμίας από ανθρώπους που αφήνουν τον (δικαιολογημένο ή μη) θυμό τους να κυριαρχήσει εί της λογικής. Δυστυχως, εάν είναι "λαική παράδοσηξ" στη χώρα μας η "αντίδραση της μούντζας", άλλο τόσο είναι "λαική παράδοση" και η μόνιμη προσφυγή σε κακεντρεχείς κατηγορίες.

Όπως και νάχει, είναι τόσο κρίσιμες οι ώρες που περνάμε, που το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να αρχίσουμε ο ένας να τσρέφουμε τα βέλη εναντίον του άλλου. Δεν θέλω να πιστεψω δε αυτό που μου έλεγε σήμερα, φίλη μου ψυχοθεραπεύτρια, ότι "μη ξεχνάς Χρηστο, ότι εμείς οι Ελληνες ελάχιστες πραγματικές επαναστάσεις κάναμε, αλλά πολλούς εμφυλίους"...