Η Ελλάδα κατά λάθος υπάρχει...

Και μερικές γκρίνιες!...


Παραμονή Χριστουγέννων, με καλή παρέα στο μπάρ-εστιατόριο-«και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει» Apsendi, που είναι επί της Λεωφόρου Κηφισίας, απέναντι από τα φανάρια του Κολλεγίου.


Ωραίο τα φαγητό, φτωχό το σέρβις – δεν πειράζει, τέτοιες βραδιές δείχνεις ανοχή, αν και σε αντίστοιχα, καλά εστιατόρια στην Ευρώπη, το καλό σερβις το προσέχουν δέκα φορές παραπάνω σε ειδικές επετείους.


Τέλος πάντων, όλα καλά, μέχρι που άρχισαν, ένας-ένας στην αρχή, και ολόκληρος συρφετός μετά, να καπνίζουν. Έκανα το παραπονάκι μου στην μέτρ, όταν έφευγα από τα μαγαζί, και αφού είχαμε στριμωχτεί άγρια, καμιά δεκαριά άτομα, σε έναν «προθαλαμίσκο» στην έξοδο για να βγούμε. Η απάντηση που έλαβα ήταν ότι «ο νόμος δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα», και επέμενε σ’ αυτήν μολονότι της εξήγησα ότι έχει περάσει από την Βουλή, είναι νόμος του κράτους, άρα υποχρεούμαι, ως πολίτης, να τον σεβαστώ.


Άδικος κόπος! Στην Ελλάδα, ο καθένας αντιλαμβάνεται τον Νόμο από την δική του οπτική γωνιά, που βεβαίως συσχετίζεται άμεσα με αυτό που τον βολεύει, που τον συμφέρει. Επίσης, αυτό που κάποτε ήταν πράγματι ωραίο, ανθρώπινο και ρομαντικό, δηλαδή το περίφημο «άσ’ το τώρα, κάνε τα στραβά μάτια, δεν πειράζει, φτωχός είναι, γιορτές είναι, αφηρημένος ήταν, σκοτούρες έχει, κλπ», αντί να είναι «κατ’ εξαίρεσιν συμβιβασμός», κατάντησε να είναι …, ετσιθελικός κανόνας.


Πολύ φυσικό είναι, ως εκ τούτου, όχι μόνο να κυριαρχεί παντού η αναρχία, αλλά όποιος αντιδρά σ’ αυτήν να θεωρείται εκείνος ως ο αντιδραστικός, και αυτός να λοιδωρείται.


Στο εν λόγω μαγαζί υπήρχε και ένα άλλο, σοβαρότερο πρόβλημα. Ο κόσμος που ήταν μέσα, ήταν τουλάχιστον 3πλάσιος σε αριθμό από εκείνους που αντέχει το μαγαζί. Και, επιπλέον, δεδομένου ότι, για να μην τους κυνηγήσουν για ηχορύπανση, έφτιαξαν και αυτήν την πατέντα που έχουν οι τράπεζες στο μπες-βγες για να σε εγκλωβίζουν σε έναν «προθαλαμίσκο», εάν ο μη γένοιτο συμβεί κανά κακό, φωτιά, σεισμός, για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι θα σκοτωθούν, κυρίως από τον πανικό.


Το’χω πει κι άλλοτε, πολλές φορές. Ο τόπος αυτός, κατά λάθος υπάρχει! Συμπτώσεις τον κρατάνε, και μάλιστα από μια πολύ λεπτή κλωστή. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το κακό. Και ΘΑ συμβεί. Και θα τρέχουμε τότε, όλοι, να γυρεύουμε τους φταίχτες και, προπαντός, να τα βάζουμε με το Κράτος, που πρώτοι όμως εμείς εξευτιλίζουμε, στριμώχνοντας χίλιους στα μαγαζιά μας που έχουν άδεια για 200, ή θεωρώντας ότι «δεν εφαρμόζεται ακόμα», ένας νόμος που έχει ψηφιστεί, έχει δημοσιευτεί και, βέβαια, ισχύει.


Ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Υ.Γ.: Αναφέρω το όνομα του μαγαζιού, γιατί εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε πολλές φορές την κακή συνήθεια, εκεί που δεν πρέπει, να λέμε ονόματα και να εκθέτουμε ανθρωπους, και εκεί που πρέπει, να το πηγαίνουμε πλαγίως, του τύπου "εστιατόριο στα βόρεια προάστεια", "υποκατάστημα τραπεζας στην Πατησίων", "γιος γνωστού βιομηχάνου", κλπ. Στην περίπτωση αυτήν, και ιδίως όταν τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η υγεία ανθρωπων, η δημοσίευση του ονόματος του "δράστη" είναι υποχρέωση. και αυτό συμβαίνει σε όλον τον κόσμο.