Ο ελληνικός εαυτός του, ο προσωπικός, βάλλεται από εκείνους που θαυμάζουν και επαινούν τον άλλον, τον επαγγελματικό. Η Ελλάδα, στην οποία τώρα αρχίζει να επιστρέφει, περνάει ζόρι γερό, και η Γερμανία της το υπενθυμίζει συνεχώς, με τρόπο που πονάει. Πώς το βιώνει αυτό εκεί, άραγε; Πώς το αντέχει; Πώς το διαχειρίζεται με «ελληνική καρδιά» και «μυαλό γερμανικό»;
«Συγνώμη», του λέω, «αλλά είστε στα καλά σας, να θέλετε να επιστρέψετε στην Ελλάδα, τώρα που οι μισοί εδώ, ίσως και περισσότεροι, εάν μπορούσαν θα έφευγαν, και όπου τους βγάλει;»
Ο δρ Νίκος Ζαμπόγλου, γεννημένος το Φεβρουάριο του 1949 στην Κύπρο, από πατέρα Μικρασιάτη και μάνα Λεμεσιανή, είναι καθηγητής επεμβατικής ακτινοογκολογίας και διευθυντής της αντίστοιχης ογκολογικής κλινικής του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Οφενμπαχ, στη Γερμανία. Είναι επίσης αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, τιμηθείς για όλο το επιστημονικό του έργο, και κυρίως για την πρωτοπόρα δουλειά του στην ακτινοθεραπευτική μέθοδο της βραχυθεραπείας. Αυτή η μέθοδος τον φέρνει τώρα στην Ελλάδα, να αναλαμβάνει, σε συνεργασία με την κλινική του στο Οφενμπαχ, τη δημιουργία και λειτουργία μιας ανεξάρτητης μονάδας μέσα στην Κεντρική Κλινική Αθηνών.
Με τη βραχυθεραπεία αντί να ακτινοβολείται ο καρκίνος απ' έξω, με κίνδυνο να καταστρέψει και χρήσιμα κύτταρα γύρω από τον όγκο, μπαίνει μέσα σ' αυτόν ένα σύμπλεγμα από βελόνες-καθετήρες, μέσω των οποίων εισέρχεται η πηγή (δηλαδή η ακτινοβολία), που σταματά σε συγκεκριμένες θέσεις, για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.
«Σήμερα λοιπόν», μας λέει ο κ. Ζαμπόγλου, «διαπιστώνουμε ότι με εξειδικευμένες μεθόδους της βραχυθεραπείας, έχουμε π.χ. ίαση στην κακοήθεια του προστάτη περίπου στα ίδια ποσοστά με την εγχείρηση, διατηρώντας όμως και το όργανο, που είναι πολύ σημαντικό για την ποιότητα ζωής του ασθενούς».
Ομως, όσο ωραία και ελπιδοφόρα αν ακούγονται αυτά, να που άρχισαν κιόλας τα παρατράγουδα και το όνειρο αρχίζει κιόλας να μυρίζει κακιά Ελλάδα. «Αυτές οι θεραπείες είναι αυτονόητο ότι απαιτούν αξονικό τομογράφο-εξομοιωτή, γιατί χρειάζεσαι απεικόνιση πριν βάλεις τους καθετήρες. Η ελληνική πολιτεία, όμως, δεν μας έχει ακόμα εγκρίνει ότι χρειάζεται αυτός ο τομογράφος-εξομοιωτής», εξηγεί με μεγάλη δόση έκπληξης ο γιατρός.
Χωρίς έκπληξη εμείς, τον παρακολουθούμε.
«Την πρώτη φορά, η... αρμόδια επιτροπή το απέρριψε. Τη δεύτερη φορά, η νέα επιτροπή που συστάθηκε το ενέκρινε μεν, αλλά η απόφαση δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί η 9μελής αυτή επιτροπή δεν είναι ακόμα εγκεκριμένη, δεν έχει δηλαδή νομική υπόσταση».
Και με ποιο σκεπτικό, ρωτάμε, απέρριψε η πρώτη επιτροπή την αίτηση απόκτησης, εγκατάστασης και λειτουργίας του αξονικού τομογράφου-εξομοιωτή;
«Δεν ξέρω. Ειλικρινά δεν ξέρω. Στην καλύτερη περίπτωση, λέω πως είναι από άγνοια. Στη χειρότερη, δεν θέλω καν να το σκέφτομαι», απαντά.
Και επανερχόμαστε εμείς... θριαμβευτικά στο πρώτο μας ερώτημα: «Γιατί, καλέ μας άνθρωπε, έρχεστε τώρα να κάνετε δουλειά στην Ελλάδα, σε μία τόσο δύσκολη περίοδο μάλιστα;»
«Γιατί πιστεύω ότι η ανάγκη για καλές ιατρικές υπηρεσίες πάντα υπάρχει, και θεωρώ ότι έχω σε αυτόν τον τομέα κάτι να προσφέρω», απαντά.
«Ωραία», επιμένουμε. «Γιατί δεν πάτε στο Ντουμπάι; Σε άλλες πλούσιες αραβικές χώρες; Σε άλλη χώρα, όπου δεν θα σας απορρίψει καμία επιτροπή, χωρίς σοβαρή τεκμηρίωση, τον αξονικό τομογράφο-εξομοιωτή».
«Διότι είμαι Ελληνας. Τι σχέση έχω εγώ με το Ντουμπάι και τις αραβικές χώρες για να πάω εκεί; Νιώθω Ελληνας, αυτός είναι ο χώρος μου. Οταν έφυγα το 1966 από τον ελληνικό χώρο, συγκεκριμένα από την Κύπρο, πάντα η αναφορά μου ήταν εδώ. Και τώρα που έχω την ευκαιρία να το κάνω, δεν θα κολλήσω στην πρώτη ή ακόμα και στη δέκατη δυσκολία», είναι η... τελειωτική, και ομολογώ αποστομωτική του απάντηση.
Πριν από λίγο καιρό, τον επισκεφθήκαμε στον δικό του χώρο, στη Γερμανία. Την κλινική του, παραφράζοντας το «Οφενμπαχ Κλίνικουμ» τη λένε «Γκρίχενμπαχ Κλίνικουμ». Από τους 17 ιατρούς που έχει εκεί, οι 8 είναι Ελληνες. Από τους 12 φυσικούς, οι 6 είναι Ελληνες. «Ολα αυτά τα ελληνόπουλα, που διαπρέπουν και διακρίνονται εδώ, και που δεν είναι εξαίρεση, το κάνουν επειδή έχουν καλές υποδομές», μας λέει.
Και συνεχίζει: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις στελεχώνονται από ανθρώπους οι οποίοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς, αφού μας έφεραν σ' αυτό το χάλι. Κοιτάνε μόνο τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα. Δεκαοκτώ χρόνια σ' αυτήν την κλινική, δεν με πήρε ποτέ ούτε ένας γερμανός πολιτικός για οποιοδήποτε ρουσφέτι».
Η ιατρική είναι, κατά τον κ. Ζαμπόγλου, και οικονομική επιστήμη. Στην Γερμανία, ως διευθυντής τμήματος, έχει την ευθύνη και για όλο το οικονομικό μπάτζετ της κλινικής του. «Μιας και γίνεται πολύς λόγος στην Ελλάδα για τα φάρμακα στα νοσοκομεία, εμένα δεν με συμφέρει να προσφέρει η δική μου κλινική υπερτιμημένα φάρμακα, γιατί θα χάσω μετά σημαντικό κονδύλι που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για το προσωπικό. Με ενδιαφέρει η τιμή των φαρμάκων να είναι όσο το δυνατόν πιο χαμηλή, ούτως ώστε να έχω άλλα αποθέματα για το προσωπικό, για επενδύσεις σε μοντέρνα μηχανήματα, κλπ.».
Η διοίκηση του νοσοκομείου του μπορεί να του πει «αν θέλεις κι άλλο προσωπικό, μπορείς να πάρεις πέντε», αλλά δεν μπορεί, ούτε η διοίκηση ούτε κανένας να του πει ποιους πέντε θα πάρει. «Με ρωτήσατε πριν γιατί επιστρέφω στην Ελλάδα, ιδίως τώρα στην καρδιά της χειρότερής της κρίσης. Τι θέλετε δηλαδή; Να γίνει Ελβετία η Ελλάδα για να επιστρέψω σ' αυτήν;»
Κατανοώ, αλλά δεν συμμερίζομαι τον... «απόδημο πατριωτικό ενθουσιασμό» του, και του υπενθυμίζω ότι αυτήν τη στιγμή είναι τόσο απηυδισμένοι οι άνθρωποι στην Ελλάδα, που πολλοί έχουν φύγει κιόλας, και ακόμα περισσότεροι θα ήθελαν να φύγουν. Συγκινητικά απτόητος, όμως, ο γιατρός: «Εγώ πιστεύω στην Ελλάδα. Πιστεύω στον ελληνικό χώρο. Πιστεύω στον Ελληνα».
«Σε ποιον Ελληνα πιστεύετε; Σ' εκείνον, άραγε, που επιμένει ότι για να διοριστείτε εσείς, φερ' ειπείν, στο ελληνικό πανεπιστήμιο, πρέπει να περάσετε και από την κρίση των φοιτητών; Εχετε τέτοια πράγματα στη Γερμανία; Θα δεχόσασταν εσείς, ερχόμενος εδώ, ένα τέτοιο... καθεστώς;»
Εδώ, ο κ. Ζαμπόγλου συναντάται, λέει, με τα λάθη και τις αποτυχίες της δικής του γενιάς, που ακόμα είναι μέσα στα πράγματα. Η δική του γενιά ηγείται της οικονομίας που διαλύεται. Της κοινωνίας που γκρεμίζεται. Της παιδείας που παραπαίει. Της υγείας που αιμορραγεί.
«Αποτύχαμε. Και μένει τώρα να δούμε τι μπορούμε να συμμαζέψουμε. Για να γίνει αυτό όμως, απαιτείται προσωπικό κόστος. Να ματώσεις, δηλαδή. Και εγώ, από τη μεριά μου, είμαι έτοιμος να το κάνω».
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: Ο καρκίνος χτυπάει τη δική του πόρτα. Τι κάνει σ' αυτήν την περίπτωση ο θεράπων γιατρός; Περπατάμε στους δρόμους της άσχημης Αθήνας και φιλοσοφεί για «κακοήθη κύτταρα και κακοήθεις ανθρώπους». Τον προκαλούμε: «Οταν έρθετε να δουλέψετε εδώ, θα αντέξετε να μην πάρετε φακελάκι;». Και τον παρακαλούμε, «πες καμιά κουβέντα στη Μέρκελ, να μη λέει ψέματα στους Γερμανούς ότι ματώνουν που πληρώνουν την Ελλάδα».
Δημοσιευτηκε στη "Κυριακάτικη" Ελευθεροτυπία, 12.12.2010, στη σελίδα "Ανθρωπων Εργα & Ημέρες".
Διαβάστε και το πρώτο comment που ηδη λάβαμε.
Κύριε Μιχαηλίδη,
ReplyDeleteΔιάβασα με πολύ ενδιαφέρον το δημοσιεύμα σας , για τον Ελληνα καθηγητή Νίκο Ζαμπόγλου , που διαπρέπει σο Οφενμπαχ της Γερμανίας.
Ειχα την τιμή να τον γνωρίσω στην κλινική του, τον Δεκεμβριο 2007 , όταν τον επισκέφθηκα για να αντιμετωπίσω το σοβαρό πρόβλημα της υγείας μου σχετικά με τον κακοήθη προστάτη, που ανακάλυψα ότι είχα σε ηλικία 50 ετών.
Ειχαν προηγηθεί επισκέψεις σε μεγάλα ονόματα γιατρών και σε ιατρικά κέντρα με μεγάλο κόστος υπηρεσιών και αμφίβολα αποτελέματα .
Καποίος γιατρός στα Χανιά , άλλης ειδικότητας μου "σφύριξε" για κάποιο Ζαμπόγλου στην Γερμανία, που κάνει πολύ καλή δουλεια, χωρίς εγχείριση και να το ερευνήσω. Επικοινώνησα μαζί του τηλεφωνικά και με το επιτελείο από έλληνες που έχει στην κλινική του . Ευγενικά μου ζήτησε να του στήλω τις εξέτασεις και να με δεί ο ίδιος στην Γερμανία. Πήγα και τον είδα , εντυπωσιάστηκα από τον απλότητα του και τον τρόπο της προσέγγυσης του στο πρόβλημα μου, . Αμέσως μου έκανε εξετάσεις και το μεσήμερι είχα τις απαντήσεις από τον ίδιο σε ιδιαίτερο χώρο, πολύ μικρό γραφείο. Μου τα είπε όλα για τη μέθοδο , τη διάρκεια και τα αποτελέσματα της. Πρίν φύγω από το γραφείο του δειλά τον ρώτησα . Ολα αυτά γιατρέ πόσο θα μου στοιχήσουν ;μου απάντησε Το ασφαλιστικό σας ταμείο τα πληρώνει όλα, για το 2007 το κόστος στο νοσοκομείο είναι 12.000 ευρώ. για το 2008 ίσως είναι 12.500 ευρώ όλα και η παραμονή του συνοδού σε διαμέςρισμα του νοσοκομείου. Επανέρχομαι πάλι δειλά και για δική σας αμοιβή κ. καθηγητά, τι θα πληρώσω ;(φακελάκι),.Αλλαξε χρώμα και ύφος με κοίταξε περίεργα και μου είπες αποστομωτικά , αλλά ευγενικά " κύριε Βροντάκη, εγώ αμοίβομαι από το νοσοκομείο..." Τον εμπιστεύτηκα και κλείσαμε ημερομηνίες για τη επέμβαση με την μέθοδο της επεμβατικής ακτινοθεραπείας, που εφαρμόζει με μεγάλη επιτυχία. Στην κλινική που αργότερα προσήλθα δύο φορές Φεβρουάριο και Μάρτιο 2008 , είχε ασθενείς πολλούς έλληνες, γερμανούς και τούρκους....
Τον ευχαριστώ από βάθους καρδιάς.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση σας
Ανδρέας Βροντάκης
Δικηγόρος στα Χανιά
Η βραχυθςραπεία δεν είναι κάποια νέα μέθοδος.
ReplyDeleteΑπό ετών εφαρμόζεται στα αντικαρκινικά νοσοκομεία τα οποία και διαθέτουν και εξομοιωτή.
Μπαμπα, διαβασα το αρθρο σου και πραγματικα ενιωσα τυχερος που γνωρισα αυτον τον ανθρωπο, και ακομα πιο τυχερος που τον νιωθω σαν οικογενια μας.
ReplyDeleteΟ καθηγητής κ. Νίκος Ζαμπόγλου, σχετικά με την πιο πάνω παρατήρηση του "Αγνωστου" (σ.σ.: Ειλικρινά μου κάνει μεγάλη εντύπωση, ειδικά στα μπλογκς, και ειδοκότερα στην Ελλάδα, αυτή η ... ταση της Ανωνυμίας, ιδίως για θέματα που δεν την δικαιολογούν), μας στέλνει, επωνύμως, την ακόλουθη απάντηση:
ReplyDelete"Η βραχυθεραπεια ειναι η πρωτη μορφη ακτινοθεραπειας που εφαρμοστηκε για ογκους αρχες του περασμενου αιωνα.Αυτο που ειναι καινουργιο, οπως και στις περισσοτερες μεθοδους της μοντερνας ακτινοθεραπειας, ειναι η ενσωματωση της 3D-απεικονισης και οι νεες δυνατοτητες βελτιστοποιησης του πλανου, πραγμα που ανοιξε τις ενδειξεις για βραχυθεραπεια.Η ομαδα του Οφενμπαχ εχει πρωταγωνιστησει σε αυτες τις εξεληξεις τοσο στην τεχνολογια και φυσικη της επεμβατικης ακτινοθεραπειας οσο και στην κλινικη εφαρμογη.Παραπεμπω στη λιστα δημοσιευσεων http://www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/entrez"
Νίκος Ζαμπόγλου