Οι μίζεροι των Χριστουγέννων...

Εντάξει. Εγώ είμαι από εκείνους που «χαζεύουν» τα Χριστούγεννα. Μου αρέσουν πάρα πολύ. Τα περιμένω πως κα πως. Χαίρομαι όταν έρχονται, και τα απολαμβάνω με τον ίδιο ενθουσιασμό που τα απολάμβανα όταν ήμουν ποαιδί. Ας με συγχωρέσουν, λοιπόν, όσοι τους τη σπάει αυτή η γιορτή, αλλά και που ταυτόχρονα φροντίζουν να κοινοποιούν, με αρκετό δηλητήριο ειν’ αλήθεια, το πως και γιατί τους την σπάει. Μού θυμίζουν έναν πολύ αυστηρά μεγαλωμένο συμμαθητή μου στην Αφρική, τον Τζέρεμι, που όποτε τον ρωτούσε κάποιος «τι θα ήθελες αγόρι μου να σου φέρει φέτος ο Άη Βασίλης;», εκείνος έβαζε τα χέρια στη μέση, σαν ξεπεσμένος καθηγητής, και έλεγε «Άη Βασίλης δεν υπάρχει, είναι δημιούργημα των μεγάλων για να ξεχνάμε, εμείς τα παιδιά, τα προβλήματά μας»!

Αργότερα, όταν μεγαλώσαμε, σκέφτηκα πολλές φορές ότι οι γονείς του Τζερεμι θα πρέπει να ήταν τίποτα κομμουνιστές, αλλά εκείνα τα χρόνια, μέσα δεκαετίας του ’60, που να βρεθούν κομμουνιστές, και μάλιστα λευκοί, στην αγγλοκρατούμενη τόιτε Ροδεσία;

Θαθελα πολύ, όμως, να μάθαινα που κατέληξε εκείνο το παιδί, να μάθαινα επίσης ποια προβλήματα είχαμε τότε, όλα τα παιδιά εκεί, που βάλθηκε «η συνωμοσία των Χριστουγέννων» να μας κάνει να ξεχάσουμε.

Υπερβάλλω, όμως, και εγω με την αντίδρασή μου για τον Τζέρεμι, που μάλλον ηταν, απλώς, ένα ακόμα από τα εκατομμύρια παιδιά του κόσμου που θέλουν, πριν από την ώρα τους, να δείξουν ότι μεγάλωσαν. Πιο πολύ τα έχω με τα σημερινά «μεγάλα παιδιά» - ενήλικες, τακτικούς αρθογράφους σε εφημερίδες, περιοδικά, blogs και free press – που κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, αισθάνονται την υποχρέωση να βγουν φόρα παρτίδα και να ανακοινώσουν στον κόσμο όλον γιατί μισούν τα Χριστούγεννα.

Και καλά να τα μισούν εάν τους φέρνουν στη μνήμη κάποιο δυσάρεστο γεγονός που συνέβη τέτοιες μέρες παλιότερα – αυτό, μπορώ να το καταλάβω. Αλλά να τα μισούν επειδή κάνουν, λέει, άλλους ανθρώπους να συμπεριφέρνονται χαρούμενα, σαν μικρά παιδιά, «ενώ δεν έχουν κανέναν λόγο να είναι», υπερβαίνει κάθε λογική, όπως και εάν αυτή ορίζεται.

Δεν τους αρέσουν τα δέντρα. Θεωρούν τα στολίδια κιτς. Πιστεύουν ότι το πάρε-δώσε των δώρων είναι σκέτη υποκρισία. Χαρακτηρίζουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα χαζοχαρούμενα τραγουδάκια. Αποδοκιμάζουν τα έθιμα όλα. Ενοχλούνται από την εμπορευματοποίηση των γιορτινών ημερών. Τους αποδιοργανώνει και τους κάνει να φαίνονται πιο μίζεροι απ’ ότι είναι «το παραμύθι των Χριστουγέννων».

Σήμερα, δεν χόρταινα ν’ ανοίγω τη πόρτα μου για να μπουν στο σπίτι παιδιά να μας πουν τα κάλαντα. Ο μίζερος του … διπλανού εντύπου είχε βάλει ωτασπίδες, να μην ακούει το κουδούνι…