ΣΤΟΥΣ "ΔΙΚΟΥΣ" ΜΟΥ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

Καλημέρα, καλή εβδομάδα, Χρόνια Πολλά (καί καλα, προπαντός) σε όλους και όλες που γιορτάζουν σήμερα - τού Αγίου Νικολάου, μεγάλη η χάρη του.

Κάνοντας ... ιδιοχρησία του χώρου, ιδιαιτέρως εύχομαι:

-- Στον Νικολάκη μου, τον ακαδημαικό που, ό,τι του λείπει σε μπόϊ και τριχοφυία, το έχει σε καρδιά και σε μυαλό. Προσεύχομαι πάντα, να τον κρατάει ο Θεός σε καλό δρόμο, και να έχει σε υγεία όλους τους κοντινούς του ανθρώπους.

-- Στον άλλον Νικολάκη μου. Τον συμφοιτητή στο Μαθηματικό. Τον μόνο, μαζί με τον Θάνο και τον Γιάννη Μπ., που τίμησαν το εκπαιδευτικό λειτούργημα. Θα μπορουσα να έγραφα μυθιστόρημα εδώ, αλλά θα παρενέβαινε η Αρχη Προστασίας Συζυγικών Δεδομένων, και θα μου έρριχνε το πρόστιμο της ζωής μου.

-- Στον Νίκο τον ψηλό, στην Κύπρο, γνωστό και ως "κρέας", ειδικώς ώς T-Bone. Μπορεί να ξεγελάει ώς "χοντροκομμένος", αλλά έχει ψυχή μάλαμα και είναι φίλος αληθινός. Τού ευχομαι, και 100 χρονών που θα γίνει, να είναι ο ίδιος, με τα ίδια μυαλά, και σ' όποιους αρέσει!

-- Στον Νικολή, τον παιδικό (τί παιδικό; - νηπιακό!) φίλο του γιού μου του Μιχάλη. Γεννήθηκαν με μία μέρα διαφορά. Μεγαλύτερος ο Μιχαλιός, αλλά ο Νικόλας ωρίμασε πιο γρήγορα. Οταν, μεσα στις προσευχές μου, ψιθυρίζω το όνομα του γιού μου, αυτομάτως βγαινει από το στόμα μου και το όνομα του Νικολή. (Να χαίρεσαι, αγόρι μου, και τον παππού, τον συνονόματό σου, τον Κερκυραίο).

-- Στην Νικόλ, την ... σαν μπρελόκ γαλλικό, κόρη του Ξάνθου και της Ολίβιας. Δεν την ξέρω καλά - και ομολογώ ότι η αδυναμία μου για την βαφτιστικιά μου την Ναταλία δεν κρύβεται - αλλά αυτήν την εικόνα της ανεμελιάς και της αθωότητας που αποπνέει, εύχομαι από ψυχής να την έχει σε όλ της τη ζωή.

-- Στον Νικόλα, τον Λονδρέζο φίλο μου, και άς είναι χρόνια τώρα εγκατεστημένος στη Κύπρο. Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη και με ... κουστούμι. Immaculate και ατσαλάκωτο. Είναι, όμως, από τα πιό "εντάξει" παιδιά που γνωρισα ποτέ μου, και τον σκέφτομαι πολύ συχνά.

-- Στον κ. Νίκο, τον Πρόεδρο, που θαυμάζω την διαχρονική συνέπειά του σε απόψεις που δεν είναι πάντα δημοφιλείς. Μακάρι να είχαμε πολλούς σαν κι αυτόν.

-- Στον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. Δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά τον ξέρω πολύ καλύτερα και πολύ βαθύτερα μέσα από τα βιβλία και το έργο του. Δεν ξέρω τι να του ευχηθω. Μήπως να αρχίσει να φωνάζει, μπάς και τον ακούσουμε όλοι;

-- Στον Νίκο Δήμου. Που μ' έχει μάθει να σκέφτομαι δυό φορές. Συχνά, όμως, οι δυό φορές δεν φτάνουν, και τρώω τα μούτρα μου. Τότε, σπέυδει σε βοήθεια, επικρίνοντάς με. Και τότε τον αγαπώ πιο πολύ.

-- Στη Νίκη και στον Νίκο. Από τα χρόνια του "Δίεση" - τα καλύτερα ραδιοφωνικά μου χρόνια, και δεν το εκτιμούσα τότε. Δεν εξαιρώ κανέναν, από τους τότε φίλους και συνεργάτες, από την αγάπη μου.

-- Στον Νίκο τον Σαργκάνη. Ακατέργαστο ποδοσφαιρικό ταλέντο, καί άνθρωπος ατόφιος. Τον γνωρισα από κοντά σε μιά εκδήλωση στη Κύπρο για τον Ραδιομαραθώνιο για Παιδιά με Ειδικές Ανάγκες. Ηταν σαν νάμασταν φίλοι χρόνια.