Το Νησί...

Επιστροφή στη Κύπρο για λίγες μέρες. Ευκαιρία να ξαναδείς καλούς φίλους, να σε αποφύγουν πελαγωμένοι συγγενείς, να χαθείς όμορφα στις σκέψεις και στις μικρές περιπλανήσεις σου.

Εδω, χρόνια τώρα, η κρίση είναι εγκατεστημένη με άλλες προδιαγραφές - όχι τόσο οικονομικές, άν και οσμίζομαι, στον τρόπο ζωής που συνεχίζεται σε ωρισμένους κύκλους, συμπτώματα ίδια με εκείνα που εμφανίζαμε και εμείς λίγα χρόνια πρίν. Η κρίση εδώ, οδηγεί σε άλλου είδους κένωση, που δεν ξέρω εάν ποτέ θα μπορέσει κάποιος να την ελέγξει και να την σταματήσει.

Εχει να κάνει με την συστηματική αφαίμαξη του συναισθηατικού πλούτου των ανθρωπων, που έχει τις ρίζες του σε μια παράδοση που μοιάζει, μερα με τη μέρα, να εξανεμίζεται. Είναι πλατύ το φάσμα της αφαίμαξης αυτής. Η γλώσσα, είναι ένα από τα πρώτα θύματά της. Κάθε φορά που έρχομαι εδώ, βρίσκω λιγότερες ελληνικές λέξεις, και πιο πολλές ξένες που τις αντικαθιστούν.

Ημουν σε μία συνάντηση σήμερα στη Λευκωσία, καί άκουσα κυρία 57 ετών, που είναι πρόσφυγας από τον Καραβά, και τώρα ζεί στην περιοχή Τσέρι, να λέει "σ' αυτόν τον τομέα (σ.σ.: αναφερόταν σε θέμα πώλησης προιόντος, και μάλιστα κυπριακού, παραδοσιακού), έκάναμεν λάθος, και πρέπει τωρα να κάμουμε correction".

Στα πρόσωπα, παρόλ' αυτα, βλέπεις ακόμα ένα στοιχείο που εμείς, στην Ελλάδα τό έχουμε χάσει, και που εδώ στη Κύπρο, σίγουρα έχει να κάνει με τον πόνο της απώλειας που κουβαλάει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Είναι αυτό που συχνά ονομάζω, "βλέμμα καρτερικό", που χαρακτηρίζει τα πρόσωπα, και τα κάνει γλυκά και αγαπησιάρικα.

Στα σπίτια που πηγαίνω, η ερώτηση-διαπίστωση "χάλια η Ελλάδα, έ;", με γεμίζει θυμό και πίκρα. Οι περισσότεροι από γνησιο ενδιαφέρον ρωτάνε, αλλά την ταπείνωση την εισπράττεις και την γεύεσαι ατόφια. Πολλές φορές αισθάνεσαι εσύ, προσωπικά, ένοχος, γιά όσα εγκλήματα έχουν διαπράξει άλλοι. Οι όποιες ευθυνες σου αναλογούν, υπό τις τωρινές περιστάσεις πολλαπλασιάζονται.

Σκέφτομαι ότι κάποτε η Κύπρος ακουμπούσε επάνω μας με ελπίδα και ανακούφιση. Την αγάπη αυτήν την προδώσαμε πολλές φορές, αναρωτιέμαι μάλιστα πότε σταθήκαμε αντάξιοί της. Δεν είναι λίγα και τα δικά της προβλήματα τώρα. Η κυβέρνηση έχει κολλήσει. Η κατοχή της βόρειας Κύπρου, για κάποιους, είναι κιόλας "λύση". Οι κότες μας στο νότο, που μέχρι τώρα γεννούσαν χρυσά αυγά, τώρα σταμάτησαν. Νοικοκυριό χωρίς μεγάλα χρέη δεν υπάρχει. Ο τουρισμός κρατάει με χίλια ζόρια. Η ανάπτυξη έχει ρυθμούς απελπισίας. Η οικοδομική βιομηχανία βιώνει τις χειρότερες μέρες της.

Αλλά, τα πράγματα είναι ακόμα ελέγξιμα, και ελπίζω να μή φτάσουν τα δικα μας χάλια. Οι Κύπριοι, κατακτήθηκαν από τους Εγγλέζους, και πήραν από αυτούς επιρροή - καλή και κακή. Εμείς, είχαμε στο σβέρκο μας 200 χρόνια τους Τούρκους. 'Αλλη κληρονομιά...

Ωρα για ύπνο. Ειναι 11. Εδω, κοιμούνται νωρίς. Νορμάλ. Καληνύχτα.