Πόσο πιο γελοίοι πιά;

Μόλις παρακολούθησα στο Mega την εκπομπή "Ανατροπή" του Γιάννη Πρετεντέρη.

Προσπάθησα, με καλή διάθεση, να παρακολουθήσω τον λόγο (;) των κυρίων Πρωτόπαπα, από το ΠΑΣΟΚ, και Παυλόπουλου, από την Νέα Δημοκρατία. Δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρχει άνθρωπος με κοινό νου που να μπορέσει να το κάνει αυτό (δηλαδή, να τους παρακολουθήσει) χωρίς να εκνευριστεί.

Και μόνο ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσαν (κυρίως ο Πρωτόπαπας) να καλύψει ό ένας τόν άλλον οταν μιλούσε, ήταν αρκετός για να καταλάβει κάποιος, για χιλιοστή φορά, ότι τετοιου είδους πολιτικοί δεν έχουν πιά θέση στον τόπο μας, και πρέπει να εκλείψουν.

(Αυτό, βεβαίως, εξαρτάται κυρίως από εμάς, τους ψηφοφόρους, που δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για το κάτω του μετρίου επίπεδο της πλειοψηφίας των ανθρώπων που εκλέγουμε να μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή και να μάς κυβερνήσουν).

Το μεγάλο αστείο της υπόθεσης, είναι ότι όταν τόλμησε ο κ. Στέφανος Μάνος (πού πραγματικά, είτε συμφωνεί κάποιος μαζί του, είτε όχι, είναι κρίμα να είναι εκτός Βουλής, και να είναι εντός οι αποψινοί συνμιλητές του), να υποστηρίξει ότι από τα λίγα καλά που έχει το Μνημόνιο είναι ότι θα χρειαστούμε, ίσως, την βοήθεια ανθρωπων από το εξωτερικό για να μάς κατευθυνουν στο πώς θα κάνουμε τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, οι βουλευτές των δύο μεγάλων, αποτυχημένων κομμάτων, βγήκαν από τα ρούχα τους και άρχισαν να φωνάζουν ότι "έτσι, καταργείται η εθνική μας ανεξαρτησία".

Θέλω να πιστευω ότι είμαι ευγενικός άνθρωπος. Ομως, εάν ήμουν παρουσιαστής της αποψινής εκπομπής, (καί μάλλον για αυτό δεν θα γίνω ποτέ), δεν θα κρατούσα την ψυχραιμία μου, και θα τους παρακαλούσα, όσο δύσκολο και άν τους είναι, να σοβαρευτούν επιτέλους ή νά προσποιηθούν έστω ότι έχουν και μία πλευρά του ευατού τους που δεν είναι γελοία, και αυτήν άς προσπαθήσουν επιτέλους να αναδείξουν!