Εάν ήταν για να μας πεί (πού το προσπάθησε, αλλά δεν ηταν σε ... φόρμα), ότι πρέπει να λάβει σκλρότερα μέτρα για την ανάκαμψη της οικονομίας, και ότι μια ενδεχόμενη βαριά αποδοκιμασία της πολιτικής του, στις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, θα του προσθέσει μεγάλη πίεση, άρα ίσως χρειαστεί να ζητήσει "ψήφο εμπιστοσύνης" από τον λαό, δηλαδή εκλογές, θα μπορούσε να το κάνει μέ μία καλογραμμένη και περιεκτική δήλωσή του, και δεν χρειαζόταν όλο αυτό το γκλαμουράτο, προπαγανδιστικό σόου, με την συμμετοχή 7 αμήχανων τηλεοπτικών δημοσιογραφων και συντονιστή έναν απολαυστικό, στο τρόπο που καθόταν και παρακολουθούσε, κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πεταλωτή.
Εάν, πάλι, η συνέντευξη έγινε για να ξανατονώσει το προφίλ του ο Πρωθυπουργός, να πεί "είμαι εδώ", και να εμφυσήσει λίγη αισιοδοξία στον καταρρακωμένο, ψυχολογικά, ελληνικό, εκ τυ αποτελέσματος κρίνοντας, απέτυχε οικτρά. Ακόμα κι όταν επιχείρησε ο καυμένος, να αναπτύξει το "όραμά του" για την λεγόμενη "Πράσινη Ανάπτυξη", το έκανε με πολύ κακό τρόπο - χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς πειθώ.
Αυτό, τέλος, που είδαμε χθες, και που ο μέσος πολίτης χαρακτήρισε αβίαστα ώς εξαιρετικά boring, δηλαδή βαρετό, ήταν μία απίστευτη επικοινωνιακή πατάτα. Διακαναλική, σίγουρα. Συνέντευξη, με τίποτα.
Η συνέντευξη έχει ερωτήσεις και απαντήσεις που ακολουθούν, συνήθως, μια ροή. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πρόσωπο-με-πρόσωπο συνέντευξη. Εκείνην, στην οποία ο δημοσιογραφος έχει πράγματι την ικανότητα να θέσει καίρια και ενδιαφέροντα ερωτήματα, να επιμείνει ώστε να λάβει απαντήσεις, και να μπορέσει να κάνει και το απαραίτητο follow-up. Οτιδήποτε άλλο, ακόμα και με δύο δημοσιογράφους, είναι σκέτος θόρυβος.
No comments:
Post a Comment