Σιγά μη κλάψω!

Διαβάζω ένα από τα πρώτα θέματα που προβάλει σήμερα το ενημερωτικό-ψυχαγωγικό site Newsit.gr:

“Η νυχτερινή ζωή αργοπεθαίνει – Λουκέτα σε πολλά κέντρα της παραλιακής.»

Συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να στενοχωρηθώ.Κατ’ αρχάς, δεν θεωρώ ότι η «νυχτερινή ζωή» μιας πόλης θα πρέπει να καθορίζεται μόνο από τα λεγόμενα «κέντρα της παραλιακής, που έχουν μία εντελώς διαφορετική αντίληψη της έννοιας της διασκέδασης απ ότι έχει ένας οποιοσδήποτε νορμάλ άνθρωπος.

Ανοίγουν, λέει, μόνο Παρασκευή και Σάββατα.

Πάρα πολύ ωραία. Μπουζουξίδικα και κλάμπ είναι τα περισσότερα, αν όχι όλα. Και που δούλευαν Δευτέρες, Τρίτες, κλπ, ανωμαλία ήταν.

30% κάτω, λέει, η φιάλη σε σχέση με πέρυσι.

Που εξακολουθεί να είναι περίπου 150% πάνω από το κόστος. Το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους αυτών των μαγαζιών είναι από το ποτό. Και κάνουν ό,τι μπορούν για να ρέει άφθονο. Οπως, πχ, να πιέζουν τις κυβερνησεις να εξαιρεθούν αό τον αντικαπνιστικό νόμο.

Σε απόγνωση, λέει, οι εργαζόμενοι, αλλά και οι επιχειρηματίες.

Εάν εξαιρέσουμε, έστω, τους πρώτους, αν και δεν θεωρώ ότι είναι τόσοι πολλοί που θα δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα (επαναλαμβάνω, όμως, ότι κανείς δεν μπορεί να χαίρεται όταν ένας απλός εργαζόμενος μένει χωρίς δουλειά), για τους επιχειρηματίες αυτών των μαγαζιών δεν μπορώ να στενοχωρηθώ. Έχουν θησαυρίσει τόσα χρόνια από την ξέφρενη διασκέδασή μας. Και έχουν θησαυρίσει κλέβοντας. Πολύ εύκολα και μπροστά στα μάτια όλων μας. Ένας φίλος από τη Κύπρο, που πήγε 10 ξένους, καλεσμένους του, σε ένα τέτοιο παραλιακό κλάμπ, όταν ζήτησε λογαριασμό, ήρθε ένα γκαρσόνι και του τον σφύριξε στ’ αυτί. Τον λογατριασμό. Και, όταν επέμεινε, ο φίλος, να του δώσουν κανονική απόδειξη, μόνο που δεν τον έβρισαν.

Λουλούδια, λέει, τέλος, το ρεπορτάζ, ούτε για δείγμα.

Δόξα τω Θεώ!

Υ.Γ.: Η φωτογραφία, πραγματική, από τραπέζι νυχτερινύ κέντρου, μιλάει από μόνη της. "Η Ελλάδα σε 3 πράξεις". Κινητό. Λουλούδια (μάλλον από στεφάνια νεκροταφείων). Και κρασί αβέβαιης προέλευσης. Εβίβα!