Μπαίνουμε στην τελική ευθεία των περιφερειακών-δημοτικών εκλογών. Παρακολουθώ (με δημοσιογραφική διαστροφή) τα λεγόμενα και γραφόμενα από πολλούς υποψηφίους - κυρίως εκείνους που διεκδικούν τις λεγόμενες "μεγάλες περιφέρειες" καθώς και τους "δήμους-φιλέτα".
Η απογοήτευσή μου ειναι μεγάλη από το χαμηλό επίπεδο των περισσότερων. Και σκέφτομαι πως, εάν για να πάρουν τη δουλειά πού τόσο επιθυμούν, υποχρεούνταν, όπως υποχρεώνονται όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να προσληφθούν κάπου, να υποβάλουν λεπτομερερές βιογραφικό σημείωμα και, εφ' όσον πληρούν τις πρώτες, στοιχειώδεις προυποθέσεις, να περνάνε έπειτα και από την δοκιμασία της "συνέντευξης εργασίας" (αγγλιστί: job interview) από ανεξάρτητη και με ικανά μέλη επιτροπή, η πλειοψηφία των τωρινών υποψηφίων θα απορρίπτονταν πανηγυρικά.
Τί έχεις σπουδάσει, κύριε;
Πόσες και ποιές γλώσσες γνωρίζεις;
Πόσο συναφέες με το αντικείμενο της δουλειάς που θέλεις είναι οι σπουδές σου;
Τι γνωρίζεις από διοίκηση;
Ποιές είναι οι οικονομικές σου γνωσεις;
Τί εργασίες έχεις κάνει και δημοσιεύσει;
Πού έχεις εργαστεί μέχρι τώρα, και σε ποιά αξιώματα;
Ποιοί μπορουν να δώσουν συστατικές επιστολές για σάς;
Τι γνωρίζετε από διαχείρηση ανθρωπινου δυναμικού;
Τι γνωρίζετε για διαχείρηση κρίσεων;
Ποιές οι γνωσεις σας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές;
Ποιά μοντέλα αυτοδοικήσης στο εξωτερικό γνωρίζετε, και ποιά έχετε ως πρότυπο;
Γνωρίζετε τα προσόντα των υπαλληλων με τους οποίους θα υποχρεωθείτε να συνεργαστείτε στο κανούργιό σας πόστο;
Σας αρκούν αυτοί, ή θα χρειαστείτε και άλλους συνεργάτες, με μεγαλύτερη εξειδίκευση;
Πόσους τέτοιους θα χρειαστείτε;
Στις εκλογές, όμως, υποτίθεται πώς τον ρόλο της ανεξάρτητης επιτροπής που θα εξετάσει τους υποψηφίους, παίζει ο κάθε ψηφοφόρος. Αυτός, υποτίθεται πως πρέπει να εξετάσει και να ζυγίσει όλα τα δεδομένα, για κάθε υποψήφιο που καλείται να επιλέξει. Για να το κάνει αυτό, όμως, πρέπει και αυτός, ο ψηφοφόρος, να πληροί ωρισμένες βασικές προυποθέσεις. Να έχει, κατ' αρχάς, την δυνατότητα να κρίνει. Να γνωρίζει, φερ ειπείν, το βιογραφικό σημεώμα κάθε υποψηφίου. Να μπορεί να εκτιμήσει εάν τα προσόνταν του αρκούν για τη δουλειά που θέλει να πάρει. Να έχει ανοικτό μυαλό, κα να μήν κυριαρχείται από κομματικά συμφέροντα, φανατισμούς και συνασθηματικά κριτήρια. Να έχει ήθος και Παιδεία.
Την επόμενη Κυριακή, 7 Νοεμβρίου, θα πάμε πάλι στις κάλπες. Ως "άσχετοι" εμείς, σε μεγάλο βαθμό, να ψηφίσουμε "άσχετους", σε ακόμα μεγλύτερο.
Υ.Γ.: Τα σκεφτόμουν, που λέτε, όλα αυτά, όταν σε μια συζήτηση με φίλους συναδέλφους, στην εφημερίδα, προσπαθούσαμε να αναλύσουμε το "φαινόμενο Δημαρά". Σε πολιτικό επίπεδο, είχε ενδιαφέρον η ανάλυση. Σε προσωπικό, κανένα απολύτως. Γιατί όλοι φάνηκε να συμφωνούν ότι "καλός, χρυσός, και φίλος ο Γιαννάκης, αλλά όχι και για περιφερειάρχης ρε παιδιά, δεν τόχει ο άνθρωπος". Αυτή ηταν και η διαπίστωση ποιυ με γεμισε ανησυχία και μελεγχολία...
Κύριε Μιχαηλίδη,
ReplyDeleteΣε άλλη ανάρτησή σας αναφέρεστε στον όρο πολιτικά αφελής. Ίσως να ανήκω σε αυτούς, όμως η υπό σχολιασμό ανάρτησή σας στ' αλήθεια με τρομάζει. Μου φαίνεται, συγχωρέστε μου τη λέξη, φασιστική. Μπορεί η συναισθηματική ένταση που αποτυπώνεται στα κείμενα του ιστολογίου σας να σας έκανε να πείτε "μια κουβέντα παραπάνω", μπορεί και όχι. Με τρομάζει όμως, όταν ένας πνευματικός άνθρωπος υπαινίσσεται ότι για να αποκτήσει κάποιος δημόσιο αξίωμα πρέπει να έχει σπουδές σχετικές με το "αντικείμενο". Από πότε η πολιτική έγινε ή θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο ειδικών; Αλήθεια, αναρωτηθήκατε τι θα συνέβαινε αν, για παράδειγμα, ο αείμνηστος Γεννηματάς κρινόταν με τα κριτήρια που θέτετε; Είναι πολύ πιθανό να μην είχε δημιουργηθεί ποτέ το ΕΣΥ. Διότι ο Γεννηματάς ήταν μηχανικός, επομένως επιστημονικά άσχετος με τον κλάδο της υγείας. Αν μάλιστα λαμβάναμε σοβαρά υπόψη το κριτήριο της γλωσσομάθειας, μπορεί να κρινόταν ακατάλληλος για την ενασχόλησή του με την πολιτική αφού δεν ήταν γλωσσομαθής (πηγή Βικιπαιδεία). Θα μπορούσε η περίπτωση να θεωρηθεί μεμονωμένη, αλλά δεν είναι. Άλλωστε δεν τη θεωρώ επιχείρημα, την παραθέτω απλώς για να δώσω έμφαση.
Η ενασχόληση με την πολιτική δεν μπορεί να έχει ως προϋπόθεση την κατοχή κάποιου τίτλου σπουδών ή την επί μακρώ ενασχόληση με κάποιο επιστημονικό ή άλλο αντικείμενο. Είναι και θα πρέπει να είναι υπόθεση όλων. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να διολισθήσουμε σε εξαιρετικά επικίνδυνους δρόμους. Ούτε η επιτυχία σε κάποιο συγκεκριμένο διοικητικό πόστο έχει ως προϋπόθεση την εξειδικευμένη γνώση. Απαιτείται ανοιχτός, κοινός νους και πολιτική παιδεία. Όχι εκπαίδευση, και αυτές είναι δύο έννοιες που συχνά - και ολέθρια- συγχέουμε στην Ελλάδα. Βέβαια, το βασικότερο χαρακτηριστικό ενός χαρισματικού πολιτικού είναι η ικανότητά του να οραματίζεται μια διαφορετική, καλύτερη κοινωνία και να βρίσκει τα βήματα που είναι αναγκαία ώστε να την κάνουμε πραγματικότητα. Όμως αυτό είναι κάτι που καμία σχολή και κανένα πρόγραμμα σπουδών δε μπορεί να το προσφέρει.
Στη διάθεσή σας για έναν ανοιχτό και καλοπροαίρετο διάλογο.
Με εκτίμηση,
Αστέριος Σατραζέμης
Πολιτικός Μηχανικός
Κύριε Σατραζέμη, καλημέρα σας.
ReplyDeleteΕυχαριστω πολύ που μπήκατε στον κόπο να επισκεφθείτε το ιστολόγιό μου, και κυρίως να σχολιάσετε μία από τις αναρτήσεις.
Οπωσδηποτε, εδω, θα διαφωνήσουμε. Διότι θεωρώ ότι στο συγκεκεριμένο θέμα ήμουν και αρκετά επιεικής, και σίγουρα καθόλου "φασιστικός", που άλλωστε με θίγει και με προσβάλλει. Αντιθετα, θεωρώ "περισσότερο φασιστικό" να προσπαθεί και να καταφέρνει οποιαδήποτε κυβέρνηση να μας επιβάλει άνθρωπους άσχετους με το αντικείμενο και τις ... ικανότητές τους, σε ένα πόστο που ειναι εκ των προτέρων βεβαιο ότι θα αποτύχει, προκαλώντας αμέτρητη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Οχι, δεν πρέπει να έχει κανείς πτυχία και εξειδικεύσεις για να ασχοληθεί με την πολιτική - η εργατικότητα και η εντιμότητα είναι πιο βασικά κριτήρια. Πρέπει οπωσδηποτε όμως να έχει γνωσεις εξειδικευμένες, αλλά και πτυχία, για να αναλάβει ένα αξίωμα που απαιτεί και τα δύο. Ο παλιός Παπανδρέου σκορπουσε αριστερα και δεξια τα στελέχη του. Ενα από αυτα, θμάμαι, τοποθετησε στη διοικηση της τότε Γενικής Τράπεζας, με καταστροφικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς. Οσο για τον αείμνηστο Γεννηματα, εποιτρέψτε μου να πώ ότι μπορεί να ηταν από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος υπουργός υγείας που ειχαμε, αλλά αυτό δεν με παρηγορεί καθόλου, γιατί όλοι οι άλλοι (κρατω επιφυλάξεις για τον τωρινό, μεχρι να λήξει και η δική του θητεία), ηταν εν πολλοίς πολ΄κατ΄λωτεροι των περιστάσεων. Δεν θεωρώ ότι ο μακαρίτης ο Γεννηματάς ηταν σπουδαίος πολιτικός - απλώς, ξεχώριριζε κάπως από τους πολύ πιο μέτριους αυτού.
Τωρα, θα πείτε, γιατί δεν τα πήγε καλά ως υποουργός Υγείας ο Δημητρης Κρεμαστινός, που και πτυχία έχει, και λαμπρή σταδιοδρομία στην ιατρική; Απάντηση: Ποιός σας είπε οτι και οι σπουδασμένοι δεν αποτυγχάνουν καμμια φορά; Ομως, ειναι λιγόιτερες οι δικές τους αποτυχίες από εκείνες των εντελώς ασχέτων.
Η πολιτική κ. Σατραζέμη, ειναι και αυτή ένα πεδίο που απαιτεί γνωσεις και εξειδίκευση, ιδίως στις εποχές που ζουμε, που δεν ειναι ίδιες με τις παλιότερες. Ο πολιτικός πρέπει να συνδυάζει γνωσεις, ικανότητα διοικησης, και όραμα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γνωσεις αυτές πρέπει να είναι εξειδικευμένες. Εσεις, θα αναθέτατε ποτέ το Υπουργείο Οικονομικών σε κάποιον που δέν έχει άριστες γνωσεις οικονομικών; Αν κάνατε interview έναν υποψήφιο Υπουργό Παιδείας, τι ερωτήσεις θα του κάνατε για να δείτε εάν θα τους αναθέτατε ή όχι τη δουλειά;