ΠΟΙΑ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ";

 

Με ρωτανε φίλοι τι έχω να πω για την επανέκδοση της Ελευθεροτυπίας σε λίγες μέρες – της εφημερίδας που για πολλούς από εμάς, ήταν «ολάκερη ζωή».

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να κρύψω τα πικρά μου αισθήματα. Η δήθεν δημοκρατική ιδιοκτησία της πέταξε περίπου 800 εργαζόμενους στον δρόμο, απλήρωτους επί μήνες, χωρίς αποζημίσωη και με περισσή αλαζονεία. Εάν αυτό συνέβαινε σε οποιαδήποτε εταιρεία, η πραγματική "Ελευθεροτυπία", η καλή παλιά, θα ξεσηκωνόταν και θα ξεσήκωνε.

Πολλοί δημοσιογραφοι που έμειναν στον δρόμο, προσέφυγαν στη δικαιοσύνη και κέρδισαν απόφαση με την οποία οι τότε εργοδότες πρέπει να φανούν συνεπείς προς τις τυπικές υποχρεώσεις τους – για τις ουσιαστικές, δηλαδή ανθρώπινη μεταχείρηση, είναι πολυτέλεια και να το ζητάει κάποιος. Οι εργαζόμενοι που προσέφυγαν, έχουν δεσμέυσει τα περιουσιακά στοιχεία της τότε επιχείρησης, μαζί και με τον τίτλο της εφημερίδας. Όχι για να μην ξανακυκλοφορήσει, αλλά πολύ απλά για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι προτού επανακυκλοφορήσει. Δεν μπορείς, κυριε να ανοιγεις ένα μαγαζί, και μάλιστα δίνοντας και την εντύπωση ότι είναι το ίδιο με το παλιό, εάν πρώτα δεν φερθείς ως κύριος προς εκείνους που πέταξες στον δρόμο.

Μια τέτοια εφημερίδα, λοιπόν, όσο καλή και εάν είναι, όταν ξεκινά με τόσο βεβαρυμένο «ποινικό μητρώο», όπως λέμε, δεν μπορεί, εμένα τουλάχιστον, αλλά και πολλούς άλλους ανθρωπους, να μας κερδίσει ως αναγνωστες. Δηλαδή, πως θα βγει αύριο να υπερασπιστει, (που θα το κάνει, θα δείτε), εργαζόμενους που θα απολυθούν από άλλες εταιρείες, ή από δημόσιες υπηρεσίες, όταν οι ίδιοι έχουν κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα, και μάλιστα με πολύ σκάρτο τρόπο;