ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΒΟΛΤΕΣ...

Όχι, δεν θα πάς στη δουλειά σου σήμερα, διότι εγώ δεν θάρθω να σε πάρω. Ούτε με το τρένο, ούτε με το λεωφορείο.

Ούτε σήμερα θα πάς δουλειά, γιατί θα κατέβω εγω στο κέντρο και θα το κλείσω. Κάτσε σπίτι εσύ.

Ούτε σπίτι, όμως, θα μπορέσεις να κάτσεις. Θα σου κόψω το ρεύμα, κάνε καμμιά βόλτα. να πράσει η ώρα σου, μη πουντιάσεις μέσα, έξω ειναι καλύτερα.

Έχω κάνει τις βόλτες της ζωής μου σ' αυτόν τον τόπο. Πάντοτε, για ν΄αποφύγω κάτι που μου επιβάλουν κάποιοι, και που εκμεταλλεύονται κάποιοι άλλοι. ¨οταν θέλω να κάτσω σπίτι, μου λένε βγες. Όταν θέλω να βγω, είν' όλα αποκλεισμένα. Τι στο διάολο...

Αυτες τις μέρες, γελάνε και τ' αυτιά των ταξιτζήδων που δεν περπατάει το μετρό, και βάλανε φρενο και τα λεωφορεία. Δόξα σοι ο Θεός, σταυροκοπιόταν και ο βενζινοπώλης μου, περιχαρής που λόγω τις απεργίας στις δημόσιες συγκοινωνίες, πολλύς κόσμος αναγκάστηκε και πάλι να θυμηθεί το ΙΧ του. Ο θάνατός σου, η ζωή μου, κι ας γράφει το πανό "αλληλλεγγύη". Ποιά αλληλλεγγυη; Και γιατί;

Όλοι αυτοί που σήμερα τρίβουν τα χέρια τους, χθές όταν απεργούσαν εκείνοι τραβούσαν τα μαλλιά τους και καλούσαν τους υπόλοιπους σε αλληλλεγγύη - τρελλά πράματα. Κι εγω, να κάνω συνεχώς βόλτες. Θα περάσει η ώρα, λέω. Θα περάσει το κακό.

Γυρεύω φαρμακείο. Κάπου θα βρω ανοικτό, πόνεσε το κεφάλι μου από τα συνθήματα. Που αν έλεγαν "εμείς", θα τα επαναλάμβανα με τη ψυχή μου. Αν άνοιγαν τον δρόμο για να πάει στη δουλειά του εκείνος που τον περιμένουν σπίτι τέσσερα στόματα, δεν θάβαζα μουσικούλες στην εκπομπή μου, ούτε ιστοριούλες θα αράδιαζα - το μικρόφωνό μου θάταν δικό τους. Ολόδικό τους!

Όχι, δεν το θέλουν, ουτε αυτό. Ανοικτό τουλάχιστον δεν το θέλουν. Πόσες φορές δεν τα κλείσαμε; Γιατί ρε παιδιά; Απεργία. ωράια, για ποιόν λόγο; .... Α, μάλιστα! Και γιατί να μην το επικοινωνίσουμε καλά στον κόσμο, να καταλάβει, και αν κρίνει ότι έχουμε δίκιο, ναρθει μαζί μας; Τωρα, έτσι, σιγα μην ιδρώσει. Ισα-ίσα που θα χαρεί περισσότερο ακούγοντας νον-στοπ μουσική παρά εμένα!

Και συνεχίζω τις βόλτες μου, που λές, μέχρι να καταλάβω τι στην ευχή συμβαίνει εδω. Γιατί το ένα συλλαλητήριο να γίνεται στην Ομόνοια, το άλλο στην Κλαυθμώνος και το τρίτο στο Σύνταγμα, όταν σε όλα τα μπλοκ ακούγονται τα ίδια συνθήματα; Γιατί να απεργεί κάποιος που δεν εργάστηκε ποτέ, και να μην απεργούν εκείνοι που σκοτώνονται στη δουλειά;

Γιατί να είναι τόσο ευκολοεξήγητος ο λόγος που μας κυβερνούν τόσοι σκάρτοι;