Η "καλημέρα" μου σήμερα, Κυριακή των Φώτων. Ένα βιντεάκι που μου "έστειλε" ο "Δημήτρης απ' τον Βόλο", ακροατής της εκπομπής μου στο Δεύτερο, και τον ευχαριστώ από καρδιάς. Καθόλου δεν υπερβάλω, μάλιστα, αν πω ότι όλα αυτα τα χρόνια που λέω , αριστερά και δεξιά, σε ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά, ιστότοπους και ιστολόγια, τις "Μικρές Ιστορίες" μου, νοιώθω πως έχω πάρει απ' όσους με ακούν ή με διαβάζουν απείρως περισσότερα απ' όσα τους έχω δώσει.
Λοιπόν, αυτό το βιντεάκι, σε πολλούς ίσως φανεί μελό, ίως το πουν "αμερικανιά", μπορεί να τους τσαντίσει κιόλας και να το κλείσουν. Στην αρχή, κάπως έτσι αισθανόμουν κι εγω. Σίγουρα, έχει τέτοια στοιχεία. Αλλά στο τέλος, σου μένει κάτι πολύ γλυκό. Εγώ, αυτό κράτησα. Και αυτό, χάρη στον Δημήτρη από τον Βόλο, θέλω να μοιραστώ τώρα μαζί σας με την ευχή, όπως λέει κι ό ίδιος, "να σηκωνόμαστε μια φορά περισσότερη από αυτές που πέφτουμε".
Λοιπόν, αυτό το βιντεάκι, σε πολλούς ίσως φανεί μελό, ίως το πουν "αμερικανιά", μπορεί να τους τσαντίσει κιόλας και να το κλείσουν. Στην αρχή, κάπως έτσι αισθανόμουν κι εγω. Σίγουρα, έχει τέτοια στοιχεία. Αλλά στο τέλος, σου μένει κάτι πολύ γλυκό. Εγώ, αυτό κράτησα. Και αυτό, χάρη στον Δημήτρη από τον Βόλο, θέλω να μοιραστώ τώρα μαζί σας με την ευχή, όπως λέει κι ό ίδιος, "να σηκωνόμαστε μια φορά περισσότερη από αυτές που πέφτουμε".
No comments:
Post a Comment