filoftero: Ευτυχία είναι ...

Friday, February 3, 2012

Ευτυχία είναι ...

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια.
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις."

Θανάσης Βέγγος

1 comment:

SOLONFebruary 3, 2012 at 6:18 AM
Για σου Χρήστο, μας έλειψες. Πολύ όμορφο αυτό, θα το δανειστώ. Χαιρετισμούς απο την ανοιξιάτικη ΝΥ
ReplyDelete
Replies

Add comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ

Ἡ μεγάλη εὐαισθησία τοῦ Ἁγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, που εορτάζεται στις 10 Νοεμβρίου, ήταν ότι δὲν ἄντεχε νὰ κάνει κανένα κακὸ στὴν πλάση, ἰδιαίτερα στὰ ζῷα. Ποτέ του δὲν κάθισε σὲ ζῷο νὰ τὸ κουράσει, γιὰ νὰ ξεκουράσει τὸν ἑαυτό του· προτιμοῦσε πάντοτε νὰ βαδίζει πεζὸς καὶ ὅπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Εἶχε πάντοτε μπροστά του τὸν Χριστὸ ποὺ ποτὲ Τοῦ δὲν κάθισε σὲ ζῷο - μόνο μιὰ φορὰ - καὶ ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγε: «Ἐγὼ ποὺ εἶμαι χειρότερος καὶ ἀπὸ τὸ γαϊδουράκι, πῶς νὰ καθίσω σ᾿ αὐτό; - Απόσπασμα από ανάρτηση της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.

Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.

Σ’ όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ’ όλη την διάρκεια της.

Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.

ΑΜΗΝ.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Υποψιάζομαι μήπως με τη ρήση της "τον γιο της πλύστρας να φοβάσαι" η Έλενα Ακρίτα εννοούσε τον Αλμπέρ Καμύ, καθώς η μητέρα του πράγματι ασκούσε το συγκεκριμένο τίμιο επάγγελμα. Αν ναι, δίκιο είχε. Εκτός από τον Τζορτζ Όργουελ, κανένας άλλος διανοούμενος του 20ου αιώνα δεν έπληξε όσο ο Καμύ τον μύθο ότι η αριστερά διαθέτει ηθικό πλεονέκτημα.

ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

416.000 γυναίκες έκαναν δωρεάν μαστογραφία, σε 26.000 βρέθηκαν ευρήματα. Αποτέλεσμα της συστηματικής δουλειάς που έκανε το Υπουργείο Υγείας της Ελλάδος, που πήρε στους ώμους της η Ειρήνη Αγαπιδάκη από την ημέρα που διορίστηκε Αναπληρώτρια Υπουργός. > Ο Οκτώβριος έχει καθιερωθεί ως Μήνας Ενημέρωσης Ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΩΡΑ

Ο ΛΕΥΚΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ της Αγνής Ιωάννου. Μυθιστόρημα. Εκδόισεις Διόπτρα. Ο Λευκός Ελέφαντας. Μυθιστόρημα της Αγνής Ιωάννου (Εκδόσεις Διόπτρα - Φωτό). Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, μιας κοπέλας, που μπορεί να είναι και η ίδια η συγγραφέας, που μπλέκει με σκληρά ναρκωτικά, με αγόρια και κορίτσια που την έβαλαν στην ΚΝΕ αλλά εκείνη δεν χωρούσε, ψαχνόταν όμως, δίχως να ξέρει τι γυρεύει. Κατόρθωσε να βγει απ’ όλα αυτά, και τα διηγείται με κομμένη ανάσα. Να ένα απόσπασμα: «… Έτσι λοιπόν οι σύντροφοι με βάφτισαν άψυχη κούκλα (σσ: πράγματι, η συγγραφέας ήταν, και είναι, μια πανέμορφη κοπέλα)… Η συλλογική απόρριψη με πλήγωσε βαθιά, με έβαλε στο περιθώριο και η ταμπέλα “άψυχη κούκλα που παίζει με τους άντρες” κόλλησε πάνω μου σαν ρετσινιά που κουβαλούσα όλη τη ζωή μου. Η αόριστη πεποίθησή μου πως δεν άξιζα και πολλά, αλλά ήμουν κάποια που ήταν βλαβερή για τους άλλους. Ακόμα και σήμερα, καθώς τα γράφω αυτά, ντρέπομαι και ακούω μια κυνική φωνή στο κεφάλι μου να λέει “την καημένη την όμορφη, που την ήθελαν όλοι, τι τραγωδία!”. Αλλά μετά θυμάμαι πως ο κυνικός γνωρίζει την τιμή των πάντων, αλλά δεν έχει ιδέα ποια είναι η αξία τους.»

MY FAVOURITE THINGS

Μια στήλη, με τα αγαπημένα μου πράγματα - όποτε θυμάμαι, θα προσθέτω μερικά:

*********************

Να μαγειρεύω για φίλους στο σπίτι. Η πρώτη, μεγάλη γουλιά μπίρας μια ζεστή μέρα του καλοκαιρού. Να βλέπω δακρύβρεχτες ταινίες στην τηλεόραση. Νά περπατώ ξυπόλητος. Να ετοιμάζομαι για ταξίδι. Να μην θέλω να τελειώσει ένα καλό βιβλίο που διαβάζω. Ν' ακούω βροχή. Νά περιμένω αγαπημένο μου πρόσωπο στο αεροδρόμιο. Να παίζω γκολφ. Sitting on the dock of the bay. Wasting time. Ottis Reading. Singing in the rain. To σπαγγέτι Μπολονέζ. Τα κίτρινα φώτα στους δρόμους του Λονδίνου, μια νύχτα με ομίχλη. Να γράφω τις σκέψεις μου. Ν'ανακαλύπτω καινούργιες μουσικές. Να παρακολουθώ ενδιαφέρουσες παραστάσεις στην Επίδαυρο. Να περπατώ στο Λονδίνο. Να κάθομαι σε κάποιο πάρκο του, και να διαβάζω ένα βιβλίο. Να ταξιδεύω με τρένο, όχι του ΟΣΕ. Η βαρελίσια, μαλακή φέτα Βόνιτσας. Οι σοκολάτες Godiva. Η Λέσχη του Δίσκου, στην Στοά της Όπερας, Ακαδημίας 57, στην Αθηνα. Τα Μπριζολάκια του Τέλη, στην οδό Ευριπίδου 86, κοντά στη Πλατεία Κουμουνδούρου, Αθηνα. Να φαντάζομαι. Να ονειρεύομαι. Να δοκιμάζω. Να προσεύχομαι. Ν' ακουω την 9η του Μπετόβεν. Το Cabernet Sauvignon του Χατζιμιχάλη. Να φαντάζομαι, πάλι. Να παρατηρώ. Να σημειώνω. Και να αναπλάθω ιστορίες. Να περνάω ώρες σε βιβλιοπωλειο. Παλιά, όταν παίρναμε το κυριακάτικο φαγητό μας στον φούρνο. Αρνάκι με πατάτες. Αρνάκι γιουβέτσι σε γάστρα. Γεμιστά - ντομάτες, πιπεριές. Το λευκό τραπεζομάντηλο. Λινό πετσέτες στο τραπέζι. Το νερό σε ασημένια κανάτα. Σε έναν ερημικό κι απάνεμο κολπίσκο, κάπου στην Ελλάδα, μόνος, να κάνω πως ψαρεύω. Η 9η του Μπετόβεν. Η 5η του Μάλερ. Η oπερα Don Giovanni του Μότσαρτ. Να πηγαίνω στο γήπεδο με τον Μιχάλη μου. Να ταξιδεύω στο Αιγαίο. Με το πλοίο, και με τη φαντασία μου. Η Κύπρος που ακόμα δεν έχω ανακαλύψει. (Όση ξέρω, μέχρι τώρα, δεν μου "λέει" και πολλά πράγματα). Τα πέτρινα σπίτια, με μεγάλη αυλή γύρω-γύρω. Κάθε τραγούδι του Χατζιδάκι. Μά κάθε... Να μπαίνω σε άγνωστους, επαρχιακούς δρόμους, κι' όπου με βγάλει. Να περπατώ πλάι σε ποτάμι, ή ρυάκι.Το ουίσκι Haig, σε χαμηλό ποτήρι, με πολύ πάγο, και λίγο νερό. Να πηγαίνω με τα πόδια από την Oxford Street, στο Λονδίνο, μέχρι το Covent Garden, από μικρά στενάκια. Η κεντρική αγορά της Αθηνας (λαχαναγορά, κρεαταγορά και ψαραγορά), και οι πέριξ δρόμοι. Το πιο ζωντανό μέρος της πόλης. Η αγρυπνία. Το κερί. Τα βότσαλα. Τα κοχύλια. Η άμμος. Το σταφύλι. Η Μαλαγουζιά (ποικιλία λευκού κρασιού) του Γεροβασιλείου.) Να φεύγω από την Ελλάδα. Να επιστρέφω στην Ελλάδα. Να απομακρύνομαι. Να φτιάχνω παζλ πολλων κομματιών. Να διαβάζω, και να ξαναδιαβάζω τον Μικρό Ναυτίλο του Ελύτη. Να βλέπω και να ξαναβλέπω την κινηματογραφική ταινία "Γκάντι", του Άτενμπορο. Να χαζεύω βιντεάκια στο YouTube. Να κάνω βόλτες σε λιμάνια, παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω. Τα πλοία που έρχονται, τα πλοία που πάνε. Τα εμπορεύματα που φορτώνονται. Τα εμπορεύματα που ξεφορτώνονται. Τους ναυτεργάτες. Τους λιμενικούς. Τους γερανούς. Τον κόσμο που πηγαινοέρχεται. Οι λειτουργίες της Μεγάλης Σαρακοστής. Τα Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής. Τα τσιπουράδικα στον Βόλο. Η κυπριακή φλαούνα. Τα δελφίνια. Τα πετρόψαρα. Ο Δρόμος, του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τα μπαράκια στην Πλατεία Μαβίλη. Τα Μπαράκια του Βαγγέλη Γερμανού. Τα ψιλικατζίδικα. Τα τρένα που φύγαν. Το θυμάρι. Η φέτα Πίνδου. Τα Ζαγοροχώρια. Το adagietto από την 5η Συμφωνία του Μάαλερ. Όλα τα τραγούδια του Μάνου Λοίζου - μά όλα. Η θάλασσα, υπό βροχή. Το Π-Box του Χριστόφορου Πέσκια στη Κηφισιά. Τα σκυλιά που έχουν λυπημένο ύφος, και κρέμονται τ' αυτιά τους. Η βότκα Belluga. H κολώνια "No.4711". Το θυμάρι. Η καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, όπως την έχω στη φαντασία μου. Τα ήσυχα βράδυα. Το χαμομήλι. Η Σουίτα αρ.3 του Μπαχ. Το παντοπωλείο του Κωστή, "Ηλιοστάλα", στην οδό Όθωνος, στη Κηφισιά. Το μπάρ του ξενοδοχείου Churchill στο Λονδίνο. Οι Γραμμές των Οριζόντων. Οι άνθρωποι που έχουν ευγένεια στο βλέμμα τους, άρα και στη ψυχή. Το ρυάκι. Το κοτέτσι. Το Amber Cocoon Liquid Handwash της Molton Brown. Μια ζεστή αγκαλιά. Το βουτυρο Κερκύρας. Τα κάστανα. Ο φίλος που είναι "εκεί", ακόμα κι όταν δεν τον θέλεις. Οι "Πολωνέζες" του Σοπέν. Η εφημερίδα Guardian. Η οδός Αθηνάς. Το χαμόγελο του γιου μου. Να παίζω. Να φωνασκώ. Να με αφήνω ήσυχο. Να φεύγω. Να επιστρέφω. Να βρίσκω κάτι που έχω χάσει. Να χάνομαι. Το ψάρεμα με τον φίλο μου τον Γιάννη. Sunshine after rain. Τα κυκλάμινα. Τα στραγάλια. Σύκο αποξηραμένο Ευβοίας, με ρήγανι και δάφνη. Η ταινία "Θάνατος στη Βενετία" του Βισκόντι. Οι λεμονανθοί. Η σοκολάτα Υγείας Παυλίδη. Το Marmite σε ζεστό, άσπρο ψωμί, με βούτυρο. Η ιπποδρομία Grand National στην Αγγλία. Ιστορίες της Αιγύπτου. Όσα λιγοστεύουν. Οι τριανταφυλλιές του Πηλίου την Άνοιξη. Το δωμάτιό μου στο Parkwood, στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Ενα παλιό κοντομάνικο πουλόβερ μου της Pringle, με ρόμβους. Το κρίκετ στο σχολείο. Τα καβουρδισμένα αμυγδαλα και φουντούκια. Ο ανεμόμυλος. Ο φάρος. Το καμπαναριό. Οι γαλλικές ταινίες. Η γερμανική γλώσσα, που δεν ξέρω γρί. Το βρετανικό χιούμορ. Ο ισπανικός χορός. Το ιταλικό φαί. Οι αραβικές νύχτες. Η αμερικανική κάντρι μουσική. Τα κεράσια. Οι λίμνες με τα χρυσόψαρα. Τα νούφαρα. Οι ευγενικοί άνθρωποι. Ο ήχος της βροχής. Η κούνια στο σπίτι μου στο Mount Darwin, στην Αφρική, κάτω από τη μουριά. Η μουριά μου. Το κόκκινο Raleigh ποδήλατό μου. Το σαπούνι γάλακτος του Korres. Οι κολλεγιακές γραβάτες. Οι κάλτσες Burlington. Τα παπούτσια Church's. Τα βαθυκόκκινα περσικά χαλιά. Οι ΜΕΡΕΣ του Γιώργου Σεφέρη. Οι νύχτες στις Πλάτρες. Οι λέξεις του Καζαντζάκη. Τα λινό τραπεζομάντηλα. Οι κρυστάλλινες κανάτες. Ασημένια κυροπήγια. Τα ασημένια μαχαιροπίρουνα Christofle. Τα λευκαρίτικα (από το χωριό Λεύκαρα στη Κύπρο) κεντήματα. Τα νούφαρα. Το βιβλιοπωλείο "Πολιτεία" στην οδό Ασκληπιού. Τα ζυμαρικά De Cecco. Ο μουσακάς, όπως τον έφαγα σήμερα, του Τάκη, μόνο με μελιτζάνες, κυμά, μπεσαμέλ και μια κρούστα από φρυγανιά από πάνω. Τα φύλλα τα φθινοπωρινά. Τα ήσυχα βράδυα. Τα καλογυαλισμένα παπούτσια. Τα ραδιόφωνα που έχουν καλό λόγο. Ο ντοματοπελτές Ομοσπονδία. Ο κόλιανδρος με την ελιά. Η 8η τρύπα στο Aphrodite's Golf Course στη Κύπρο. Η μυρωδιά του Dettol. Το κόκκινο κρασί, Guardian Peak, ποικιλίας Syrah 62%, Mourvedre 26% και Grenache 12% από τη Νότια Αφρική, από τον οινολόγο Jean Engelbrecht και τον γκόλφερ Ernie Els. Τα κάστανα τον χειμώνα. Η καστανόσουπα τα Χριστούγεννα. Το Worcestershire sauce. To τσέλλο. Η βόλτα στον παραλιακό πεζόδρομο της Λεμεσού. Οι σαγιονάρες. Τα μολύβια Faber Castell. Να στολίζω χριστουγεννιάτικο δεντρο. Να ακούω και να τραγουδώ χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Τα πρώτα Χριστούγεννα που θυμάμαι. Τα χρώματα που αλλάζουν. Τα ποιήματα που δεν τελειώνουν. Οι γαλλικές σοκολάτες VALRHONA. Ο δυόσμος. Tea & Scones στο Fortnum & Mason στο Λονδίνο. Οι Λειτουργίες της Μεγάλης Σαρακοστής. Η πρώτη σταγόνα της βροχής. Η τελευταία γουλιά πριν κλείσει το μπαρ. Το άγγιγμα δροσερού αέρα μες το κατακαλόκαιρο. Οι ευγενικοί άνθρωποι. Να βλέπω βιντεάκια στο YouTube. Να βλέπω τα τραίνα να περνούν. Οι πίνακες με νεκρή φύση. Γκολφ στο Costa Navarino. Η 8η Τρύπα στο Aphrodite's. Οι Μέρες του Γιώργου Σεφέρη. Τα πουκάμισα του Brooks Brothers. Το Le Beurre d' Echire, το καλύτερο βούτυρο στον κόσμο. Το τσάϊ JING. Τα βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει παραπάνω από 1 φορά. Η κηπουρική. Οι μακρές τηλεφωνικές αναλυσεις επί παντός με τον φίλο μου τον Νίκο. Η αίσθηση του αέρα επάνω στο σώμα μου. Η ελληνική, χωριάτικη σαλάτα. Το snooker. Tο YouTube. Τα αεροδρόμια. Τα ξενοδοχεία. Να κοιμάμαι και να ξυπνώ με βροχή. Να σε φαντάζομαι. Να σε επινοώ. Να σε κρατώ. Τα χάλκινα κουζινικά σκεύη. Οι κήποι της Αγγλίας. Η Πέτρα του Ρωμιού στη Κύπρο. Η στιγμή που διάβασα τη τελευταία σελίδα του Ανατολικά της Εδέμ. Το χαλούμι - ίσως το ωραιότερο τυρί στον κόσμο, αρκεί να είναι με αιγοπρόβειο γάλα. Forbidden Games. Ο πλατύφυλλος Βασιλικός. Το γιασεμί. Η γεμιστή ντομάτα. Το θέατρο Old Vic στο Λονδίνο. Η φωνή του Sir Lawrence Olivier. Το βραστό καλαμπόκι με βούτυρο. Οι μικροί, ανώνυμοι καταρράκτες. Οι φωλιές των πουλιών. Το κατάστρωμα στα πλοία. Όλα τα Κουαρτέτα Εγχόρδων του Μπετόβεν, μα κυρίως τα Ύστερα, και κατά προτίμηση σε ερμηνεία από το Quartetto Italiano. Τα φύλλα, τα φθινοπωρινά. Τα μπλέ σχολικά τετράδια. Τα πιροσκί του φούρνου Θεόδωρος στην Άνοιξη. Ένα μεγάλο τραπέζι, μεσημεριανό, στρωμένο με λευκό τρπαεζομάντηλο και με αγάπη. Και γύρω από αυτό, οικογένεια και καλοί φίλοι. Το γιουβέτσι, το κανονικό, με αρνί, μοσχάρι και κριθαράκι - όχι το κριθαρότο! Η παράδοση που τηρείται χωρίς να διαφημίζεται. Οι ιστορίες που αναδεικνύουν τις αληθινές αξίες των ανθρώπων και της ζωής. Η φυσική ευγένεια. Τα καθαρά ρούχα. Τα καθαρά χέρια. Ασημένια κηροπήγια. Ποτήρια κρυστάλλινα, σκαλιστά. Η μυρωδιά του καφέ το πρωί. Το Τρίτο Πρόγραμμα ραδιοφωνίας του BBC. Radio3. Ανοικτό όλη μέρα στο λάπτοπ μου. Αντίδοτο στον θόρυβο έξω. Σοβαρό, αλλά και ανεπιτήδευτο. Το πότισμα. Το φύτεμα. Το κλάδεμα. Η απόλυτη ησυχία. Το ψυγείο. Ο ανεμιστήρας οροφής. Τα μπλουζάκια Lacoste. H οδοντόκρεμα Novogil. Το πλοίο της γραμμής. Το κατάστρωμα. Η "γωνιά μου" στο Μπαλτάζαρ. Το "9" σίδερο. Να περιποιούμαι τις γλάστρες μου, ιδίως με τα κακτοειδή. Η κολόνια Μυρτώ, Λεμονιού, από το 1959. Ο τοματοπελτές KYKNOS. Τηγανητά αυγά μελάτα. Να λύνω SODUKU. Η μοναξιά μου. Η σιωπή. Η καταρρακτώδης βροχή. Το σαπούνι Lifebuoy. H Zen μουσική διαλογισμού. Το διαφανές και διάφανο σαπούνι Pears."Soap scented fingers I long to caress". Η τυρόπιττα σφολιάτα του "Αθηναϊκόν", Αγ. Βαρβάρα, Χαλάνδρι. Σταθεrή αξία, αν και εγώ κάθε φορά τη βρίσκω καλύτερη! Το Δάσος Συγγρού - τα κρυφά του μονοπάτια - τα κυπαρίσσια του, πάντα σε στάση προσοχής. Η αρχοντιά της Σύρου, στο επίκεντρο των Κυκλάδων. Η παρέα που με' μαθε να την αγαπώ. Τα ελληνικά νησιά τον χειμώνα. Η καστανόσουπα των Χριστουγέννων. Το Δάσος Συγγρού. Ο πρωινός μου κόσμος. Οι κλασσικές μου αναζητήσεις στο YouTube. Οι σκόρπιες μου σημειώσεις. Η παρακμή του γκολφ της Γλυφάδας. Η κασερόπιτα του Everest. Η αδυναμία μου να συγκεντρωθώ. Οι ανώδυνες σκέψεις μου. Η γλυκοπατάτα, το καλαμπόκι, το μάνγκο, το αβοκάντο - οι παιδικές μου γεύσεις από την Αφρική. Η απόλυτη ησυχία. Οι πρόβες ορχήστρας. Να βλέπω αγώνες snooker. Οι κάλτσες Burlington's. Τα πουλόβερ Pringle. "A Rose By Another Name", καθαριστικό σώματος από την Aesop - μου αρέσει κάθε τι σε αυτό το φυσικό, απαλό προϊόν, συμπεριλαμβανομένης και της minimal συσκευασίας του.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Λάκη, Κάλιας, Σταυρούλας, Χρίστου, Εύας, Εύας, Θέκλας, Ανδρέα, Λούλλας, Κωνσταντίνου, Άριστου, Γαβρίλη (Ρίλη), Μαρούλας, Φίλιππου, Χρίστου, Πρόδρομου, Ζωζώς, Μοίρας, Στέλιου, Τάκη, Αιμίλιου Βαπορίδη, Μιχαλάκη, Μορφώς, Πάμπου Κατσαντώνη, Λούη Σουγλίδη, Πέτρου Φώτσιου, Αντώνη (Νώνη) Φώτσιου, Σταύρου Απέργη, Κώστα, Σκευής, Μιχαλάκη, Νίνας, Μένης, Αντρέα, Μιχαλάκη Θεοδοσίου, Χρυσταλλένης, Μέλας Μάρκου, Κωνσταντίνας (Ντίνας) Τσίρη, Γιάννη Ξενάκη, Γιάννη Κακουλίδη, Θείου Ρουντι, Γιαγιάς Αιμιλίας. Γιάννη Σινάνογλου, Σεραφείμ Φυντανίδη, Θείας Οντέτ, Κυρίου Ρίκκου, Χρυστάλλας Γούλα, Τάσου Δημητριάδη (παιδικού μου φίλου από το Mount Darwin), Στάθη Ευσταθίου (πάλεψε γενναία τον άτιμο τον καρκίνο, πήγαμε μαζί σε προκυνήματα, ήξερε το τέλος, το περίμενε).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

Ό καθένας από εμάς πού επιθυμεί νά εκφράσει την αγάπη του για τούς νεκρούς και νά τούς βοηθήσει ουσιαστικά, μπορεί νά το επιτύχει προσευχόμενος υπέρ των ψυχών τους, και ειδικότερα μνημονεύοντας αυτούς στη Θεία Λειτουργία, όταν οί μερίδες πού τεμαχίζονται αποκόπτονται για ζώντες και νεκρούς αφήνονται νά πέσουν μέσα στό Αίμα του Κυρίου με τις λέξεις:" Απόπλυνoν Κύριε τά αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αιματί σου τω Άγίω πρεσβείες της Θεοτόκου και πάντων σου των Άγίων. Αμήν.»

filoftero

Friday, February 3, 2012

Ευτυχία είναι ...

1 comment:

Έκλαιγα όλη νύχτα!...

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ EVER.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΤΕΡΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ