Ήμουνα χθές βράδυ, Σαββάτου, στο σπίτι ενός καλού φίλου στη Λεμεσό, και βλέπαμε μπάλλα - "μάππα", όπως τη λένε εδώ, και γελάω πάντα. Ήταν παιχνίδι αγγλικού πρωταθλήματος, μεταξύ της Μάντσεστερ Σίτι και της Μπλάκμπερν. "Πέταγε" η Σίτι, καταπληκτικό ποδόσφαιρο, και το τελικό 3-0 πολύ λίγο.
Πρόσφατα είχαμε βρεθεί, στην είσοδο του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, στην Αγία Παρασκευή, και κλαίγαμε τα χάλια μας. Της Ελλάδος, της ΕΡΤ, της Ελευθεροτυπίας, του επαγγέλματος γενικότερα, και της ΑΕΚ. Έλεγες: "Καλά, αυτός ο πούστης ο Άραβας που έβαλε τόσα εκατομμύρια στην Μάντσεστερ Σίτι, χάθηκε να' βαζε λίγα ψίχουλα παραπάνω και νά' παιρνε το ΑΕΚάκι μας;". Γελάγαμε...
Όταν τέλειωσε το παιχνίδι, ο φίλος μου ο Γιάγκος άλλαξε κανάλι, να παρακολουθήσουμε τις ειδήσεις της ΝΕΤ. Παρουσιαστής ήταν ο Προκόπης Δούκας, που πολύ τον συμπαθώ, γιατί είναι σοβαρός χωρίς να προσπαθεί να δείξει ότι είναι.
Κάποια στιγμή, έτσι όπως είχαμε αποστρέψει το βλέμμα από την τηλεόραση, και συζητούσαμε για - τί άλλο; - την κρίση, άκουσα ξαφνικά τη φωνή σου, την χαρακτηριστική. Χαρούμενος, γύρισα και σε είδα κιόλας, να κάνεις κάποιες δηλώσεις για το κυνήγι, που ήξερα ότι ήταν το "τρίτο πάθος" σου, όπως έλεγες, μετά την δημοσιογραφία και την ΑΕΚ.
Η οθόνη της τηλεόρασης του Γιάγκου έχει ένα ελάττωμα. Από την αριστερή μεριά, "τρώει" ένα κομμάτι της οθόνης, και μαζί με αυτήν τα πρώτα γράμματα από τους τίτλους που συνήθως μπαίνουν από κάτω, στις ειδήσεις. Έτσι, λοιπόν, ακούγοντάς σε με χαρά να μιλάς για το κυνήγι, και να λέω "βρέ μπαγάσα, θα σε πάρω τηλέφωο μόλις τελειώσει η είδηση, να σε πειράξω και να σε πώ 'δολοφόνε, που σκοτώνεις τα αθώα ζωάκια του Θεού', διάβασα και τον κομμένο τίτλο από κάτω, που έγραφε:
"... ε" ο Δημήτρης Πριμικύριος: Κυνηγός στην είδηση και στη ζωή!
Δεν πολυκατάλαβα τι ήθελε να πεί. Εκείνο το πετσοκομένο ε" στην αρχή, με μπέρδευε, αλλά όσο σε έβλεπα χαμογελαστό και ακμαίο, και όσο σε άκουγα να λές "η ζωή θέλει κυνήγι, όπως και η είδηση", ευφραινόταν η ψυχή μου, γιατί μου λείπουν κιόλας οι φίλοι μου από την Αθήνα, και εσύ ήσουν από τους εκλεκτότερους.
Όταν ξαναγυρισε, όμως το πλάνο στον Δούκα, είδα το πρόσωπό του συνοφρυωμένο, και δεξιά, επάνω (εκεί όπου, δυστυχώς, η οθόνη της τηεόρασης του Γιάγκου δεν κόβει τις κακές ειδήσεις....), τη φράση "Την Τρίτη η κηδεία".
Έτσι, φιλαράκι μου καλό, τηλεοπτικά, και με "λογοκρισία εικόνας", έμαθα την είδηση του θανάτου σου! Κι έπειτα, τον Σεραφείμ, που μαζί πηγαίναμε πολλές φορές στο γήπεδο, και συνήθως καταλήγαμε και οι τρείς να βρίζουμε εν χορώ, με πρώτο βιολί εσένα, αξεπέραστος στα μπινελίκια.
Α, ρε Δημήτρη! Κόπηκαν τα πόδια μου. Κόπηκε η αναπνοή μου. Κρατήθηκα, μπροστά στα παιδιά, να μη κλάψω. Επιστρέφοντας σπίτι, μπήκα στο Ίντερνετ, και διάβασα σε όλα τα sites πανομοιότυπη την είδηση:
"Βετεράνος της δημοσιογραφίας, δεινός κυνηγός (γνωστός και ως «Βετεράνος») και υποψήφιος βουλευτής με το Κόμμα των Κυνηγών, ο Δημήτρης Πριμικύριος άφησε το απόγευμα της Παρασκευής 25 Φεβρουαρίου την τελευταία του πνοή, στα 73 του χρόνια, κάνοντας εκείνο που αγαπούσε περισσότερο, μαζί με τη δημοσιογραφία: στο κυνήγι.
Με καταγωγή από τα μικρασιατικά παράλια και από την περιοχή που μνημονεύει το όνομά του, το Πριμικύρι, γεννημένος στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Δημήτρης Πριμικύριος εργάστηκε σε εφημερίδες, όπως το «Έθνος» και μέχρι πρόσφατα στα «Νέα» ως συντάκτης ύλης, καθώς και στην ΕΡΤ ως αρχισυντάκτης του δελτίου ειδήσεων των 15.00, αλλά και σε περιοδικά - και κυνηγετικά.
Η κηδεία του θα γίνει από το Κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου την Τρίτη στις 16.30.
Σεβόμενη επιθυμία και του ίδιου, η οικογένειά του παρακαλεί αντί στεφάνων να ενισχυθεί ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός «Κιβωτός του κόσμου» (Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους, Κολωνός, τηλ. 210 5241935)."
Δεν σου άρεσαν οι κλάψες, το ξέρω. Δυστυχώς, δεν θα είμαι στο κατευώδιό σου την Τρίτη. Από τη σκέψη και τη καρδιά μου, όμως, δεν θα φύγεις ποτέ.
Πρόσφατα είχαμε βρεθεί, στην είσοδο του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, στην Αγία Παρασκευή, και κλαίγαμε τα χάλια μας. Της Ελλάδος, της ΕΡΤ, της Ελευθεροτυπίας, του επαγγέλματος γενικότερα, και της ΑΕΚ. Έλεγες: "Καλά, αυτός ο πούστης ο Άραβας που έβαλε τόσα εκατομμύρια στην Μάντσεστερ Σίτι, χάθηκε να' βαζε λίγα ψίχουλα παραπάνω και νά' παιρνε το ΑΕΚάκι μας;". Γελάγαμε...
Όταν τέλειωσε το παιχνίδι, ο φίλος μου ο Γιάγκος άλλαξε κανάλι, να παρακολουθήσουμε τις ειδήσεις της ΝΕΤ. Παρουσιαστής ήταν ο Προκόπης Δούκας, που πολύ τον συμπαθώ, γιατί είναι σοβαρός χωρίς να προσπαθεί να δείξει ότι είναι.
Κάποια στιγμή, έτσι όπως είχαμε αποστρέψει το βλέμμα από την τηλεόραση, και συζητούσαμε για - τί άλλο; - την κρίση, άκουσα ξαφνικά τη φωνή σου, την χαρακτηριστική. Χαρούμενος, γύρισα και σε είδα κιόλας, να κάνεις κάποιες δηλώσεις για το κυνήγι, που ήξερα ότι ήταν το "τρίτο πάθος" σου, όπως έλεγες, μετά την δημοσιογραφία και την ΑΕΚ.
Η οθόνη της τηλεόρασης του Γιάγκου έχει ένα ελάττωμα. Από την αριστερή μεριά, "τρώει" ένα κομμάτι της οθόνης, και μαζί με αυτήν τα πρώτα γράμματα από τους τίτλους που συνήθως μπαίνουν από κάτω, στις ειδήσεις. Έτσι, λοιπόν, ακούγοντάς σε με χαρά να μιλάς για το κυνήγι, και να λέω "βρέ μπαγάσα, θα σε πάρω τηλέφωο μόλις τελειώσει η είδηση, να σε πειράξω και να σε πώ 'δολοφόνε, που σκοτώνεις τα αθώα ζωάκια του Θεού', διάβασα και τον κομμένο τίτλο από κάτω, που έγραφε:
"... ε" ο Δημήτρης Πριμικύριος: Κυνηγός στην είδηση και στη ζωή!
Δεν πολυκατάλαβα τι ήθελε να πεί. Εκείνο το πετσοκομένο ε" στην αρχή, με μπέρδευε, αλλά όσο σε έβλεπα χαμογελαστό και ακμαίο, και όσο σε άκουγα να λές "η ζωή θέλει κυνήγι, όπως και η είδηση", ευφραινόταν η ψυχή μου, γιατί μου λείπουν κιόλας οι φίλοι μου από την Αθήνα, και εσύ ήσουν από τους εκλεκτότερους.
Όταν ξαναγυρισε, όμως το πλάνο στον Δούκα, είδα το πρόσωπό του συνοφρυωμένο, και δεξιά, επάνω (εκεί όπου, δυστυχώς, η οθόνη της τηεόρασης του Γιάγκου δεν κόβει τις κακές ειδήσεις....), τη φράση "Την Τρίτη η κηδεία".
Έτσι, φιλαράκι μου καλό, τηλεοπτικά, και με "λογοκρισία εικόνας", έμαθα την είδηση του θανάτου σου! Κι έπειτα, τον Σεραφείμ, που μαζί πηγαίναμε πολλές φορές στο γήπεδο, και συνήθως καταλήγαμε και οι τρείς να βρίζουμε εν χορώ, με πρώτο βιολί εσένα, αξεπέραστος στα μπινελίκια.
Α, ρε Δημήτρη! Κόπηκαν τα πόδια μου. Κόπηκε η αναπνοή μου. Κρατήθηκα, μπροστά στα παιδιά, να μη κλάψω. Επιστρέφοντας σπίτι, μπήκα στο Ίντερνετ, και διάβασα σε όλα τα sites πανομοιότυπη την είδηση:
"Βετεράνος της δημοσιογραφίας, δεινός κυνηγός (γνωστός και ως «Βετεράνος») και υποψήφιος βουλευτής με το Κόμμα των Κυνηγών, ο Δημήτρης Πριμικύριος άφησε το απόγευμα της Παρασκευής 25 Φεβρουαρίου την τελευταία του πνοή, στα 73 του χρόνια, κάνοντας εκείνο που αγαπούσε περισσότερο, μαζί με τη δημοσιογραφία: στο κυνήγι.
Με καταγωγή από τα μικρασιατικά παράλια και από την περιοχή που μνημονεύει το όνομά του, το Πριμικύρι, γεννημένος στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Δημήτρης Πριμικύριος εργάστηκε σε εφημερίδες, όπως το «Έθνος» και μέχρι πρόσφατα στα «Νέα» ως συντάκτης ύλης, καθώς και στην ΕΡΤ ως αρχισυντάκτης του δελτίου ειδήσεων των 15.00, αλλά και σε περιοδικά - και κυνηγετικά.
Η κηδεία του θα γίνει από το Κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου την Τρίτη στις 16.30.
Σεβόμενη επιθυμία και του ίδιου, η οικογένειά του παρακαλεί αντί στεφάνων να ενισχυθεί ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός «Κιβωτός του κόσμου» (Ζηνοδώρου 3 και Καλλικλέους, Κολωνός, τηλ. 210 5241935)."
Δεν σου άρεσαν οι κλάψες, το ξέρω. Δυστυχώς, δεν θα είμαι στο κατευώδιό σου την Τρίτη. Από τη σκέψη και τη καρδιά μου, όμως, δεν θα φύγεις ποτέ.
No comments:
Post a Comment