ΑΝΤΙΟ, ΚΙ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Είναι μέρες που θέλω να γράψω αυτό το κομμάτι, αλλά δεν ξέρω πώς να το αρχίσω.

Να εξηγήσω πως και γιατί πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα;

Να πω για όσα αφήνω πίσω μου;

Να απευθυνθώ σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, που δεν πρόλαβα καν να αποχαιρετίσω;

Να περιγράψω τις πρώτες μου εντυπώσεις «εδώ στη ξένη χώρα», που ευτυχώς δεν είναι καθόλου ξένη για μένα;

Καθώς τα σκεφτόμουν, που λέτε, ολ’ αυτά, ήρθαν αναπάντεχα τα νέα από την Αθήνα, ότι «σε ξαναπήρανε στην ΕΡΤ». Μπήκα στο site της και είδα ότι πράγματι το όνομά μου ήταν ανάμεσα στους λίγους εκείνους δημοσιογράφους των οποίων είχε ανανεωθεί η σύμβαση.

Εκείνη, ακριβώς, τη στιγμή, επικύρωσα μέσα μου την απόφαση της φυγής μου από την Ελλάδα και της εγκατάστασής μου στη Κύπρο, προς αναζήτηση εργασίας. Χωρίς τους άλλους συναδέλφους μου, μουσικούς παραγωγούς της πρωινής ζώνης, τον Διονύση Μαλούχο και τον Γιώργο Φλωράκη, δεν θα μπορούσα να σταθώ ούτε στιγμή στο Τρίτο. Η δική μου, μόνο, παρουσία εκεί, θα ήταν μία κραυγαλέα προσβολή κάθε έννοιας δικαίου. Και δεν θα την άντεχα με τίποτα.

Ήδη, με τις συνεχιζόμενες απεργίες στην ΕΡΤ, (που μας στέρησαν, εμάς που έληγαν οι συμβάσεις μας, ως και το στοιχειώδες δικαίωμά μας να ευχαριστήσουμε και να αποχαιρετίσουμε τους ακροατές μας), είχα βεβαιωθεί πια μέσα μου ότι το μαγαζί αυτό είναι από καιρό τώρα κλινικά νεκρό.

Μαύριζε η ψυχή μου αντικρίζοντας κάθε μέρα εκεί μέσα, όχι τα παράσιτα που, μαζί με όσους τους φύτεψαν εκεί και διοίκησαν τη χώρα, το μετέτρεψαν σε δικό τους μαγαζί (και ναι, μιλώ ευθέως για τους συνδικαλιστές, τους αργόμισθους, και όσους πληρώνονταν χωρίς να εμφανίζονται καν για εργασία), αλλά αντικρίζοντας τους όχι λίγους άξιους συναδέλφους μου, δημοσιογράφους, μουσικούς παραγωγούς, ηχολήπτες και άλλους, που μαράθηκαν, και που δεν είχαν πλέον τη δύναμη και το κουράγιο να δώσουν τίποτ’ άλλο.

Την περασμένη εβδομάδα πήγα στην ΕΡΤ και υπέγραψα Υπεύθυνη Δήλωση με την οποία αποποιούμαι την θέση της πρόσληψης ως δημοσιογράφου. Το κενό που αφήνω εγώ στο Τρίτο δεν είναι σημαντικό. Άλλωστε υπήρχαν αρκετοί ακροατές που εξαρχής δεν είδα με καλό μάτι την έλευση ενός «μη ειδήμονα της κλασσικής μουσικής» στον σταθμό αυτόν. Το κενό, όμως, που δημιουργείται με την αποδυνάμωση της πρωινής ζώνης είναι μεγάλο, και εύχομαι να τακτοποιηθεί γρήγορα. Κατηγορηματικά λέω: Εάν πρέπει να κλείσουν όλοι οι κρατικοί ραδιοσταθμοί, εκτός ενός (κάτι που φυσικά απεύχομαι), αυτός ό ένας δεν μπορεί να είναι άλλος από το Τρίτο Πρόγραμμα.

Ας ανακοινώσουν στον κόσμο πόσο κοστίζει το Τρίτο, και είμαι βέβαιος ότι δεν θα βρεθεί ούτε ένας λογικός άνθρωπος που όχι μόνο θα υποστηρίξει την επιβίωσή του, αλλά θα εκδηλώσει ακόμα και προθυμία να βάλει κάτι λίγο από την τσέπη του για αυτόν τον σκοπό.

Ευχαριστω όλους και όλες για την υποστήριξη και την αγάπη σας, τόσα χρόνια.

Ζητώ συγγνώμη από όσους και όσες στενοχώρησα, είτε με λάθη και παραλείψεις μου, είτε και με απότομη συμπεριφορά μερικές φορές όταν μου γίνονταν παρατηρήσεις.

Θα τα λέμε πλέον από εδώ. Όπου το «εδώ» μπορεί να είναι οπουδήποτε! Παντού και πουθενά. Εγώ θα μοιράζω τον χρόνο μου πλέον μεταξύ Κύπρου, Αγγλίας και Ελλάδας, όπου όμως θα είναι πάντοτε όχι η μισή, αλλά όλη μου η καρδιά.