Η Δαιμονοποίηση της ΕΡΤ και το Σχέδιο Εξυγίανσης

Μιά άλλη άποψη για την ΕΡΤ, από τον Καρδιολόγο του Ωνασείου, συγγραφέα και συνθέτη κ. Θανάση Δρίτσα, τακτικό συνεργάτη του ιστολογίου μας.

Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να περιοριστεί η σπατάλη του δημοσίου χρήματος και δεδομένα υπήρξε πληθωρισμός προσωπικού και άμετρη παροχή χρημάτων στην κρατική ΕΡΤ. Επίσης το γεγονός ότι ο κάθε πολίτης διοχετεύει στην ΕΡΤ ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος του, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, αποτελεί πρόκληση σε εποχές κρίσης. Έτσι αυτονόητα ο έλληνας πολίτης έχει δαιμονοποιήσει την ΕΡΤ ως «μαύρη τρύπα» που ρουφάει ένα κομμάτι από το ήδη περιορισμένο εισόδημα του.

Όμως τα τηλεοπτικά προγράμματα της ΕΡΤ, τα φηφιακά κανάλια και τα περισσότερα από τα προγράμματα της Ραδιοφωνίας (ΕΡΑ) παραμένουν οι μοναδικές εστίες πολιτισμού και ποιότητας σε σχέση με την εμετική σκουπιδίλα της ιδιωτικής τηλεόρασης και της πλειοψηφίας των μη-κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών. Ως παλαιότερος παραγωγός στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ μπορώ να βεβαιώσω ότι η ΕΡΤ διατηρούσε πάντοτε ψηλά την αξιοπρέπεια και την ελευθερία λόγου-πράξης των παραγωγών της και είναι σήμερα ο μοναδικός παράδεισος στα ερτζιανά όπου ο παραγωγός μπορεί να επιλέξει πχ το μουσικό υλικό του χωρίς να υποχρεώνεται να παίξει play-list. Αν ένας ακροατής με πολιτιστικό κριτήριο ακούσει σήμερα το σύνολο των ιδιωτικών ραδιοφωνικών εκπομπών θα διαπιστώσει ότι οι διευθύνσεις έχουν γενικά αποκεφαλίσει την ελευθερία των παραγωγών τους με την επιβολή μιας ανιαρής και βασανιστικής απολυταρχίας των play-list.

            Ακόμη η ΕΡΤ υπήρξε η μοναδική πηγή αναφοράς στην ελληνική παράδοση, στον ελληνικό λόγο, στην ελληνική τέχνη και μόνο στα προγράμματα της ΕΡΤ  ένας νέος άνθρωπος σήμερα μπορεί να μάθει πχ για τη ζωή και το έργο ενός σημαντικού έλληνα δημιουργου. Υποπτεύομαι ότι η παρούσα άρχουσα τάξη υιοθετεί και προωθεί τη δημιουργία μιας νεοφιλελεύθερης μελλοντικής κοινωνίας των αγορών στις οποίες η εθνική ταυτότητα και η παράδοση θα αποτελούν μειονέκτημα και ο πολιτισμός θα αντιμετωπίζεται απλά ως καταναλωτικό προιόν. Ο ελληνικός πολιτισμός πλάθει ελεύθερες συνειδήσεις και όχι υποτελείς προσκυνητές των αγορών, έτσι η ελληνική παιδεία αποτελεί μάλλον αγκάθι για τις παρέες των κολεγιοπαίδων, αποφοίτων Harvard, Yale και αφοσιωμένων πιστών της οικονομικής θεωρίας της Σχολής του Σικάγου. Το μέχρι λοιπόν σήμερα ποιοτικό και κυρίαρχα ελληνικού χαρακτήρα πρόγραμμα της ΕΡΤ νομίζω ότι δεν εξυπηρετεί μια καταναλωτική κοινωνία χωρίς ταυτότητα και ίσως θα πρέπει να πεθάνει.

Ακόμη και ανάμεσα στην τρέχουσα καταιγίδα απεργιών και στάσεων εργασίας των εργαζομένων της ΕΡΤ μπορεί ο θεατής να παρακολουθήσει επαναλήψεις εκπομπών εξαιρετικά υψηλής ποιότητας στη ΝΕΤ, στην ΕΤ1 και την ΕΤ3. Οι εκομπές αυτές μυρίζουν καλό και άγιο ελληνικό κόσμο, παγκόσμιο πολιτισμό, υψηλή αισθητική και είναι απόλυτα αδιανόητο να συναντήσει κανείς τέτοιες εκπομπές σε ιδιωτικά κανάλια τα οποία έχουν ως μοναδικό κριτήριο να πουλήσουν ακροαματικότητα η οποία απευθύνεται σε εθισμένους σε άθλια αισθητική καταναλωτές εικόνας. Δεν είναι δυνατόν να προσφέρει ποιότητα και πολιτισμό ο χώρος των ιδιωτικών ραδιο-τηλεοπτικών σταθμών τουλάχιστον έτσι όπως το τοπίο διαγράφεται στη σημερινή Ελλάδα. Ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και στο χώρο της υγείας και είναι επίσης αδιανόητο να παρέχουν ασθενοκεντρικές υπηρεσίες οι κυρίαρχοι φορείς της ιδιωτικής υγείας στην Ελλάδα, προφανώς διότι σε κοιτούν αποκλειστικά στην τσέπη. Όσο και αν πχ έχει διαλυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) από διαφθορά και διοικητική ανικανότητα διαθέτει ακόμη άξιόλογα στελέχη τα οποία σταθερά προσφέρουν ανθρωποκεντρικές-ποιοτικές υπηρεσίες σήμερα, μέσα στο χαλασμό της βροντερής οικονομικής κρίσης. Δεν θα ξεχάσω χαρακτηριστική περίπτωση γνωστού μου ασθενή ο οποίος αφού έκανε εισαγωγή σε γνωστό ιδιωτικό ιατρικό κέντρο των Αθηνών προκειμένου να υποβληθεί σε απλό υπερηχογράφημα νεφρών εξήλθε έχοντας τελικά υποστεί δεκάδες άλλες-άχρηστες στην περίπτωση του ιατρικές πράξεις-μεταξύ των οποίων μαγνητική τομογραφία και κολονοσκόπηση (τον έγδυσαν κυριολεκτικά τον άνθρωπο και είχε σκεφτεί πάνω στην απελπισία του το ενδεχόμενο να πουλήσει οικόπεδο του προκειμένου να εξοφλήσει το συγκεκριμένο κέντρο!). Ο πολιτισμός, η υψηλή αισθητική, η προβολή της καλής τέχνης, η ηθικά σωστή ιατρική, όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με την κερδοσκοπική αντίληψη του ιδιωτικού τομέα στον τόπο μας και μπορούν να παρασχεθούν μόνο μέσα από μια δημόσια αντίληψη ζωής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κάθε δημόσια αντίληψη υπηρεσιών θα πρέπει να συνοδεύεται από διοικητική ανεπάρκεια, αλόγιστες οικονομικές σπατάλες και έλλειψη αξιολόγησης όπως δυστυχώς έγινε με την ΕΡΤ αλλά και με το ΕΣΥ.

Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ηλίας Μόσιαλος είχε παρουσιάσει πριν από κάποιους μήνες ένα σχέδιο εξυγίανσης, περιορισμού δραστηριοτήτων και συγχωνεύσεων τμημάτων της ΕΡΤ το οποίο έμοιαζε απόλυτα λογικό στα πλαίσια της ανάγκης να εξοικονομηθούν δημόσια χρήματα. Δεν αντιλαμβάνομαι βέβαια τι είδους σχέση είχε τότε ο κ. Μόσιαλος (ένας σπουδαίος επιστήμονας στο χώρο της δημόσιας υγείας) με τον πολιτισμό και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ο κ. Μόσιαλος δεν έχει πλέον ενεργό εμπλοκή στα δημόσια δρώμενα εφόσον δεν συμμετέχει σήμερα στο κυβερνητικό σχήμα της εποχής Παπαδήμου. Ας ελπίσουμε όμως ότι κάθε σχέδιο εξυγίανσης της ΕΡΤ δεν θα αλλάξει τον μέχρι σήμερα ιδεολογικό προσανατολισμό της δημόσιας τηλεόρασης προς την ποιότητα, την ελευθερία λόγου και τον ελληνικό πολιτισμό. Χρειαζόμαστε μια δημιουργική δημόσια τηλεόραση που να προσφέρει πολιτισμό και πραγματική ψυχαγωγία (η λέξη ψυχαγωγία ετυμολογείται ως αγωγή ψυχής) και να ξεχωρίζει ανάμεσα στον απύθμενο βάλτο των ιδιωτικών σταθμών. Μόνο έτσι θα διατηρηθεί η δημοκρατία, η ελευθερία έκφρασης και ο πολιτισμός αλλά δυστυχώς αμφιβάλλω κατά πόσο οι σύγχρονες ηγεσίες επιθυμούν την διατήρηση αυτών των αγαθών.