Wednesday, December 12, 2012

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ...

Υπάρχει αυτή η φωτογραφία. ‘Ένα δέντρο, να αγκαλιάζει ένα ποδήλατο. Και υπάρχει και μία ιστορία. Που λέει ότι το 1914 στην Αμερική, ένα αγόρι ακούμπησε το ποδήλατό του στον κορμό ενός μικρού δέντρου, στη Νήσο Βασόν, στην Πολιτεία της  Ουάσιγκτον, και πήγε στον πόλεμο, απ’ όπου δεν γύρισε ποτέ. Το δέντρο έκανε αυτό που κάνουν όλα τα δέντρα. Μεγάλωσε. Και μεγαλώνοντας, αγκάλιασε το ποδήλατο του αγοριού. Από τότε, ποδήλατο και δέντρο είναι αγκαλιασμένα για 98 ολόκληρα χρόνια. Κι αυτή η αγκαλιά διαρκεί σχεδόν έναν αιώνα…

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη ιστορία. Που παραπέμπει σε άλλη χρονολογία, το 1950, και σε άλλο αγόρι, που αυτό έχει όνομα, και είναι ο Ντόν Πουζ. Η ιστορία λέει ότι το σπίτι όπου έμενε το αγόρι κάηκε, και έλαβε ως φιλανθρωπική δωρεά αυτό το ποδήλατο. Που, όμως, δεν του άρεσε. Ηταν πολύ μικρό γι’ αυτόν, και τα χερούλια του έμοιαζαν, λέει, περισσότερο με χερούλια ποδήλατου τρίτροχου. Η μητέρα του δήλωσε στην εφημερίδα «Vashon-Maury Island Beachcomber» ότι μια μέρα ο Νταν πηγε με φίλους του στο δάσος για να παίξουν, και όταν τέλειωσε το παιχνίδι τους αυτός απλώς άφησε το ποδήλατό του εκεί, ακουμπισμένο επάνω στο δέντρο, και γύρισε σπίτι.




Το ποδήλατο, λέει, αρχικά ήταν κόκκινο. Και εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί, αγκαλιά με το δέντρο, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι όπου ζούσε η μητέρα του αγοριού, η Χέλεν Πουζ, μέχρι πριν λίγο καιρό όταν και πέθανε στα 99 της χρόνια. Οσο ζούσε, όμως, ο προηγούμενος μύθος είχε κάνει διάσημο το … άσημο, πρώην κόκκινο ποδήλατο του γιού της, και πλήθος κόσμου συνέρρεε στο διπλανό δάσος για να το δει αγκαλιασμένο τρυφερά με το δέντρο. Ο Ντον, όταν το αντίκρυσε, είπε αδιάφορα: «Να, το ποδήλατό μου». Η μητέρα του ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους εάν την εκπλήττει η κατάληξη του ποδηλάτου του γιου της, και απάντησε ψυχρά: «Στην ηλικία μου, τίποτα δεν με εκπλήττει πια!»

Όλα αυτά έψαξα και τα βρήκα στο Ιντερνετ, αφού πρώτα είχα ανακαλύψει, με τη βοήθεια φίλης, την πρώτη ιστορία, με το αγόρι που πήγε στον πόλεμο, το ακούμπησε στο δέντρο ώσπου να ξαναγυρίσει, δεν ξαναγύρισε ποτέ, αλλά το δέντρο αγκάλιασε το ποδήλατό του, ίσως και αυτόν μαζί, αιώνια

Τελικά, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πολλές φορές οι μύθοι είναι προτιμότεροι από την πραγματικότητα!

No comments:

Post a Comment

Ο Νορβηγός ζογκλέρ*

  Στο τρένο, Παρασκευή κατά τις 11.30 το πρωί, από Κηφισιά-Μοναστηράκι. Ως το Ηράκλειο είχε γεμίσει το βαγόνι μας. «Ποιοι είμαστε;», θα αναρ...