Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογαν, κάνει ολιγοήμερες διακοπές σε πολυτελές ξενοδοχείο στο θέρετρο της Σανλιούρφα (αρχαία Έδεσσα), στην νοτιοανατολική Τουρκία. Εκεί λοιπόν «δέχτηκε» (έτσι το λένε οι εφημερίδες πάντοτε, αλλά το σωστό είναι «του το κανονίσανε»), την Αχέντ Ταμίμι, το γενναίο 13 χρονο κορίτσι από την Παλαιστίνη που τα έβαλε με τον Ισραηλινό στρατό όταν συνέλαβε τον αδελφό της. Την μικρή συνόδευε η μητερα της Νεριμάν. Προγευμάτισαν με τον κ. Ερντογάν ο οποίος, κατά τον τουρκικό Τύπο, της έδωσε και πολλά δώρα. Ένα κορίτσι που αναμφίβολα αξίζει επαίνων και ενθάρρυνσης. Αλλά, έχοντας αρκετά χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά (της πολιτικής επικοινωνίας γενικότερα), έχω δει ότι όλες αυτές οι «χειρονομίες καλής θελήσεως» διαρκούν μόνο όσο ένα «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής που τις απαθανατίζει. Θα ήθελα κάποτε να γράψω ένα βιβλίο για όλους αυτούς που έχουν «γίνει δεκτοί» από Πρωθυπουργούς και Προέδρους. Τι απέγιναν, μετά την «μεγάλη δημοσιότητα»; Αλλά θα είναι πολύ λυπητερό και δεν το θέλω…
Monday, December 31, 2012
Η ΑΧΕΝΤ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΠΡΕΚΦΑΣΤ
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογαν, κάνει ολιγοήμερες διακοπές σε πολυτελές ξενοδοχείο στο θέρετρο της Σανλιούρφα (αρχαία Έδεσσα), στην νοτιοανατολική Τουρκία. Εκεί λοιπόν «δέχτηκε» (έτσι το λένε οι εφημερίδες πάντοτε, αλλά το σωστό είναι «του το κανονίσανε»), την Αχέντ Ταμίμι, το γενναίο 13 χρονο κορίτσι από την Παλαιστίνη που τα έβαλε με τον Ισραηλινό στρατό όταν συνέλαβε τον αδελφό της. Την μικρή συνόδευε η μητερα της Νεριμάν. Προγευμάτισαν με τον κ. Ερντογάν ο οποίος, κατά τον τουρκικό Τύπο, της έδωσε και πολλά δώρα. Ένα κορίτσι που αναμφίβολα αξίζει επαίνων και ενθάρρυνσης. Αλλά, έχοντας αρκετά χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά (της πολιτικής επικοινωνίας γενικότερα), έχω δει ότι όλες αυτές οι «χειρονομίες καλής θελήσεως» διαρκούν μόνο όσο ένα «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής που τις απαθανατίζει. Θα ήθελα κάποτε να γράψω ένα βιβλίο για όλους αυτούς που έχουν «γίνει δεκτοί» από Πρωθυπουργούς και Προέδρους. Τι απέγιναν, μετά την «μεγάλη δημοσιότητα»; Αλλά θα είναι πολύ λυπητερό και δεν το θέλω…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Έκλαιγα όλη νύχτα!...
ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Από έναν δάσκαλο, που πριν από αρκετούς μήνες μου έστειλε ένα μέϊλ. Δεν θέλω να πω το όνομά του, γιατί ζούμε μέρες αδ...
-
Υποψήφιος για το βρετανικό θεατρικό Βραβείο Λόρενς Ολίβιε είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Τα θεατρικά βραβεία, τα οποία θεωρούνται τα «T...
-
Δεν ξέρω εάν ακόμα αποκαλούμε αγράμματο έναν άνθρωπο που δεν έχει τελειώσει το δημοτικό. Ξέρω ότι για να διοριστείς σε ορισμένες θ...
Η εικόνα ενός 13 χρονου κοριτσιού που σηκώνει την γροθιά του απέναντι σε δυνάμεις καταστολής σίγουρα αποτελεί ...σημάδι ότι υπάρχει δύναμη αντίστασης στην τυρανία ..όμως η γροθιά δεν παύει να είναι σύμβολο βίας Χρήστο...Εύχομαι να μην χρειάζεται ποτέ 13χρονα παιδιά να σηκώνουν τη γροθιά τους σε όλο τον κόσμο...
ReplyDeleteΚαλή Χρονιά Τύχη και υγεία Χρήστο..καλές εκπομπές και κλασική....αν γίνεται..:)
Θα σας παρότρυνα κύριε Χρήστο να γράψετε το βιβλίο.¨εστω και πολύ λυπητερό.Μέσα απο τον πόνο και την λύπη πάντα αναδύεται κάτι που αξίζει.
ReplyDeleteΚαλή Χρονιά .
Χρύσα μου σ' ευχαριστω. Αλλά επί του παρόντος δεν θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να γράψει κανένα βιβλίο.
ReplyDeleteΓράφω πολύ. Γράφω ασταμάτητα. Αλλά είμαι ακόμα στη διαδικασία που, ό,τι γράφω το αναθεωρώ, και πολύ εύκολα το πετάω.
Είμαι σίγουρος, όμως, ότι κατι καλό θα βγει απ' αυτό. Είτε φτάσουν τα κείμενά μου σε εκδοτικό οίκο, είτε όχι.
Νασαι καλά, και καλή χρονιά.
Έκτωρά μου.
ReplyDeleteΑλλοίμονό μας εάν χαθεί ποτέ η δύναμη της αντίστασης, όπως λές. Καλύτερα τότε, να κλείσουμε τα μάτια και να κοιμηθούμε. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν και νοιώσουν ότι η δύναμη της φωνής ενός 13χρονου κοριτσιού μπροστά σ' έναν αρματωμένο στρατιώτη, είναι πολύ ισχυρότερη απ' όποια βία μπορεί αυτός ν ασκήσει, τότε ο κόσμος μας θα αρχίσει να αλλάζει ουσιαστικά.
Καλή χρονιά, με υγεία, με χαρά, και με καλούς ανθρώπους γύρω και δίπλα σου. Καλούς ανθρώπους θέλουμε...
Χρηστος