Έχω πειστεί ότι υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο μια κατηγορία ανθρώπων που, αθροιστικά σε κάθε τομέα είναι πάρα πολύ μεγάλη, οι οποίοι έχουν συμφέρον τα πράγματα στον χώρο όπου εργάζονται και κινούνται, να είναι στάσιμα, βρώμικα, περιπλεγμένα και χαώδη. Το υγιές περιβάλλον δεν το θέλουν. Δεν το αντέχουν. Δεν το σηκώνουν.
Αυτός που σπάει και βρωμίζει τα πανεπιστήμια, θα πέθαινε ακριαία εάν τον μετέφερες σε έναν ακαδημαικό χώρο καθαρό, με άψογα κτίρια, με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, με αδιάβλητες διαδικασίες, με καθηγητές άμεμπτους και πανεπιστημιακές αρχές ταγμένες να υπηρετούν τους σπουδαστές και τους χωρους όπου φοιτούν και διαμένουν. Θα πέθαινε αυτός που δέν θέλει "άλλα πανεπιστήμια", αλλά μόνο αυτά που έχουμε τώρα. Τα άθλια!
Το ίδιο και ο χούλιγκαν στα γηπεδα. Θα πέθαινε και αυτός μακρυά από τον βούρκο του. Πάρ’τον από την κερκίδα της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Παναθηναικού, του ΠΑΟΚ, και βάλ’τον στο Μπερναμπέου, στο Εμιρειτς η στο Αμστερνταμ Αρίνα, και θα πάθαινε σπασμούς ... αποξένωσης. "Καλά, κανενας δεν βρίζει εδώ; Κανένας δεν τα σπάει όλα; Κανένας δεν διανοείται να προσλάβει δικούς τους από το παράθυρο; Κανείς δεν θέλει να κάνει τον ΟΣΕ, την ΔΕΗ, και άλλους πολλούς δημόσιους οργανισμούς δικό του αμπελοχώραφο; Δικό του μαγαζί;"
Για να «πεθάνουν», όμως, όλοι
αυτοί, οι λίγοι, και να αρχίσουν επιτέλους να ζούνε όλοι οι υπόλοιποι, οι πολλοί, θα πρέπει αυτοί που σήμερα είναι σε κατάσταση "φυτού", να φροντίσουν με κάθε
κοστος να δημιουργήσουν στους "ιδιοκτήτες" ένα τέτοιο περιβάλλον (καθαρό, πολιτισμένο, έντιμο,
ανθρώπινο), μεσα στο οποίο αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα πάθαιναν ασφυξία, και θα ησυχάζαμε.
Διότι, μέχρι τώρα, μια χαρά περνάνε αυτοί μεσα στη βρωμιά τους, και την ασφυξία
την έχουμε εμείς. Τα "φυτά".
No comments:
Post a Comment