Ένα πολύ "προχωρημένο" τραγούδι, όχι μόνο για την εποχή του, αρχες της δεκαετίας του '70, αλλά ακόμα και για σήμερα όπου όλα μοιάζουν "ανοικτά", αλλά όλα, στην ουσία, παραμένουν θεόκλειστα.
Είναι πολύ "προχωρημένο" χάρη στον στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ο οποίος, δια στόματος της υπέροχης Ρένας Κουμιώτη, περιγράφει την άφιξη ενός νεαρού, σαν χελιδονάκι στο μπαλκόνι της. Εκείνη του ανοίγει, για "να γεμίσει η κάμαρη πουλιά". Επειτα, τον περιγράφει στο μπάνιο:
Τρεχει το νερό πάνω στο σώμα σου,
τρεχω το κατοπι σου κι εγω.
Δωσε μου αγόρι μου το στομα σου,
στο βαθυ φιλί σου να πνιγω.
Και στο τέλος, του παραδίδεται ολάκερη, με τον παρακάτω στίχο:
Η ζωή μου αρχίζει μες τα χερια σου
ήμουνα αγέννητη ως τα χθες,
παρε με αγόρι μου στα χέρια σου
πάρε με και κανε με ό,τι θες.
Απλό. Εκστατικό. Καθόλου χυδαίο. Ολοκληρωμένο.
Του οποίου οι στίχοι μου θύμιζουν πάντα τους πρώτους στίχους από την Φάτα Μοργκάνα:
ReplyDeleteΘα μεταλάβω με νερό θαλασσινό, στάλα την στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
Ναι. Πόσο δίκηο έχετε.
ReplyDeleteΧρ.
Έχω την εντύπωση πως το Πρώτη Φορά, πάλι με την Κουμιώτη σε στίχους του Λευτέρη Παπαπδόπουλου είναι το ίδιο προχωρημένο για τα δεδομένα της εποχής, τραγούδι.
ReplyDeleteΗ λογοκρισία το άφησε-ευτυχώς- να περάσει. Δείγμα του πόσο τυφλοί στον έρωτα ήταν αυτοί οι άνθρωποι !
ναι δεν συγκρινεται η τοτε μουσικη με την σημερινη οπος και ο στοιχος
ReplyDelete