Απλά, απαράδεκτο!

Εστιατόριο "Απλά", Χαριλάου Τρικούπη 135 & Εκάλης, Ν. Ερυθραία.

Σεφ: Χρύσανθος Καραμολέγκος.

Κουζίνα: "Δημιουργική, Μεσογειακή", όπως χαρακτηρίζεται.

                                     *******

Πήγαμε χθες, Σάββατο βράδυ, παρέα 6 ανθρώπων.

Φάγαμε:

2 σαλάτες. Η μία, με μαρούλι iceberg, μαντιάρια, και αβοκάντο, ηταν εξαιρετική, χάρη κυρίως στην "λεπτή" και υπέροχα ισορροπημένη σος βινεγκρέτ. Η άλλη, με κατσικίσιο τυρί και διάφορα πράσινα λαχανικά, μέτρια. Γαρίδες με πικάντικη σάλτσα - όχι κακό πιάτο, τίποτά όμως που θα το θυμόμαστε ωστε να το ξαναπαραγγέιλουμε εάν (λέμε τώρα) ξαναπάμε. Και, σπριγκ ρόλς με πάπια - ωραία στη γεύση, λίγο παρατηγανισμένο όμως το roll.

Αυτα, για ορεκτικά. Για κυρίως πιάτο, 4 από τους 6 επιλέξαμε την κόντρα μοσχαρίσια μπριζόλα με πατάτες τηγανητές, που ηταν ένα από "τα πιάτα της ημερας", και μάλλον εντπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι μας παρουσιάστηκε ως εξαιρετικής ποιότητας μπριζόλα, που μας ήρυθε φρέσκα από την Μυτιλήνη". Οι δύο από εμάς ζητήσαμε να ψηθεί μέτρια, η μία κοπέλλα τη ζήτησε "πολύ καλοψημένη", και η άλλη "σχεδόν ωμή", ούτε κάν σενιάν. Τόνισε πολλες φορές τη λέξη "ωμή", και συμπληρωσε "ούτε καν ρόζ". Η μόνη που ηρθε σωστά, ηταν η "πολύ ψημμένη", που και στον 8χρονο βαφτιστικό μου να την έδινα να την ψήσει, σίγουρα θα την πετύχαινε. Οι medium ηταν well-done, και η almost rare ηταν medium to well. Ζητήσαμε, τουλάχιστον την τελευταία, να την αποσύρουν και να την φέρουν όπως ζητήσαμε. Το έκαναν, πράγματι, αφού βεβαίως προσπάθησαν πρώτα να μάς πουν ότι εκείνη που μας έφεραν εξαρχης ηταν ωμή, και ότι εμείς, τελικά, θέλαμε, "εντελώς ωμή".

Στην Ελλάδα ξέρετε, και αυτό δεν το έχουμε συναντήσει μόνο σε εστιατόρια, όταν παραπονεθείς για ένα προιόν ή μία υπηρεσία, είτε πρόκειται για μπριζόλα, είτε για πουκάμισο, είτε για δωμάτιο ξενοδοχείου, είτε για χρέωση του λογαριασμού του κινητού σου, θα σε αντιμετωπίσουν ντε φάκτο ως ψεύτη η ως άσχετο. Δίκιο δεν θα σου αναγνωρίσουν και, αντί να σου ζητήσουν συγγνώμη και να αντικαταστήσουν το προιόν, σου τη λένε κι από πάνω.

(Πρόσφατα, είχα μία ενδιαφέρουσα περιπέτεια με το κινητό μου, ένα Blackberry, που ξαφνικά, και ευρισκόμενο ακόμα υπό εγγυηση, έχασε τον ηχο του. Δηλαδή κτυπούσε, αλλά δεν το άκουγα, παρά μόνο εάν το είχα σχεδόν κολλημένο στο αυτί μου. Οταν ανέφερα την βλάβη στην σχευτική υπηρεσία,  πρώτη αντίδραση της κοπέλλας που απαντούσε στον αριθμό για την Εξυπηρέστη (;) Πελατών ηταν "μήπως έχπουν πρόβλημα τα αυτιά σας;").

                                             Μακάρι ναταν έτσι......
Λοιπόν: Οι μπριζόλες - και ιδίως για την τιμή τους, για την οποία θα σας πω σε λίγο - ήταν και αυτές nothing special. Απείρως καλύτερες, μάλιστα, έχουμε φάει πολλές φορές σε χασαποταβέρνες, ακόμα και τον βορείων προαστείων, χωρίς άγρια τσιμπημένες τιμές.

Σε συζήτηση που είχαμε με την υπεύθυνη του μαγαζιού, μας είπε (και αυτό, ομολογώ πως δεν το γνωριζα) όιτι εδώ στην Ελλάδα απαγορεύεται δια νόμου σε εστιατόριο να σερβίρει κρέας το οποίο να είναι σιτεμένο. Εμείς ξέρουμε, ότι σε όλα τα μέρη του κόσμου που φμίζονται για το καλό τους κρέας (Ηνωμένες Πολιτείες, Αργεντινή, Βραζιλία, Νότιος Αφρική), βασικότατη προυπόθεση μιας καλής μπριζόλας στο πιάτο, είναι  να είναι καλά σιτιμένη. Εδω, μας είπε η κυρία του "Απλά", "εάν έρθει η αγορανομία και δεί ότι σερβίρω σήμερα κρέας που αγόρασα πρίν από μία εβδομάδα, και το κράτησα στο ψυγείο για να το σιτέψω, θα με κλέισει".

Το εκπληκτικό, όμως, είναι, όπως μας είπε πάλι, ότι μπορείς να το αγοράσεις ήδη σιτεμένο από τον χασάπη (άρα η αγορανομία δεν θα έχει πρόβλημα με το τιμολόγιο!), αλλά και αυτό είναι δύσκολο, αφου δεν συμφέρει, λέει, στους χασάπηδες να σιτεύουν το κρέας, γιατί θα φυγει έτσι όλο το αίμα, θα μειωθεί το βάρος του κρέατος, και θα χάσουν χρήματα στη ζυγαριά!

Αυτά τα "κουφά", λοιπόν, ακούγαμε στο εστιατόριο ώσπου, περιμένοντας τον λογαριασμό, να τελειώσει το κρασί μας. Αλλη περιπέτεια και αυτή.

Από τον κατάλογο, επιλέξαμε το Κτήμα Γαία, ερυθρό, με ποικιλίες από Αγιωργητικο και Syrah. Μας είπαν ότι είχαν μόνο ενα μπουκάλι και καί ότι εάν είναι να πιούμε και δευτερο, καλύτερα να παραγγείλουμε άλλο. Διαλέξαμε, λοιπόν, το πράγματι εξαιρετικό Δυο Ελιές του Κύρ-Γιάννη, που συνδυάζει Syrah, Merlot και Ξυνόμαυρο.
"Εχετε δύο από αυτά;", ρωτήσαμε.
"Εχουμε", μας διαβεβαίωσαν, και τους είπαμε να το "κρατησουν".

                                                  Μακάρι νά'χαν κι άλλο...
Οταν τελιώσαμε, όμως, το πρώτο μπουκάλι και ζητήσαμε εκείνο που μας ... κράτησαν, ήρθαν και μας είπαν ότι πάλι έκαναν λάθος, και ότι τελικα΄είχαν μόνο ε΄να μπουκάλι και από αυτό!

Η υπεύθυνη του καταστήματος, αφού μας ζήτησε συγγνώμη, στη συνέχεια, κατα την ελληνική συνήθεια που σας ανέπτυξα πρίν, μας είπε ότι "δεν μπορείτε, όμως, να έχετε και την απαίτηση να έχουμε στο μαγαζί και δεκα μπουκάλια από κάθε κρασί που ειναι στο μενού μας"!

Υπάρχουν και πράγματα στα οποία ο κοινός νους σηκώνει τα χέρια ψηλά. Απλώς, ή μάλλον "Απλά", λές "ΟΚ" και δεν συνεχίζεις την κουβέντα.

Επιδόρπια, τρία πιάτα, καί αυτά μέτρια, και φινν'άλε με τον λογαριασμό, 348 ευρω, με το γενναιόδωρο (από εμάς, άν και δεν το άξιζαν) φιλοδώρημα, πήγε στα 360 ευρω. Τουτέστιν, 60 ευρω το άτομο.

Σημερα, στην Ελλάδα της κρίσης...

Οπως και νάχει, θέλω να πιστευω ότι ηταν, απλά, "μία κακή βραδυά", όχι μόνο για μας που την ... υποστηκαμε, αλλά και για εκείνους που μας την έκαναν τέτοια. Εχω πάει άλλες δύο φορές, και ηταν καλύτερα, (ο Καραμολέγκος είναι καλός σεφ), άν και πάντα πολύ ακριβό, το μαγαζί, για εκείνο που σου προσφέρουν. Με 60 ευρω το άτομο, συμπεριλαμβανομένου του κρασιού, στο Παρίσι, στη Ρωμη, στη Νέα Υόρκη και, σε πολλά εστιατόρια του Λονδίνου, τρώς πολύ καλύτερα.

                                  ***********

                                   Πόσο είπατε;


Υστερόγραφο: Σημερα το πρωί, μιλούσα σε φίλο, και μου έλεγε ότι πέρασε από ένα ζαχαροπλαστείο στο Παγκράτι, συγκεκριμένα το Pastry Family, να πάρει ένα γλυκό στη μάνα και στην αδελφή του. Του πρότειναν μία μυλόπιτα. Πόσο κόστιζε; 28 ευρω. Η μυλόπιτα; Μάλιστα.

Προφανώς, μερικά εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, κλπ, δεν το έφαγαν ακόμα το χαστούι τους, ίσως γιατί από "κεκτημένη ταχύτητα" από τον καιρό της αφθονίας, πολλοί από εμας συνεχίζουμε και αγοράζουμε από αυτούς. Νομίζω όμως ότι "ο καρός γαρ εγγυς" όπως λέει και ο ανεκδιήγητος τηλεοπτικός βιβλιοπώλης κ. Λιακόπουλος...